ბედის ბრალია!(12)

ოთახიდან გავვარდი,ყველაფერი ბრუნავდა,გული ისე მიცემდა მეგონა გამისკდებოდა,ტელეფონზე ნომერი სულ ხელის კანკალით ავკრიბე,გამეთიშა,ნერვიულობისაგან ხელები გამიოფლიანდა და ძლივს ავკრიბე თავიდან ნომერი,თანამშრომლები გაკვირვებულები მიყურებდნენ,ზარი გადიოდა

ბედის ბრალია!(11)

-დაიჭირეს. -არის! -სანამ არ მეტყვით რახდება ფეხს არ მოვიცვლი! -თქვენ ქმარს ბრალად ედება ვაჟა ჯიშკარიანის მკვლელობა! -რაა?ქალს გაოცებისაგან ყბა ჩამოუვარდა. -დანარჩენზე განყოფილებაში,გთხოვთ წამობრძნდეთ.

ბედის ბრალია!(10)

-რა ხდება რა ხმაურია აქ?თან ვამთქნარებდი და თვალებს ვიფშვნეტდი. დავინახე კიბის თავში მიშო და ლია იდგა,ლია არ უშვებდა მიშო კიდე ეწინააღმდეგებოდა ანა უნდა ვნახოო,მემგონი გაბრაზებული ჩანდა.კიბეებზე ნარნარით დავეშვი,ლიას ხელი დავადე და შემოვძახე.

ბედის ბრალია!(9)

გაფითრებული სახით მიყურებდა,როგორც შემოვიდა ოთახში ხელებში მომიმწყვდია. -ანა.. -რამოხდა მიშო?გაუღიმე. -სად წადი? -ცუდი ამბავი გავიგე და ცუდ ხასიათზე დავდექი,არმინდოდა ასე შემოვსულიყავი და ოთახში ამოვედი. -რა ამბავი?

ბედის ბრალია!(8)

-აბა გეგონა დაგვავიწყდებოდი სულელო? -რავიცი მე...ტუჩები დავბრიცე და ბიჭებს გადავხედე..მიშო სადა?ანდა რას გეკითხები დაურეკავ მოიცა..ნომერი ავკრიფე თან მარიამს უყურებდი რომელიც ტორტს იბუყნიდა პირში.გვრიტებიც შერიგებულან. -ანა იცი..დაურეკე უკვე მიშოს

ბედის ბრალია!(5)

დილის 8საათი იქნებოდა დედაჩემი თავზე რომ დამადგა,ჩქარა ჩაიცვი ქვემოთ ჩამოდიო,მეც წამოვიზლაზნე და ჩავედი. -მოდი მოდი დაჯექი ბომბა ამბავი გვაქვს შენთვის! -რახდება ამ დილაუთენია რომ არ გაგეღვიძებინეთ არ შეიძლებოდა? -საცოლე გიშოვეთ! -ბატონო?რასაცოლე

ბედის ბრალია!(4)

-დილამშვიდობისა ლამაზო!ირონიულად მიღიმოდა..რაღაცის თქმას ვაპირებდი ხმა რომ გავიგონე..აშკარად ქალი იყო. -საყვარელოოოოო ვინ არის?გაწელა სიტყვები და მალე გამოვიდა ქერა გოგო,ნახევრად შიშველი,თვალი როგორც მოვავლე სიბრაზემ ამიტანა დიდი სიამოვნებით

ბედის ბრალია!(3)

მთელი ღამე ვგრძნობდი სიმხურვალეს რომელიც მიშოსგან მოდიოდა,არა ასე მე ვერ გავძლებდი რამე უნდა მომეფიქრებინა..ან ის დაწვებოდა დივანზე ან მე..ან რაღაცას მოვიფიქრებდი ახლა კი სხვა რამეზე უნდა გადამეტანა ყურადღება,ისევ ფიქრებში წავედი და გავბრაზდი

ბედის ბრალია!(2)

ფიზიკურად აქ უკვე ჩემი ქმრის გვერდით ვიდექი,სულიერად კი აშკარად სხვაგან ვიყავი,ფიქრებში გადავეშვი ისევ და ბავშვობაში დავბრუნდი საიდანაც ყველაფერი იწყებოდა,უყურებდი ხალხს როგორ ტოვებდნენ ეკლესიას,მანამდე გვილოცავდნენ მეც ვუღიმოდი ყველას,მარა გათიშული

ბედის ბრალია!(1)

ყოველთვის იმას ვერ ვიღებთ რაც გვსურს,გზად უამრავი პრობლემები გვხვდება და რომელს გაუმკვლავდეთ აღარ ვიცით,მაგრამ მე მაინც მგონია რომ ყველაფერი ბედის ბრალია,ალბათ რაც მოხდა ის ისე უნდა მომხდარიყო,იქ მაღლა დაიწერა ყველას ბედი და ჩემიც. ყველაფერი მაშინ