ჯერ არ ვიცი

ზარის ხმაზე გამომეღვიძა, თმაზე ვიგრძენი, ამიტომ თავი ავწიე და მომღიმარი გიორგი დავინახე. -რაიყო გეძინა? მკთხა თვალებგაფართოებულმა გემრიელად დავამთქნარე და თვალგაუხელელად ვუთხარი -ხო მგონი გიორგიმ გაიცინა და ფეღზე წამომაყენა, ჩემი ჩანთა აიღო და

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს #3

მისაღებ ოთხაში ბევრი სტუმარი დამხვდა ,, გვერდითა ოთახიდან ნიკას ხმა მომესმა, გადავწყვიტე შევსულიყავი. კარებს რომ მიუახლოვდი ნაცნობი სახე შემეფეთა, მაგრამ საიდან მეცნობოდა ვერ გავიხსენე. - უკაცრავად. ვუთხარი და თავის დაძვრენის მიზნით გვერდით გავიარ

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ

იქნებ მეპატიება, გამოუცდელი ვიყავი, არადა ისე მიზიდავდა, ისე მინდოდა მასაც იგივე ეგრძნო რომ ლამის გავეგიჟებინე სურვილს და ნდომას მისას. იმ ღამის მერე შეიცვალა ყველაფერი. მე მრცხვენოდა, გულწრფელად ვამბობ რომ მრცხვენოდა, მერჩივნა მიწა გამსკდომოდა და

ერთ პარატა ქამას შენს თავზეც ამოვიყვანდი, იქნებ ფერფლიც კი არ

თუ უცხოს მოუყვები იმას რისი მოყოლის ძალაც მეგობრისთვისაც არ შეგწევს, იქნებ მოგეშვას, მოიშორო ტვირთი ასე რომ გამძიმებს. ერთხელ მიყვარდა, არა ახლაც მიყვარს და მტკივა თითოეული სიტყვა და ჟესტი მისგან. მტკივა ყველა უარი, მტკივა ყველა ნახვა და მტკივა

ის რასაც სახელი არ აქვს

სკოლიდან მოვდივარ. თოვს. გადათეთრებულ ქუჩას მივუყვები და სინდისი მქენჯნის ჩემი ნაბიჯებით კვალს რომ ვტოვებ თოვლზე. ისეთი გრძობა მაქვს, თითქოს გზას ვსვრი, ვაჭუჭყიანებ. ფიფქები სახეზე მეცემა და დნება. „წარსულის ადამიანები“ მახსენდებიან, ისინიც სწორედ

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

-ნიკუშ, გახსოვს რომ გითხარი ამერიკელებზე. -კი მახსოვს -ხო, როგორ ფიქრობ გამოვა რამე? -რატომაც არა? - რავი, ხომიცი სალოს მალე ბავშვი ეყოლება, ის წავა ალბათ ჩვენგან , ახლაც ჩვენ ვთხოვეთ ცოტახანს კიდევ დარჩენილიყო. - მერე დაელაპარაკეთ, არამგონია

არარაობას სიყვარული არ შეუძლია 1

-ჯერ კიდევ ცოცხალი ვარ, მაგრამ არ ვიცი ეს სადამდე გასტანს. ზუსტ პასუხს ვერავინ მეუბნება.- ის საუბრობდა, მე ვუსმენდი, რა თქმა უნდა, სასოწარკვეთა.- სიკვდილის აღარ მეშინია. - მისი ყოველი სიტყვა ნერვებს მიშლიდა. დიდი ტყუილი.

უსაზღვრობა საზღვრებს არ მოიცავს (თავი 1)

-ჩემი "ღვთაება" ხარ -რაა? -რატომ მიწერე ეს ყველაფერი იმ იდიოტს ჰა? -შენ ვინ გეკითხება მომწოსნ და მივწერე -არ გრცხვენია? -რისი უნდა მრცხვენოდეს? -ბიჭს რომ წერ -შენ ვერ ხარ ხო? -შენ გოგო შ*გ ხომ არ გაქვს? -წესიერად ილაპარაკე თუ შეიძლება როცა

სიყვარული კარზე არ აკაკუნებს

ბარიდან გვიან დავბრუნდი სახლში,, ძალიან დაღლილი, არაფრის თავი აღარ მქონდა ,, წყალი გადავივლე და დასაძინებლად წავედი. ძალიან რთულია იყო დრამერი თან ამხელა ქალაქში. ძილშიც კი მუსიკაზე ვფიქრობ, ჩემი ცხოვრების ნაწილია. ჩემი ჯგუფი ქალაქში ცნობილია, ბევრი

არ წავსულვარ.

საყვარელო იცი,ლამაზი გაქვს თვალები. საყვარელო იცი, კალმით ნახატი გაქვს წარბები. საყვარელო იცი, ამ ჩემ გულში გხედავ შეან, მაგრამ გული აღარ მიცემს,ისევ ისე გინატრებ. საყვარელო იცი, ამ ქვეყანას არ ვარ მე, მაგრამ ციდან გადმოგხედავ კვლავ შენ თავზე