არ შეგიყვარდეს. წესი 7.

ცოტა ხანი ასე ვიდექით. უაზროდ სასიამოვნო საღამომ, რომელიც არ მახარებდა, უცებ მომიყვანა ხასიათზე.   სახლამდე მიმაცილა. -ხვალ ასეთი სახით მოხვალ სკოლაში?-ვუთხარი სიცილით, თან მინდოდა გამემხიარულებინა.-სხვა გზა მაქვს?-ამყვა.-ან საერთოდ არ მოვალ, ლაშას

არ შეგიყვარდეს. წესი 6.

როგორ მოვიარე მასწავლებლები, როგორ მოვედი სახლში...უბრალოდ არ მახსოვს. ტუჩები მიხურს. ისევ ვგრძნობ მის კოცნას. მთელ სხეულში ჟრუანტელი მივლის. იოანე პირველი ბიჭი იყო, ვინც მაკოცა.

არ შეგიყვარდეს. წესი 5.

  ღამე ვერ დავიძინე, ამ დროს ყველაზე მეტად მინდოდა უბრალოდ გავთიშულიყავი, რომ აღარაფერი მეგრძნო.   ჩემი მტკიცე ხასიათი ვიღაც ბიჭმა შეარყია. იმდენად, რომ ცრემლებიც კი მადგება, მაგრამ...არა!   როგორც იქნა გათენდა და მეც უხალისოდ ავდექი ლოგინიდან.

არ შეგიყვარდეს. წესი 4.

  გაკვირვებულმა ავხედე. კულონს ხელს არ ვუშვებდი. -იმედია ისეთივეა.-გამიღიმა.   დავხედე. მართლა ისეთივე იყო. ჩემი ვერცხლის გული. ვერაფერი ვუთხარი. -კარგი, წავედი.  კისერზე ნაზად მომადო ხელი, ოდნავ მომიახლოვდა და თვალებში ჩამხედა. თითქოს უნდა

არ შეგიყვარდეს. წესი 3.

  სკოლის მერე მასწავლებელი მყავდა. მე და ნუცას ერთი გზით მოგვიწია წასვლა. როგორც ჩანს, ძალიან მეტყობოდა რომ აზრებით საერთოდ სხვაგან ვიყავი. ყოველგვარ შემთხვევაში, ნუცამ ეს ძალიან მარტივად შეამჩნია. -მთელი დღეა სადღაც ასტრალში ხარ.-აღნიშნა სიცილით.

არ შეგიყვარდეს. წესი 2.

  პირველი გაკვეთილი დამთავრდა. ჭერს ავხედე. დღესაც 2 მასწავლებელი მყავს. მათემატიკა, ბიოლოგია. ოთხშაბათი ყოველთვის მღლის, რატომ არ ვიცი. -ანუკა, დღეს სკოლის მერე რას შვები?-ნუცა წინ დამიჯდა. -1 საათი ვისვენებ და მერე მასწავლებლები. -აუ, მე კიდე

არ შეგიყვარდეს. წესი 1.

-იდიოტო! -მე?-ბიჭმა გაოცებული სახით შემომხედა. -წინ იყურე, არ გაწყენს.-ცრემლები მომადგა და დამტვრეული კულონის ნამსხვრევების აგროვება დავიწყე.-მაპატიე, არ მინდოდა.-გამიღიმა.   ძალიან გამწარებული ვიყავი. მკაცრად შევხედე. -გინდა ახალს

ჩემს ოთახში არ ანთია სინათლე, მაგრამ ისმის შენი სუნთქვის ხმა.

რაღა გვეშველება, ან უფრო სწორად გვეშველა უკვე. ჩვენ ხომ დამპალი პოეტები ვართ, კიდევ უფრო დამპალ ცხოვრებაში, ნუ გვიწყენთ, ნუ გაგვიბრაზდებით.

ხსნა არ არსებობს, სანამ შორს ხარ!

მთელი სამყარო ხარ ჩემთვის და უშენოდ ყველაფერი უმნიშვნელოა! როცა გიყურებ, ვივსები, ვხალისდები, სისხლი იწყებს ჩქეფას დაცლილ ძარღვებში და ვგრძნობ სიცოცხლის სუნთქვას ჩემს სხეულში...

_ვერ გვიცანი გოგო? (2) (_უხეშო! ბავშვობაში არ იყავი ასეთი)

_ელენე?_კიდევ ერთხელ ამოილაპარაკა და სახე გაებადრა _კი..კი ელენე_სიცილით დაილაპარაკა მანაც და იოანეს კარგად დააკვირდა_ძალიან მეცნობი..ძალიან.. _იოანე აბესაძე_ჩაილაპარაკა _იოანე აბესაძე.._გაიმეორა მანაც_იოანე.._გონებაში ჩაიხედა წარმოუდგა პატარა