ძმები (თავი 6)

-გაბრიელ, რჩევას მოგცემ, სათანადოდ დააფასე, ნურც იმ გოგოს ენდობი, რომ მცოდნოდა ვინც იყო ამ საქმეში გარეული შენ არ მოგცემდი. -არ მენდობით უფროსო? _მაშინვე იწყინა ბიჭმა. -ამ ამბისთვის ზედმეტად სუფთა და გამოუცდელი ხარ

მსხვერპლი 2

-ერეკლე! ერეკლე! თითქოს არ ესმოდა ჩემი ხმა,დაგეშილივით ქშინავდა ჩემს სხეულზე. -გაჩერდი ერეკლე!ძალა მოვიკრიბე და უხეშად გავწიე გვერდით.არ გაქვს ამის უფლება,თავი დამანებე,გამიშვი.

წვიმაც ვერ უძლებს სიყვარულს ამდენს...

წვიმაც ვერ უძლებს ტკივილებს ამდენს თითქოს და დარდი ცას ცრემლებს ადენს სიყვარულიც რომ სასწაულს ახდენს ვერ გაექცევი ვერასდროს ლანდებს...

სიყვარულით მოგებული ბრძოლა(თავი 3)

მეორე დღეს თბილისისკენ გავეშურეთ. -აუ რა კაი იყო დასვენებაა.კიდე მინდაა.-მოწყენილმა შევჩივლე იოს. -ერთი კვირა კიდე ხო ისვენებ? -უჰ თბილისში მაგრად დავისვენებ.

სიზმრების მცველი(7)

-ვფიქრობ სიყვარული არ არის დასამალი გრძნობა მითუმეტეს სიყვარულის გამო არ უნდა უტყდებოდეს!ის ხომ მას არაფერს ავნებს ამ გრძნობით და თუ გოგონასაც უყვარს ძმაკაცობა არაფერ შუაშია,ჩემი აზრით ეს დრომოჭმული აზროვნებაა და ასე მხოლოდ იდიოტები ფიქრობენ!-მთელი

სასიყვარულო თამაშები ( თავი 4 )

კარს ფრთხილი, გაუბედავი ნაბიჯებით მიუახლოვდა და მიაყურადა. მართლა ის იყო. მკერდზე ბოთლს მიხუტებული კედელს ზურგით აეკრო და სააბაზანოში მყოფის გამოსვლას დაელოდა. კარი, რომ გაიღო და წელს ქვემოთ ტილოშემოხვეული გაბრიელი დაინახა, წამოიყვირა, ბოთლს ხელი

უკანასკნელი ოცნება (სრულად)

თვალი რომ გავახილე უკვე ვიგრძენი რომ სუნთქვა მეკვროდა, ჰაერი არ მყოფნიდა. გავიხედ-გამოვიხედე , სიბნელეა, არც რამის ხმა ისმის, წამოწევაც კი ვცადე ,მაგრამ უშედეგოდ, ვერაფერს ვგრძნობ. ვხვდები რომ რაღაც რიგზე ვერ არის.

თუ გაზაფხული მოვა...(თავი 1-2)

ისეთი სიჩუმე იყო მთელ ქალაქში, თითქოს ერთი ბავშვის დაკარგვამ ყველა შეაშინა, ან ყველა განიცდიდა...სასტუმროშიც კი არაფერი გაუკეთებია ოთახში ჩემოდნის დადებისა და საჭირო ნივთების აღების გარდა.ისე გაიქცა დანაშაულის ადგილზე,

კადრები მოგონებებიდან

წითელი ღვინო და ის ფიქრი, რომ ცუდად ხარ, შენს ემოციებს უარესად აგდებს სიღრმიდან მაღლა და გიჭირს გამოფხიზლება, იმდენად, რომ სუნთქვა გეკვრის, წამიერად გადახვალ იმ სამყაროში, რომელ სამყაროსაც ძალიან დიდი ხანი აიგნორებდი

ჩიხი #1

სოფიო! ნაცნობი ხმის გაგონებაზე ნაწილებად დაიშალა გასვიანი. ფრთხილად შებრუნდა მათკენ და ისევ იმ თვალებს წააწყდა ასე, რომ უყვარდა.-დიახ ბატონო კაკი! თავი შეიმაგრა ქალმა.-ჩიხიდან გასასვლელი აღარ არსებობს!