მუდამ აქ(1)

ჩვენ ცხოვრებაში არსებობს ცარიელი ადგილი ტკივილისთვის.ჩვეულებრივ ეს ადგილი ძალიან პატარაა,თანდათანობით კი იზრდება და ზომაში იმატებს.მის შეჩერებას ვცდილობთ,თითქოს რაიმე შედეგს გამოიღებს.ეს იგივეა თევზს ხმელეთზე,უწყლო სივრცეში არსებობა მოსთხოვო.ის

აქ

აქ მოდი რატომ მიდიხარ იმ ქვეყნად, აქ მოდი რად გინდა უაზრო ტირილი? აქ მოდი აქ ხომ მზემაც ვერ ინათა, აქ მოდი აქ ღამეს ანათებს ტკივილი, აქ მოდი იქნება შენ მაინც შეავსო, ეს უციცოცხლო უკვდავი თვალები, აქ მოდი იქნება შენ მაინც უშველო ამ ქვეყნად ვინმეს და

სხვა საქართველო აქ არის

მანანა წარბშეკრული დამხვდა. თითქოს ჩემი გუშინდელი თრობის ამბავი შეიტყო, ახლა მიბღვერს - რატომ არ შეიძლება იცხოვრო ადამიანურად? -გამარჯობა! -გაგიმარჯოს, სად ჯანდაბაში დაიკარგე?- მანანამ სიგარეტს მოუკიდა, -საქმეები… -მთვარალი ხარ? -გული მერევა….

აი, აქ დასრულდა..!

იცით? დააკლდა... მართლა დააკლდა... უნდოდა ისევ მისი ხმის გაგონება, მაგრამ არ ჩანდა... წავიდა...და მაინც... მაინც იღიმი.. მხოლოდ ერთი ფრაზით: „ღიმილი გადაარჩნს სამყაროს.“ **

"აი აქ დაგერხა!!!" (თავი3) დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

თვალები ძალიან მაგრად მქონდა დახუჭული, გავიგონე ქალის ძახილის ხმა , მივხვდი, რომ სააბაზანოში არავინ არ შემოსულა და კარის სახელური ისევ ზემოთ აიწია , მაგრამ იმ ქალის ხმა ძალიან მეცნობოდა , მივხვდი , რომ გუშინაც ის ქალი იყო , რომელიც მიკას

"აი აქ დაგერხა" (თავი2)

-მე კი არა შენ დაგერხა ნადირო !!! ირონია არ დააკლო მარიამმა...-მე .. მე რატო ? მიკამ გაოგნება ვერ დამალა და კითხა მარიამს..-შენ იმიტომ , რომ ჯერ შენი ცოლი არ ვარ , ასე რომ ხელს თუ დამაკარებ იცოდე გიჩივლებ გაუპატიურების მცდელობისთვის !!! თქვა

"აი აქ დაგერხა!!!" (თავი1)

როდესაც მისი სიტყვები გავიაზრე მივხვდი, რომ ის ჩემს წაყვანას აპირებდა ,მივხვდი როგორ იქცა ჩემი დარჩენილი ცხოვრებვა ნაფლეთებათ.. მუცელში ძლიერი ტკივილის მიუხედავად ფხზე ადგომა გადავწყვიტე , ძლივს ძლივობით წამოვდექი ფეხზე .. -არაა , გთხოვთ თავი

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით

აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან არავის ვუმალავ გრძნობებს და ძველ მეგობრებს არ ვგავარ იმით, რომ კვლავ ვაგროვებ მომავლის ცნობებს! აქ მე გიჟი ვარ ყველა ლოგიკით, რადგან ყველასგან არაფერს ვითხოვ და ფორსმაჟორად ქცეულ სინდრომით ჩემს გადაქექილ

"ღმერთო მე აქ ვარ"

მთისა თავზე ხარ,ცივ ნიავსაც გრძნობ თმებს რომ გიწეწავს ურცხვად და ნანობს ეთამაშება სახის ყველა ნაკვთს ნაზად,სათუთად თითქოს არც გაკრთობს

დე აქ ხარ...? მცივა....

დე აქ ხარ...? მცივა.... იცი როგორ მცივა... დე ჩამეხუტე რა... აი ისე ჩამეხუტე პატარა რომ ვიყავი და მეხუტებოდი... არა აი ისე ჩამეხუტე და მომეფერე პირველად რომ დამინახე როცა დავიბადე... რა იგრდძენი დე??? მე რომ ვერასოდეს გავიგებ მაგ ბედნიერებას...