რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ (მეხუთე თავი)

დღეები გადიოდა, სიმართლე ვთქვა ნოესთან ძალიან დავვახლოვდი, მის მიმართ გრძნობები პირველივე შეხვედრისას გამიჩნდა ოღონდ როგორი გრძნობებია არ ვიცი და მეშინია ამის გაგებაც. არ მინდა მას ტყუილად მივცე იმედი, ან ჩემს თავს მივცე

რატომ შემიყვრადი ასე ძლიერ (მეოთხე თავი)

დილით სიევ ბელამ გამაღვიძა, ვისაუზმეთ, მშობლებს ნომრებში დარჩენა უნდოდათ, ბელას კი საცურაო აუზზე გასვლა, მარტო ვერ გავუშვებდი ის ხომ 12 წლის იყო , კარადიდან ჩემი ყველაზე კარგი საცურაო კოსტუმი გამოვიღე და წყალ გამძლე ტუში წავისვი.

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ

ბელ ძალიან მეძინება ცოტახანი დავიძინებ და ძალიან ნუ იხმაურებ. ვუთხარი ძილმორეული ხმით.რომ გავიღვიძე საგამოს 8 საათი იყო, სავახშმოდ გარეთ გასვლა მოგვინდა და ერთ-ერთ რესტორანში შევედით.კარგად ვისიამოვნეთ

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ

წარმატებული ქირურგი მშობლები გყავთ ამიტომ ხუთი თვით მიგვიწვიეს ნიუ-იორკის ერთერთ საკმაოდ ცნობილ საავადმყოფოში სამუშაოდ. ბილეთები ნაყიდია, სასტუმრო დაჯავშნულია, მოკლედ ყველაფერი მოგვარებულია.

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ

საკმაოდ ცნობილ საავადმყოფოში სამუშაოდ. ბილეთები ნაყიდია, სასტუმრო დაჯავშნულია, მოკლედ ყველაფერი მოგვარებულია. ხვაალ საღამოს ექვსზე გავფრინდებით. აბა რას იტყვით. ყველა შოკირებული ვიყავით. მხოლოდ ტაი და მიმი იცინოდნენ.

ყველასთვის ასე აჯობებს!

ახლა გადავხტები,ჩემს საყვარელ საღამურებს ჩავიცვამ და გადავხტები. ასე აჯობებს! ყველასთვის! ყველასთვის ასე აჯობებს! ფანჯარას "რკინები" ჰქონია. კოვზი ნაცარში მივარდება. ესე მორიგი ხელმოცარულობა. ისევ ამაოება!!!

ასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა

რაღაც სასწაული შეგრძნებაა, რაღაც სასწაული ბედისწერა, როცა შენ გიყურებ მახსენდება, ასე რატომ მიყვარს ლექსის წერა! რაღაც საოცარი შეგრძნებაა, როცა სულ არავინ გაბადია, ირგვლივ სიმარტოვე ისვენებს და ღამეც მტკივნეულად ლამაზია!

ნუთუ ყველაფერი ასე უნდა დამთავრდეს?!(I თავი)

წვიმიანი დღე იყო, ძილის ამინდს რომ ეძახიან, მაგრამ პარიზის ქუჩებში ხალხს რა დალევს. ტურისტები, მოქალაქეები, აქეთ-იქით დადიოდნენ, ათასგვარ სახეს ნახავდით, მოწყენილს, ნაღვლიანს, მაგრამ ამ ათასგვარი რასის ხალხში უდაოდ შეამჩნევდით ერთ უმშვენიერეს

სხვა დროს შეიძლება ვეღარც შეძლო ასე ტირილი.

მიაბიჯებ ქუჩაში, მიყრუებულ ადგილას. გვერდით ჩავლილი მანქანის ძრავის გუგუნი გაფხიზლებს ფიქრებში ღრმად ჩაძირულს. ყურთასმენას მუსიკა გიხშობს, ღმერთმა დალოცოს ყურსასმენის გამომგონებელი. ბოლო ხმაზე ისმის სიმღერა, რომელიც სულში გწვდება, შიგნეულობას გაცლის

ასე უბრალოდ...

კარგით რაც გინდათ დაარქვით...ნოსტალგია მოეძალა ან რამე მასეთი უბრალოდ ჩემს თავში არეულობაა რომელსაც ვერ ვალაგებ იმედია გამიმართლებს და აქ დაწერა დამეხმარება.მეგობრებო უცნობებო და ნაცნობებო თითუელ სიტყვას გულით ვწერ და თითუეული სიტყვა ჩემი გულიდან