ზეცაში დაწერილი ბედი (თავი 3)

როდესაც „ჩემ“ ადგილას მივედი, მანქანა გავაჩერე, გადმოვედი და უბრალოდ დავდექი. ვერ ვხვდებოდი რატომ იყო ვატო ასე თბილად ჩემს მიმართ გაწყობილი. მერე თორნიკე გამახსენდა, ჩემი პირველი სიყვარული, ვერ ვიტანდი უკვე, უფროსწორად ჩემ თავს შთავაგონებდი, რომ

,,თეთრი რელსებით მთიდან ვეშვებით''

ეს ისტორია გადახდათ ნიტას და კახას მათი თავგადასავალი ბაკურიანში დაიწყო ხოლო როგორ გაგრძელდება ყველაფერი ამას მოთხრობაში იხილავთ.თენდებოდა ნიტა სარკეში იყურებოდა თავის გრძელ თმებს ივარცხნიდა მისი თაფლისფერი თვალები მზის შუქზე ბზინავდა. მან საათს

ვამპირის ირონია

მეგობრებო როგორ ხართ?იმედია კარგად.ეხლახანს დავიწყე პატარა მოთხრობის დაწრა რომელშიც არ არის მოზღვავებული რომანტიკა და სიყვარული,ეს ცოტა სხვა თემა არის. აარონ მილერი,წარმოშობით ავსტრიელი,ეკონომისტი,მაგრამ ინგლისში ელჩი გახლდათ,ცოტა გრუბი კაცი იყო,არ

იასამნის ქუჩა [4]

–რა არის უაზრობა? –ყველაფერი! ცხოვრობ, ცხოვრობ და აი, რა?! – ეცინება ჩარკვიანს. არ ვიცი, ჩემს გასაბრაზებლად ამბობს ამას თუ სრულ აგონიაშია ჩავარდნილი. –მეტი რაღა უნდა იყოს, ლუკა?! – გაოცებული ვწევ წარბებს და თვაებს სასაცილოდ ვქაჩავ. –უნდა იყოს! –

უგულო და ბაბნიკი #10

-ნელა,ბიჭო ნელა(მესამე)-მაცადე შეჩ**ა(პირველი) -მიდი აი იქ დააწვინე და კარებზე დააკაკუნე(მეორე)_ფრთხილად მიაწვინა კარებთან და სწარაფდ დააკაკუნა...წამში მოწყდა ოთხივე ადგილს,მაგრამ მესამე ბოლო კიბეზე დაგორდა,და ყველა წაიყოლა,ბოლოს ოთხი აყლაყი ძირს

505 (სრულად)

შემიძლია დავიფიცო, რომ სიმღერა უკვე დამთავრებული იყო, მაგრამ საიდანღაც მაინც მესმოდა: “I probably still adore you with your hands around my neck..” აშკარად მესმოდა. თავიდან მეგონა, მომეჩვენა, მაგრამ ყურსასმენები მაინც მოვიხსენი და თვალები როგორც კი

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [4]

აწ უკვე ჩემს ოთახში ვიჯექი და ვფიქრობდი მომავალზე. რა იქნებოდა ამის შემდეგ? აკოსა და ჩემ შორის რა ურთიერთობა იქნება? როგორი აღმოჩნდება უტა? იქნებ ისიც არჩილივით მოძალადე და არაკაცია? „ღმერთო შენ მიშველე“ გავიფიქრე და თავი ხელებში ჩავრგე. ხუთიოდე

მინდა გგრძნობდე ნაწილი 6

ყველაფერი თვალის მომჭრელად კაშკაშებდა.ირგვლივ მხოლოდ სინათლე იყო.სინათლიდან გამოიკვეთა ლანდი,რომელიც მას უახლოვდებოდა. -რომელი ხარ?-სამი უყურებდა ლანდს რომელიც მისკენ მოემართებოდა და სახე თანდათან იკვეთებოდა.-მამა?-გაკვირვებული და

ზღარბუნა ზღარბუნა

- რა კარგია ერთმანეთს რომ ვყავართ! შენ უბრალოდ წარმოიდგინე: მე არ ვარ, შენ ზიხარ მარტო და არავინაა ისეთი, რომ დაელაპარაკო. - შენ სად ხარ? - მე არ ვარ. - ასე არ ხდება... - მეც ასე ვფიქრობ, მაგრამ ვთქვათ და მე არ ვარ, საერთოდ არ ვარ და შენ მარტო ხარ.

იდეალური აზროვნება 2

ძალიან ადრე იყო, მზეს ძლივს გამოეშვა დედამიწაზე პირველი სხივები ნინა უკვე ფეხზე რომ იყო. სულ ტყუილად ნერვიულობდა თურმე თავს ბავშვებთან ერთად არაჩვეულებრივად გრძნობდა. მოწყენის დროს უბრალოდ არ უტოვებდა და იცოდა, რომ ამ დღეების ემოცია კიდევ დიდხანს