Давай за жизнь (6)

უკვე ერთ კვირაზე მეტი გავიდა,ბატონი ალექსანდრე კი არსად ჩანდა,ტასო ადგილს ვერ პოულობდა,ვერ ხვდებოდა რატომ არ მოვიდა მამამისი და ა წაიყვანა სახლში...დავიჯერო ვერ მიხვდა რომ სახლლში არ ვარ...ბიჭები მორიგეობით შემნოდიოდნენ და საჭმელი

აქ არ არსებობს შუალედი-ყველაფერი ან არაფერი{8}

არ დამიძინია ან როგორ შემეძლო დაძინება,როცა ვგრძნობდი ამხელა სიყვარულს?! ამხელას ვამბობ, რადგან ის იმხელაა, რომ ვერსად დაეტევა და მისი ზუსტი განსაზღვრა შეუძლებელია. სიყვარულიც ხომ შუძლებლის შეძლებაა. გიყვარდეს ადამიანი ეს, მართლაც, შეუძლებელია. მე

ივნის'ის'ეული [9]

ადამიანებისთვის,როგორი მნიშვენელოვანია ყველა სიახლე.დაპროგრამებულ არსებებს ვგავართ,რომლებიც ყველაფერ ახალს თავში სამუდამოდ იბეჭდავენ.ჩემთვის,რომ გეკითხათ ჩემი და დანიელის ურთიერთობაში მნიშვნელოვანი ფაქტები,აუცილებლად თარიღით და საათით გიპასუხებდით

მე თუ შეგიყვარე...

მე თუ შეგიყვარე მთელი გულით მე შენ მეყვარები სამუდამოდ!და თუ შეგიყვარე ეს გახსოვდეს: ვეღარ დაგივიწყებ უსაბამოდ! სიტყვების არ მჯერა! ეს იცოდე...ამას გეუბნები ჩემო კარგო...რადგან გასხვაფერდა ყველაფერი! მართლაც შეიცვალა ეს სამყარო! მხოლოდ თვალებს

და როცა (დასასრული)

და როცა(დასასრული) ალბათ ღმერთს სურდა ყველაფერი ასე მომხდარიყო. ღმერთს თავიდანვე ჰქონდა განზრახული მათი ერთად ყოფნა. ალბათ თითოეული განსაცდელი მათი სიყვარულის გამოსაცდელად იყო მოვლენილი. და მათ ამას გაუძლეს. მათ გააფრინეს სიყვარულისთვის. მათ

რისთვის ვცხოვრობთ?

ყველა ადამიანი ცოცხლობს იმისთვის, რომ თავისი ცხოვრება უკეთესობისკენ შეცვალოს, უფრო მრავალფეროვანი გახადოს, საუკეთესო მოგონებები შემორჩეს. თითოეული ადამიანი გასხვავებულ ხერხს მიმართავს,

დასასრულის დასაწყისი (სრულად)

სურვილმა მოუარა,რომ დამიანესთვის ეკოცნა.არც დაფიქრებულა ისე ნაზად და ფაქიზად შეეხო დამიანეს ტუჩებს,ვერ სცდილობდა მის ალუბლისფერ ტუჩებს,რომელსაც სიგარეტის და ღვინის გემო ჰქონდა.თავი,როგორღაც შეიკავა და მოსწყდა მის ტუჩებს,წელში გაიმართა და წასვლას

მარტი

სიყვრულის თვეს შევარქმევ გაზაფხულის პირველ დღეებს, სიყვარულით ავივსები მარტის თვე რომ დამიდგება,ცის ცრემლები დამასველებს როცა მართლა შემიყვარებ, შენს სიყვარულს საყვარელო არასდროს არ დავივიწყებ,მე ხომ მარტში შეგიყვარე, მე ხომ მაშინ შემიყვარდი ია

ყვავილების გამყიდველი (ნაწილი მესამე)

ღრმად ამოვისუნთქე და თვალები მაგრად დავაჭირე ერთმანეთს. „რვა სართული ტასო.რვა სართული“ ვიმეორებდი გულში განწირული. ხელი უნებურად მაგრად ჩავჭიდე ჩემ გვერდზე მდგარ გაბრიელს . ჩემ თავს ისევ ვუმეორებდი დაწყნარდი ტასოთქო .

ლოლა(პირველი თავი)

რა არის ცხოვრება? - არაფერი უნაკლო ადამიანები?-ჰმმ.... ეს ხომ აბსურდია.... უნაკლო ადამიანები გადაშენდნენ ან კიდევ დედამიწაზე ცხოვრებისას ამდენ უმსგავსობაში, ამდენ სიბინძურეში მათი უმანკო სული დაობდა, ყველა დადებითი თვისება წალეკა და მხოლოდ ღვარძლი