აქ სიტყვები ზედმეტია (მეექვსე თავი)

- როგორც ვხედავ მართალია როცა ამბობენ ადამიანი იმედით ცოცხლობსო. სადამდე ჩაეჭიდები ხავსს წყალწაღებულო ? - შემომხედე და მითხარი რო ნუცა გიყვარს. - კარგი. ალისფერი თვალები შემომანათა.. ნუცა მიყვარს

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეხუთე თავი)

ამერიკაში ცხოვრობს. ეგ და დემე ბავშვობიდან ერთად მოდიან, მე და მათემ ცოტა მოგვიანებით გავიცანით, შენ და ნუცა რო ჩვენს სამეგობროს შემოუერთდით ეგ უკვე წასული იყო, ახლახან ჩამოვიდა და აქ ჩვენთან ერთად იქნება. თვალებგაფართოებულმა გავხედე, იმის

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეოთხე თავი)

მოსაცმელი ავიღე და სახლიდან გამოვედი. მანქანაში ჩვჯექი თუარა მისი დაქოქვისა და ტკაცანის ხმა ერთი იყო. ამის შემდეგ კი მანქანა უბრალოდ ჩაქვრა. გულგახეთქილი გადმოვხტი იმის შიშით, რომ ბოლი აუვიდოდა და აფეთქდებოდა, თუმცა მსგავსი არაფერი მომხდარა.

აქ სიტყვები ზედმეტია (მესამე თავი)

- აბა ჩაალაგე ტანსაცმელი ? აფორიაქებულმა ნუცამ ჩემი ოთახის კარი შემოაო და ლოგინზე შემომდგარ ჩემოდანს დაკვირვებით დახედა. მე სარკის წინ ვიდექი და „ბიკინებს“ ვიზომავდი. -რაარის გოგო ეს, ჯერ არაფერი გაგიმზადებია ? -დამშვიდდი ყველაფერს მოვასწრებ. -ხოიცი

აქ სიტყვები ზედმეტია (მეორე თავი)

შოკირებული ვიდექი და და თვალებგაფართოებული ვაკვირდებოდი ხან ნუცას, ხან კიდევ მის გვერდით მდგომ ალექსანდრეს. გაბრაზება, სიხარული, და იმდეგაცრუება ერთდროულად დაატყდომოდა თავს ჩემს ცნობიერებას. დაახლოებით ინდური სერიალის პროტოტიპი შეიქმნა. სამი

აქ სიტყვები ზედმეტია (პირველი თავი)

როგორც კი ნუცა გავიდა ლოგინზე ჩამოვჯექი და ღრმად ჩავისუნთქე. 5 წლის შემდეგ ციურმა ანგელოზმა გადაწყვიტა, რომ ხორცი შეისხას და საუფლო მიწაზე დაეშვას. ეგ გეგმის გარეშე არ დაბრუნდებოდა. ესეიგი "ომი" დაიწყო არა ბატონო ალექსანდრე? ძალიან კარგი, მაშ დროა

აქ სიტყვები ზედმეტია

- მია ვთხოვდები, ყველაფერს აგიხსნი, 15 წუთში შენთან ვართ.და გამითიშა. "ვთხოვდები", "15 წუთი", "თ", "ჩემთან", "15 წუთში", "თ". სიტყვა "შოკი" ვერ აღწერს იმ მდგომარეობას, რომელშიც მე ვიმყოფებოდი მომდევნო 10 წუთის განმავლობაში. ერთ ადგილას გაშეშებულს,

მე ისევ აქ ვარ...

მე ისევ აქ ვარ.. ისევ ცრემლებად ვიღვრები.. რა უფრო საშინელებაა უშენობა თუ სიცარიელე? შინაგანად გამოფიტული ვარ. შინაგანად ვერაფერს ვერ ვგრძობ. მხოლოდ გული ფეთქავს გამალებით.. მხოლოდ ერთი შენი გახსენება და გული გამალებით ფეთქვას... მტანჯავს აუტანელი

მუდამ აქ(3)(1/2 ნაწილი)

ნელ-ნელა ვბრუნდები საპირისპირო მიმართულებით.მის დანახვაზე არ ვიცი შიში ვიგრძნო თუ შვება.სახე უღიმიდ,ვერ ვხვდები ამით რაზე მიმანიშნებს. -თრევის...-ბრავო,ამას შენგან არ მოველოდი.გაქცევა ფსიქიატრიულიდან ერთი აბის გამოყენებით?აქამდე ეს რომ ვინმეს ეთქვა

მუდამ აქ(2)

დაცვას უკან ოთახში მივყავარ და ჩვეულებრივ რეალობას ვუბრუნდები.ყველაფერი ამ ცხოვრებაში მოჩვენებითია.საწოლზე ვჯდები და ლოცვას ვიწყებ:,მამაო ჩვენო ,რომელი ხარ ...,.ლოცვას ოთახში შემოჭრილი ექთნების ბრბო მაწყვეტინებს.ორი ჩემს დაკავებას ცდილობს,არ