ნატვრა ერთი, სანუკვარი!

ამიხდინე ეს სურვილი, გევედრები ღმერთო, ყურში ჩუმად ჩაგჩურჩულებ, ხმამაღლა კი ვერ გთხოვ... ცრემლი თვალზე დამადინე, ორონდ ის კვლევ მენდოს. და ეს ერთი ნატვრა ჩემი ამიხდინე ღმერთო!

ჩემი ცისფერთალება.... (თავი 3)

-მშვენიერია ,წამოვიყვირე მე რაზეც სიცილი ატეხეს... -ოღონდ დემეტრე რამე ზედმეტი თუ მოიგვა ან აწყენინებ და გულს ატკენ ჩათვალე,რომ დამკარგე(ნია) -კარგი ნიაკო რა მაგას რათქმაუნდა (მე) -ანუ ზღვაზე მივდივართ ,რამაგარიაა (ლუკა)

ის "კატაა" და ცხრა სიცოცხლე აქვს !

ჩვენთვის ქუჩის მოცეკვავებისთვის არანაირი დაბრკოლება არ არსებობს და ეს ყველაზე დიდი პლიუსია ცეკვაში , რადგან თუ შენ არ შეგიძლია ბალეტში დადგა თუნდაც " შავი გედი " იმის გამო , რომ ფეხი ოდნავ გაქვს დაზიანებული ან უამრავი სხვა მიზეზები აქ შენ სიცოცხლის

აკრძალული ხილი(2 ნაწილი)

მთელი ღამე უცნობის სიტყვებზე ვფიქრობდი და ეს მოსვენებას არ მაძლევდა. რატომ იყო ბაჩო ჩემთვის საშიში და რატომ არ უნდა გავკარებოდი მას? არ ვიცი, ამ კითხვებზე პასუხს ალბათ ბაჩოსგან გავიგებდი. შაბათ-კვირა სახლში გავატარე, უცნობთან შეხვედრის გამო

მეგობრობიდან შეყვარებამდე ერთი ნაბიჯია (ნაწილი 5)განახლებული

-არა მართლა მოგიტაცეთ!(ლუკა) ისინი ისევ იცინოდნენ,მაგრამაი გოგოებს კი ნამდვილად აღარ ეცინებოდათ.ანა ცოტა ხანს გაჩუმებული იჯდა თითქოს არც სუნთქავსო.მომხდარის გადახარშვას ცდილობდა გონებაში.ცოტა ხანში მანაც მარისთან ერთად დაიწყო კივილი მანქანა

მიყვარხარ წუთში სამოცჯერ! (თავი4)

შხაპი მივიღე, თუმცა რამდენ ხანს ვიდექი წყლის ქვეშ ნამდვილად არ მახსოვს. გაშეშებული ვიდექი წყლის ძლიერი ნაკადის ქვეშ და უბრალოდ არაფერზე ვფიქრობდი. აბაზანიდან გამოსულმა დაძინება ვცადე, თუმცა ამაოდ. ფანჯრის რაფაზე დავჯექი, მუხლები მოვკეცე თავი

მებრძოლი (თავი მეოთხე)

ლილეს დაბადების დღის მერე ირაკლი არ გამოჩენილა,თთქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ის ფბ-ც გააუქმა რომლითაც ლილე გაიცნო,აღარც ურეკავდა,არც მესიჯებს წერდა.თავიდან ლილე ირაკლის გაუჩინარებას ძალიან დარდობდა,მაგრამ ძალიან ბრაზობდა მის საქციელზე ,ამიტომ გადაწყვიტა

ფიროსმანიც ხომ ვარდებს ჩუქნიდა...! (დასასრული)

-ნიკა როცა მისმინეთი იწყება წინადადება სულაც არაა ჩემთვის ეგ სახარბიელო ამბავი, ამიტომაც ისევ დაყრუება მირჩევნია, ისიც ვიცი რა უნდა მითხრათ ამიტომ პირდაპირ გეტყვით...-ჩურჩულით დავიწყე და ყელში მობჯენილი ბურთის როგორმე გაქრობა ვცადე-ხო ყველაფერი ჩემი

მხსნელი 2

ორი დღე გავიდა, ანდრია არ მოსულა. მესამე დღეს საშინლად ცხელოდა, მთელი დღე სახლში ვიყავი, წიგნს ვკითხულობდი..საღამოს უცბად მოიღრუბლა და კოკისპირული წვიმა დაიწყო, ჩემ ფანჯარასთან ვიჯექი წვიმას გავყურებდი, მალე დაძინებას ვაპირებდი, მაგრამ ტრასაზე ისევ

-შენ ჩემი პატარა ხარ -შენ ჩემი დემონი(2თავი)

ხომ კიდე ხასიათებითაც ძალიან მხიარული ვარ აგრამ ვისთანაც საჭიროა ვავლენ ჩემს ხისთავიან სვანობას(ვიცინი)ხო ხო სვანი ვარ ლილე მუკბარიანი.ამ ფიქრებში გართული კინაღამ ჩემი დის სახლს გავცდი.უცებ გამოვერკვიე და სადარბაზოში შევედი.ლიფტის ღილაკს თითი