წავიდეთ

წავიდეთ თბილო... აღარ დავბრუნდეთ ჩვენში ხომ მუდამ ქარიშხალია გემი კი ეძებს იმ ნავსაყუდელს სადაც მუდმივად ზურგის ქარია. წადი უჩემოდ... თუნდაც შენ ერთმა უნდა გაასწრო ბოღმიან თვალებს

ლოცვა გააძლიერე

-არ ემონო წარმავალს, და ვიწრო გზით იარე, -მეუბნება გულისთქმა,- ლოცვა გააძლიერე.

დამიმსახურე

შეიძლებოდა რომ შეცვლილიყო ფიქრები ახლა დარდს რომ ახურებ მე შემიძლია ისეთი ვიყო შენ რანაირსაც დამიმსახურებ.

ალბათ სიყვარული სხვა არი უფრო..

გეტრფი და.. მხოლოდ მიყვარდები ხანდახან, ღამით.. გეტრფი და.. უშენოდ არ დამაქვს არცერთი წამი.. გეტრფი და.. ვეღარ გეუბნები რა დამრჩა გულში.. გეტრფი და.. როგორ მენატრები ამ სიყვარულში!

სადღეგრძელო

ღვინოს რომ მაწვდი მითხარი რა ვთქვა. უსიტყვოდ არ დავლევ მე, ლოთი არ ვარ. წასულებს გაუმარჯოთ?

არ ვიცი როგორ მოვერიო უაზრო ფიქრებს...

არ ვიცი როგორ მოვერიო უაზრო ფიქრებს დღე და ღამ სულს რომ მიწიოკებს ნელ-ნელა მიტევს...

ნიკოტინი

არ მყოფნი კოლოფი ფიქრები შენზე, ნაპასი ნაპასზე არ წყდება კიდევ! ჩემი ხმა წყდება ყელი მტხოვს საშველს, მე კი კვლავ ვურტყამ არ ვაწვდი სასმელს.

დაკარგული ნააზრევი

ივნისის განთიადზე ცამდე აწეული ხელებს გადაუშლის მზის სხივებს, მერე შებრუნდება სახით ოთახისკენ ვნებით შეასწორებს სავარძელს, 3-ის 9 წუთისთვის კაბით მოხდენილი,ჭიშკართან ეგებება საყვარელს

ეული

მარტოდ მარტო ვარ ერთი ეული ცხოვრებისაგან თვალახვეული და ამასა ვარ მე შეჩვეული და ამიტომაც გავხდი სნეული ამიტომაც ვწერ უნიჭო ლექსებს და ჩემს შველას ხომ ვერავინ შეძლებს ამიტომაც ვღვრი ყოველდღე ცრემლებს და ვერ ვუხერხებ ვერაფერს ნერვებს

არა ვარ კარგად..

არა ვარ კარგად, გეფიცები კარგად არა ვარ და როგორ მინდა მიფათურო სულში ხელები, რომ იქნებ რამე დაალაგო, არევის ნაცვლად, რომ დაინახო საკუთარ თავს როგორ ვეცლები...