შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (4 ნაწილი)

-შაკო ჩამოდის - თქვა და დადუმდა. მოულოდნელობისგან ხმა მეც ვეღარ ამოვიღე. ნუთუ ამდენი ხნის შემდეგ ჩამოდის??? ის ჭრილობა, რომლის მოშუშებასაც ეს ბოლო 1 კვირა განსაკუთრებით ვცდილობდი და თითქოს გამომდიოდა, თავიდან გაიხსნა. ამტკივდა... თითქოს შიგნით

შენ ჩემი ცოლი ხარ.ნუთუ არ გახსოვს?(1)

დილა გათენდა, და დაიწყო ჩემი დღეც.. სახლში სამი პირდაღებული ღლაპი მიზის, ჩემი ვაჟები რომლებიც ძალიან მიყვარს.ცოლმა 4წლის წინ მიმატოვა,ერთი მაგისიც.ცოლი რო გაგიბოზდება კაცს განა,კაცი გქვია?? მაგრამ ჩემი კაცობა სულაც არ მაეჭვებს... -ჰეიი ადექით

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (3 ნაწილი)

-ხო ლიზიი რას შვები - მიპასუხა მონატრებულმა ხმამ -რავი თოკ, ძმისგან დავიწყებული როგორ ვიქნები - შევჩივლე საწყლად. გაეცინა -კაი რა ხო იცი რო ბევრი საქმე მაქ -ვიცი ვიცი რომ იმდენი საქმე გაქვს რომ დისთვისაც კი ვერ იცლი -აუუ ეხლა წუწუნს ნუ დაიწყებ რა,

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (2 ნაწილი)

-მე მაპატიეთ ახლავე გადავრეკავ ჰოლივუდში -დიდხანს არ მალოდინოთ - შეიფერა გოგომ. ღამით თაკო ჩემთან დავიტოვე. როცა მარტო ყოფნა არ მინდა ხოლმე რჩება, მშობლებიც აძლევენ ამის უფლებას ამიტომ პრობლემა არაა. თუმცა დილით თაკოსთან ერთად გაღვიძება ყველაზე

შენი სიყვარული არ შემიწყვეტია (1 ნაწილი)

-ლიზ, მომისმინე... უკვე 5 წელი გავიდა, გაიგე.. 5 წელი!!! ალბათ მართლა არ უყვარდი იმ შაკოს, შენ კიდევ ტყუილად იტანჯები. მესმის რომ ცუდად ხარ თუმცა ეს უკვე მეტისმეტია. 5 წელის გავიდა ბოლობოლო. ამიტომ მე გავააქტიურე შენი გამოცოცხლების პროგრამა -

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [15]

- არა! - ისტერიკულად წამოვიყვირე. - ის მოვიდა. - დავამატე ბოლოს. - რა უნდოდა? - შედარებით მშვიდად მკითხა, მაგრამ ვეჭვობ, დიდხანს ვერ შეინარჩუნებს მას. - ბოდიში მომიხადა. - ვუთხარი სიმართლე. - რაა? აბა აქ რომ გკოცნის. - ახლა მეორე აწრიპინდა

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!დასასრული

ნისლებში ჩამალულა მთვარე,ცივი ნიავიც ქრის და სათუთად მირხევს კულულებს,ირგვლივ სასიამოვნო სურნელი ტრიალებს,და გული თავდავიწყებას მიეცა.ულამაზესი ღამე,ცაზე დაკიდებული ულამაზესი მნათობი რომანტიკული გარემო მაგრამ მე ვარ მარტო,მე და მთვარე...

არ მინდა გერქვას ჩემი ძმა!მეექვსე თვი

არის მომენტები როცა სიცოცხლე არ გინდა,უბრალოდ გაქრე და მოშორდე ამ სამყაროს.თავი ყველგან ზედმეტი მგონია,ალბად პრობლრმა ჩემშია...იქნებ არ უნდა წომოვსულიყავი?იქნებ უნდა მებრძოლა??მაგრამ რისთვის?ფიქრებიდან ბატონმა ალექსანდერემ გამომარკვია, -მოვედით.

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [14]

შუქი ჩავაქრე თუ არა, შიშმა ერთიანად მომიცვა. მაინცდამაინც ახლა მახსენდებოდა ფილმის ყველა საზარელი მომენტი. შიშისგან ვერც ვინძრეოდი. ბოლოს ვეღარ გავუძლე და ფეხზე აკანკალებული, ნელა წამოვჯექი. თვალი მოვავლე ბნელ ოთახს, რომელსაც მხოლოდ მთვარის, სუსტი

რამდენად ტკბილი არ უნდა იყოს ოცნება, რეალობა მაინც მწარეა [13]

თვალებს ნელა ვახელ. სახეზე მზის სხივები ურცხვად დათარეშობდნენ ჩემს სხეულზე. გამახსენდა უტას თბილი მკლავები და გვერდით გადავბრუნდი. გულში რაღაც ჩამწყდა, როდესაც ცარიელი დამხვდა. ოთახს თვალი მოვავლე. ჩემსაში ვიყავი. ფეხზე წამოვხტი და დაკუჭული