მოსკოვი...ჩემი ბედნიერების მიზეზი

- ხვალ ჩხუბია.ქართველი ჩხუბობს და ამას ნამდვილად ვერ გამოვტოვებ თან ეს ბიჭი ზვიადი ბუკიას მოჩხუბარე-მოიცა რა ჩხუბი??ვინმე გამარკვევს რა ჩხუბზეაა საუბარი?მამაჩემმა ჩხუბი ახსენა თუ მეჩვენება. -დავით ჩხუბი?-უკვე სახელით მივმართავ მამაჩემს-რაჩხუბი

ბედნიერების ძიებაში

გამუდმებით ვეძებ ვიღაცას რომელიც მჭირდება, რომელიც ჩემი გულის ცემას უფრო მეტად გაახშირებს , აჩქარებს ბედნიერებისგან. რომელიც ჩემს თითოეულ უჯრედს მოედება მთელ ორგანიზმში და იქამდე დაიკავებს ადგილს სანამ არ გაიჟღინთება ბოლომდე არ გაცვდება. დამანახებს

ბედნიერების სამყარო.

ვიგრძენი აღარ მციოდა, ვიღაცამ, თითქოს გაათბო გული, რომელშიც ვიპოვნე, ბედნიერების სამყარო.

ბედნიერების არომატი - სრულად

- რა გინდა ! - მოესმა გაბრაზებული ხმა და რატიმ რაც შეიძლებოდა ხმადაბალ ხმაზე ჩაიფხუკუნა. - რა იყო შეჩ*ემა ისეთი ხმა გაქვს , თითქოს ვიღაცამ სექსის დროს შემოგისწრო და არ დაგაცადა ! - სერიოზული ხმით უთხრა და პირზე ხელი მივიდე , ბოლო ხმაზე რომ არ

ბედნიერების რეცეპტი

ბევრს ვფიქრობ და ვერ ამიხსნია ცხოვრებაში რას უნდა მიაღწიო რომ ბედნიერი იყო, არც ის ვიცი ბედი თუ არსებობს გამიგია ამბობენ ადამიანი რომ დაიბადება რაც ბედი ეწერება ის არ იცვლებაო, ეს მხოოლოდ ულიზია, ჩვენ ადამიანებიც ხომ ილუზიებით ვცხოვრობთ, ყველაფერს

ახალი წლის არომატი

გათენებულიც კი არ იყო საწოლიდან რომ წამოვფრინდი,მართალია ძველებურად ვერა მაგრამ მაინც წამოვფრინდი,იმდენად მიყვარდა 31 დეკემბერი უარს ვიძახდი ძილზე და დილაუთენია ღიღინით ვიწყებდი სამზადისს,ეს ჩემი ერთგვარი ტრადიცია იყო რომლის შესრულება ყოველ წელს

ბედნიერების ნიღაბი

,,შეჩერდი! ყველაფერი რასაც ხედავ ,შენი წარმოსახვაა, ყველაფერი რასაც ხედავ ,ტყუილია." არასდროს ვიცოდი სად გადიოდა საზღვრები.უბრალოდ არ შემეძლო ჩარჩოებში მოქცევა.საბოლოოდ მეც ბანალური გავხდი .არ ვიცი საერთოდ რატომ ვსაუბრობ ამდენს ,

ბედნიერების ჩარჩოები 7

რაღაც სხვანაირად ამაფორიაქა ამ პატრა გოგომ. ახალი სხივი შემოიტანა ჩემ ცხოვრებაში . ვუყურებდი მას და ჩემი თავი მახსენდებოდა ზუსტად მის ასაკში, მეც ასეთი პირდაპირი და შეუპოვარი ვიყავი.არვიცი ამ გრძნობას რა ერქვა მაგრამ, ვიცოდი რომ მასთან ყოფნა და

ბედნიერების ჩარჩოები 6

სახლში დაღლილი დავბრუნდი ზლაზვნით ავიარე კიბეები და ზარი დავრეკე. გაფითრებული ბებო დავინახე: -ანუკი ბეო ხომ კარგათ ხარ? -კარგად ვარ ბე შენ რა გჭირს სახეზე ფერი არ გადევს ხო მშვიდობა? -ტელეფონი რატომ გაქვს გათიშული მთელი დღეა გირეკავ. -ბეი ხო იცი

ბედნიერების საფასური ანუ ჩემი ტკივილები

ისევ გაწვიმდა, რაღაცას მახსენებს ეს წვიმა.... გახსოვს წვიმაში, რომ დავრბოდით და სახლში გასაწურები მივედით?! 2 თვე 2 უბედნიერესი თვე გავატარეთ ერთად და ახლა, მხოლოდ მობილურებში შეგვრჩა ერთმანეთის სურათები, ხელიდან გამოგგვლიჯეს ბედნიერება... ათასი