ჩემი ახალი მეზობელი (1)

ვ ახალი დღე,ისევ მზის მწველი სხივები.... მე კი ადგომა ძალიან მეზარება ძალიან,მაგრამ სამსახური მოითხოვს სხვა გზა არაა! შხაპი მივიღე და რა თქმა უნდა, ყავა დავლიე ეს არის დილის მადლი..ტოსტიც გავამზადე და ისევ უგემურად შევექეცი,არცაა გასაკვირი მარტო

სიგიჟემდე, უსასრულოდ..!

გზაში ყურსასმენები მოვირგე და მასწავლებლისკენ ავიღე გეზი. კორპუსს მივუახლოვდი, იქ ნახევრად ბნელოდა, თუმცა ყურადღება არ მიმიქცევია, მშვიდად ავდიოდი კიბეებზე თან მუსიკას ვყვებოდი, ჩემს სტიქიაში ვიყავი, როდესაც ვიღაცამ გიჟივით ჩამოირბინა კიბეებზე და

სიყვარულით მოგებული ბრძოლა(თავი 2)

-ნუ რას წარმოადგენს ეგ შენც იცი.დამატებით რაც შემიძლია გითხრა ის არის რომ 13 წლის წინ მშობლები ავტოკატასტროფაში დაეღუპა,კიდევ უმცროსი და ჰყავდა,მან კი 2 წლის წინ თავი მოიკლა. მისმა მონაყოლმა სრულიად შემძრა.თურმე რამდენი რამ გადაუტანია ბატონ წერეთელს.

"გაელვება"

მივეჩვიე, რომ ჩემს ცხოვრებაში ყველაფერი უჩვეულო და სპონტანურია. მომწონს კიდეც, რადგან ერთი შეხედვით არაფრით გამორჩეულ და უღიმღამო დღეებს თავისებურ ხიბლს სძენს.სახლისკენ, აღმართს ნელა მივუყვები. იქვე კუთხეში არაორდინალური

მსხვერპლი 1

მთელ სხეულზე საშინელი სიცივის შეგრძნებამ მომიყვანა გონს,თავი საშინლად მტკიოდა,ისე საშინლად რომ თვალების გახელა მიჭირდა,ხელებს ძალა დავატანე და წამოდგომა ვცადე,მაგრამ უშედეგოდ,ისევ იმ საშინელ სიცივეზე დავემხე

აღარაფერი ( თავი 1 )

რამდენჯერაც ამ სიმღერას მოვუსმენ,რამდენჯერაც ამ ჰანგებს გავიგონებ, რამდენჯერაც ამ გრძნობას შევეხები, იმდენჯერ, იმდენჯერ გამახსენდები და მოგონებებს გავაცოცხლებ, რომლებიც დიდად არ გამოირჩეოდა, თუმცა ყველა ემოციას იტევდა....

სიყვარულით მოგებული ბრძოლა (თავი 1)

„გულრწფელ მწუხარებას ის განიცდის,ვინც ყველასგან მალულად ტირის“.ვგიჟდები ამ მოსაზრებაზე.რატომ?იმიტომ რომ თითქოს ჩემზეა დაწერილი.მთელი ცხოვრებაა გულრწფელ მწუხარებას განვიცდი და არ მგონია ამ გრძნობამ ოდესმე მიმატოვის.

არსებობს კი სიყვარული.....?

– აი, კაცს რომ ჰგონია, სიყვარული მართლა რომ არსებობს.– თქვენ გინდათ თქვათ რომ. . .– დიახ, დიახ, ადრეც მეგონა, რომ არსებობდა, მაგრამ თურმე ეს ყველაფერი ბავშვობის ილუზიები იყო.– მერე როგორ მიხვდით, რომ არ არსებობს?

მთებშია თავისუფლება! (7) დაბრუნება

–ის ახვა*ი მოიტაცებდა ისევ–ნერსე ცოფებს ყრიდა.ჯიშკარიანების სახლში მღელვარება მატულობდა.–დამშვიდდი ნერსე იქნებ სასეირნოდ გავიდა ხო იცი როგორ უჭირს შეგუება ამ ქალაქთან–ამშვიდებდა მარინე.–კარგი რა დედა,უფრო ნუ მაგიჟებ ამ შუაღამეს

შემდეგ...(11)

ვუყურებდი და ვფიქრობდი, როგორ შეიძლება ადამიანმა ასე შეგაზიზღოს თავი, მითუმეტეს მშობელმა რომ ასეთი რაღაც გააკეთო იმის გამო რომ მასთან შეხვედრაც კი ამდენად არ გინდოდეს.