ცრიდა..

ცრიდა.. ცრემლები წვიმად მოგორავს, მიწას მოკვდავთა აცვივა ფერფლი.. იდგა ქალაქი.. როგორც გორგონა.. სანამ პერსევსის დაეცა მეხი..

სიყვარული

წადიო რომ ეტყვი და მაინც რჩება აი ეგა სიყვარული

გაზაფხულის თვეა

გაზაფხულის თვეა, წვიმიან ამინდში ჰანგები ისმის ჩიტების, გარეთ დარია, ჩემს გულზე ყვავილი ხარობს, ისმის გლეხების ხმაური ნიჩბების, ჩიტი კი ბანს აძლევს, გალობს.

ცოდვა

ცოდვა ცოდვიდან გადმოიჟღნთა კუზი გაუჩნდა როცა საროველს.

მთვარე.

ადრე როდესაც მზეს ჩაჰკეთავდნენ ცივ და გაყინულ სხვენში, მის მაგივრობას გვიწევდა მთვარე, მთვარე დამდნარი ხელში.

ლექსი

ჩვენი გულები გრძნობით ფეთქავენ და სიყვარულის ამბებს ყვებიან მარტო დარჩენის ნუ გეშინია დაგიბრუნდები ჩემო ფერია

ჰორიზონტი

მზე ხარ ჩემთვის მთვარეული და ეული წალკოტ ბაღში, მონატრების ჩრდილში მზერა და ველური ვარდი მთაში,,,

ტყვია მესროლეს

თურმე მე ტყვია მესროლეს, თურმე ნაჯახიც ჩაურტყამთ, მაგრამ მათ ეს ყველაფერი ჩემს ზურგს უკანაც გაუთქვამთ. თურმე მე ისევ მაგინეს, თურმე მე კვლავ ვერ გამიგეს, მაგრამ ამ ლანძღვა-გინებით მე ზეცის კოშკი ამიგეს. თურმე მე ზედ შემაფურთხეს და იდიოტიც მიწოდეს.

სიცოცხლე მინდა!

ღამე ჩუმია, როგორც არასდროს აჩრდილთა ხმები ყრუდ ბღავიან ჩემი შიშები ცხადად ქცეულნი თავს დამდგომიან და დამჩხავიან

ცეცხლი ვარ ძმაო

ცეცხლი ვარ ძმაო,ცეცხლის ვარ ალი, დინება ზღვათა ფსკერზე მდინარი,