არასდროს უშენოდ! (7)

სიყვარულის ისტორია...ყაზბეგისკენ მიმავალი გზა გრძელი და დამქანცველი გამოდგა, თუმცა სანდროს კამპანია განწყობის დადაბლების საშუალებას არ მაძლევდა... მის ყოველ დანახვაზე გული გამალებით იწყებდა ცემას, მის თვალებს შეფეთებული ჩემი თვალები კი დაბნეულად

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეცხრე თავი)

უკვე მერამდენე ცხვირსახოცი მოიფრიალა იატაკის მიმართულებით, ცრემლები უწყვეტად მოსდიოდა სახეზე, გულმა უკვე არსებობა შეწყვიტა.“გადავრჩები ჩემო პატარა აბა რას ვიზამ“ მისი ბოლო სიტყვები კადრებივით უტრიალებდა თავში,მგლოვიარე ქალივით იყო დამხობილი მუხლებზე

არასდროს უშენოდ! (6)

სახლამდე მისასვლელად ხუთი წუთიც არ დაგვჭირვებია, თან თუ გავითვალისწინებთ, რომ საჭესთან სანდრო იჯდა. აქამდე არ მითქვამს რომ სანდრო არაჩვეულებრივი მძღოლია? მართლაც საოცრად მართავს ავტომობილს. მე, ზოგადად, სიჩქარი ძალიან მიყვარს, მაგრამ თუ მძღოლის

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მერვე თავი)

უკვე მერამდენე ლექტორს უსმენს და ვერაფერს ვაერ გებულობს. საათს დასჩერებია და თითოეული წამის გასვლას სულმოუთმენლად ელოდება.აშკარა იყო უკვე აღარაფრის თავი ჰქონდა, მისი ცხოვრება სულ სხვაგვარად წავიდა. ამბობდა როცა სწავლა დაიწყება შევეცდები ყურადღება

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეშვიდე თავი)

დასვენება იმაზე დიდხანს გამოუვიდათ ვიდრე წარმოედგინათ. 1 კვირით გადაწყვიტეს წასვლა და გადაწყვიტეს 1 თვით დარჩენილიყვნენ ამ ულამაზეს ადგილას.ბახმარომ ჩამითრიაო ასე ამბობდა ხოლმე სალო, ლევანი კი დასცინოდა აქ უნდა გაგათხოვოო, ამაზე გული მოსდიოდა

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეექვსე თავი)

-კარი გააღე გოგო! ნუ გამაგიჟე ადამიანო ხო არ დაყრუვდი!.ალექსანდრას ოთახის კარზე აკაკუნებდა სალი და ცდილობდა მისი შოკირებული დაქალის ამბის გაგებას.-გადავირევი ამხელა ქალი! შვილო კარის გაღება იცი ვაფშე რა ხილია?.ყვირილს არ წყვეტდა. -მოვდივარ.უღონოდ

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეხუთე თავი)

გურწას დაჭრის შემდეგ 1 თვე გავიდა.ყველაფერი კარგად იყოთქო ვერ ვიტყოდი მაგრამ რაღაც დღეები მეტად დაძაბული იყო როგორც ალექსანდრასთვის ასევე სალისთვის.ლევანმა ჯერჯერობით აქ იცხოვრებ და თუ სიტოაცია უკონტროლო გახდება დემურისთან გადახვალო ეუბნებოდა ხოლმე

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეოთხე თავი)

მისაღებში ისხდნენ და ლევანის ალაპარაკებას ელოდებოდნენ. ალექსანდრა ფეხს ნერვიულობისგან აკანკალებდა იცოდა რაღაც სერიოზული იყო მომხვდარი მაგრამ გულის სიღრმეში მაინც სჯეროდა მისი ძმის პატიოსნების.როგორც იქნა ბოლომდე მოწია ლევანმა სიგარეტი და ბიჩოკი

არასდროს უშენოდ! (5)

მაშინ თქევსმეტი წლის ვიყავი და როგორც ალექსანდრე ყაზბეგი აღწერს ამ ასაკს: „მაშასადამე იმ ხანში, როცა ძარღვებში აღელვებული სისიხლი ქაფდება, სდუღს და ჩუხჩუხით მიმდინარეობს, როდესაც გული მიილტვის რაღაც ჯერედ უცნობის ბედნიერებისაკენ და

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მესამე თავი)

დილას ადრიანად არ გაუღვიძია. შუადღე იყო როცა ჭყიტა თვალები. თავი გახეთქვაზე ჰქონდა.ცხელი ტერფები ცივ იატაკს რომ შეახო მაშინღა გამოფხიზლდა. ფანჯარასთან მივიდა ფარდა გადაწია და მეშვიდე სართულიდან გადაიხედა.ცივმა ქარმა უხამსად დაუბერა მოშიშვლებულ