თავნება ქალბატონი (დასასრული)

-როგორ არის ყველაზე მაგარი რძალი?-ჯერ ნიკო და თათა შემოვარდნენ. -იმაზე უკეთ ვიდრე წარმოგიდგენია!-ანდრომ უპასუხა და წყვილს შეეგება. -რატო არ გამოფარფატდა?-

დასაწყისი ( 13 ) დასასრული

- ზუსტად ასე მიყურებდი მაშინ, ელავდა და ისე საოცრად ჩანდა შენი სახე, შენი შეშინებული თვალები, სწორედ მაშინ მივხვდი რომ ვერასდროს შევძლებდი შენს გაშვებას, იცი რა დავარქვი? დასაწყისი...

ვერცხლისფერი დასასრული

მის ხელში დანა ელავდა ვერცხლისფრად. ვიცოდი ამის შემდეგ ვეღარავინ და ვეღარაფერი მომაგნებდა, ვერც მკვდარს და ვერც ცოცხალს.

არასწორი გმირი [თავი მე7 დასასრული]

ელი გაოგნებული იყო იმ სიტუაციით რაც სოფელში დახვდა, მონადირეს გახედა და მშვიდად კითხა. -აქ რა ხდება? -სანამ შენ არ გეცალა ჩვენ გავიგეთ რომ მეფე მალე შემოგვიტევდა ამიტომ თავდაცვუშტვის მოვემზადე.

წითურო მიყვარხარ! (დასასრული)

ვიცოდი რომ არუნდა მენერვიულა მაგრამ რატომღაც მაინც მეშინოდა მისი რიაქციის,საღამომდე დივანზე ვიჯექი გაუნძრევლად,მაშინ წამოვდექი როცა ალექსანდრე მოვიდა.

მარტივი ბედნიერება ( 15 ) დასასრული

- ნეტავ მართლა შეგეძლოს ამ სასწაულის დანახვა, -თითები ნაზად ჩამომისვა ლოყაზე და ნერწყვი ხმაურით გადაყლაპა, ისე მიყურებდა თითქოს ჩემს კანში შემოძრომა, ჩემი მთლიანად შესრუტვა და შთანთქმა უნდოდა...

სიყვარულის ინსტინქტი (დასასრული)

სანდრო როგორ ხარ?-ნანას ვინ დაასწრებდა შვილის მონახულებას. -დედა რა სახე გაქ?ხო ხედავ კარგად ვარ,მალე პალატაში გადამიყვანენ. -არა რაზე ფიქრობდით ან შენ ან ის მძღოლი,ასე უაზროდ რომ შეასკდით ერთმანეთს.-მაშინვე დატუქსვაზე გადავიდა ქალბატონი ნანა.

უმანკო ფერებიც ხუნდება ( თავი 9 ) დასასრული

- შენ გყარაულობ? - მე? რატომ? - რომ არ სად წახვიდე. - სად უნდა წავიდე?

ჩვენი ამბავი (თავი XII)დასასრული

-კი ნამდვილად გჭრდები,არასოდეს არ გითქვამს რო გიყვარვარ ,დიახ ზუსტად იმირტომ რომ კი არა გიყვარვარ გჭირდები,გჭირდები რომ წამალი აღარგაიკეთი,გჭრდები რომ ნარკომანი არ იყო,გჭირდები რომ წამალზე არ იჯდე (ზუსტად იმ სიტყვებს ვეუბნბოდი,რაც წამალზე

ფრენის ილუზია ( 10 ) დასასრული

- ჩემს გაშიფვრას ცდილობ? -გვერდით მომიჯდა და ჭიქა ჭიქაზე მომიჭახუნა, - არ გინდა ჰანა, ტყუილუბრალოდ დროს ნუ დაკარგავ, ჩემში აღარაფერია ისეთი დარჩენილი რომ შენს დაფიქრებად ღირდეს...