ბეჭედი 8 (დასასრული)

ეზოში იჯდნენ,უხმოდ გაყურებდნენ გარემოს,ორივეს ქონდა ფიქრები რომელსაც არ ამბობდნენ და ასე უხმოდ გაიარა რამდენიმე საათმა,დიმიტრი ცდილობდა არ შეეწუხებინა ანიტა,უყურებდა ჩუმად და ადევნებდა მის რეაქციებს თვალს.

ზღაპრები ძილის წინ 22 ( დასასრული)

იცი რით ჰგავს უსინდისო ადამიანი უცოდველ კაცს ქეთევან? იმით, რომ ცოდვების სიმძიმე არც მას აწუხებს!

მექალთანეს სათამაშო 19 (დასასრული

– ბოდიში ძვირფასო, ნაცნობებთან საუბარს შევყევი და დამნაგვიანდა ცოტა. – არაუშავს, საყვარელო, სამაგიეროდ მე მოვედი, იმედია მეც არ დამაგვიანდა. – ქალი ვერ გაერკვა წყვილის უცნაური საუბრის არსში და ყველაფერს ამჯობინა იქაურობას გასცლოდა.

გაჩუქებული სიცოცხლე თავი15(პირველი ნაწილის დასასრული)

ცხოვრება თამაშია, რომელსაც ან იგებ ან აგებ, არანაირი მეორე და მესამე ადგილი არ არსებობს, მხოლოდ გამარჯვება. თუ გინდა იყო გამარჯვებული უნდა იბრძოლო. ცხოვრებასთან ბრძოლა ტესას და შეთეს ყველაზე დიდი გამოწვევაა, რომანი ორ ერთმანეთზე შეყვარებულ

დასასრული

ვცხოვრობ ისე რომ მივყვები დინებას, დინებას რომელსაც არ აქვს დასასრული. ველი სინათლეს ყოველდღიურად მე ბნელში მყოფი ჩუმად მალული. დაღამდა ისევ ბნელმა მომიცვა, სიბნელეს რომელსაც არ აქვს დასასრული.

გაყიდული ღირსება (თავი 19) (დასასრული)

ოველთვის ეუბნებოდა ზურაბს, რომ რასაც დღს ხედავს შეიძლება ხვალ აღარ ქონოდა, ამიტომ როგორც მამაისმა, ანუ მე, უნდა ესწავლა და კაცი დამდგარიყო, მართალია მე გზას ავცდი ნანას სიკვდილის შემდეგ, მაგრამ ზურაბისთვის ჩემი ცხოვრების ნაწილი სამაგალითო უნდა

დაუმორჩილებელი ( დასასრული)

ზემოდან გადახედა ლევანს . რომელიც ფეხზე წამოდგა ჯიბიდან ბეჭედი ამოიღო და ისევ ჩაიმუხლა. -ცოლად გამომყვები? ვიცი სიგიჟედ გეჩვენება იმიტომ რომ ისედაც ჩემი ცოლი ხარ მაგრამ ხომ ხვდები , მინდა რომ ისე დავიწყოთ როგორც სხვა ..

ნავსაყუდელი ( 12 ) დასასრული

- მშვიდად ვარ, ისე როგორც ხანგრძლივი შტორმის შემდეგ გადარჩენილი, მშვიდ ყურეში, წყნარ თბილ ტალღებზე მოტივტივე ნავი, - საბოლოოდ ჩაუშვი ღუზა? - ასე გამოდის...

ვტყუივარ შენთან ( თავი 9 დასასრული)

რასოდეს მიყვარდა გაზაფხული, მიუხედავად იმისა რომ ყოველთვის ახალი წლის დასაწყისად მიიჩნევდა დედაჩემი, მარტს ახალი იმედები მოჰქონდა მასთან. მე კიდევ მძულდა, იქნებ იმიტომ რომ ახალი ცხოვრების დაწყების მუდამ მეშინოდა, საოცარი შიში მდევდა თან,

ელფერის სასახლის ქურდი (თავი 19) დასასრული

ამდენი ხანი ქმრად არ მაღიარებდი და ახლა უფრო მეტი მოგინდა, ვიდრე ჩემთან ძილი?! _ რააა?! _ დაიყვირა უცბად ქალმა და სწრაფად წამოდგა. კაბა გაისწორა და კაცს შეხედა: _ მე სასახლეში მივდივარ! კაცმა ისევ გაიცინა: _ იქ დიდი ძაღლია... _ აქ კი მხეცი! _ მიუგო