მაპატიე "დასასრული"

-უკვე ყველაფერი დამთავრდა საყვარელო-ნელ-ნელა თვალი შევაჩვიე ამ სინათლეს და გამოვიხედე კიდევაც. ის ოთახი იყო ზუსტად სადაც ვიყავი, ოღონდ უფრო სუფთა, თეთრი კედლებით. კუთხეებში კამერებიც ეყენა და კაცებიც იყვნენ ოღონს თეთრებში ჩაცმულები და ოთხივეს თეთრი

პატარა გოგონა დიდ ქალაქში (დასასრული)

-ლუკა. - მისი სახელის ხსენებაზე კი შიში სიბრაზემ ცაანაცვლა და გეგონებოდათ ცეცხლი ენთო თვალებშიო, ტუჩები ერთმანეთს ისე მაგრად მიაჭირა სისხლისფერი ტუჩები გაუთეთრდა. მის სახელთან ერთად მთელი ისტორია მოვუყევი, ყველაფერს ვყვებოდი და თან მოთქმით ვტიროდი.

დუმილი, ვით სამარე... (დასასრული)

ბუმბულივით ამჩატებულმა ვილმამ, შვილიშვილ ვილმასთან ერთად დატოვა სამხატვრო გამოფენის შენობა და ბედნიერებისგან ისეთი ბურუსი ჰქონდა თავში, რომ დიდი მანძილი გაიარა და პატარა ვილმას კითხვები არც კი გაუგონია.ბები კარგად ხარ? რა ხდება აღარ გინდა მითხრა?

ღამის ზმანება (7 ნაწილი - დასასრული)

-მმმმ... - ამოიზმუვლა და ისევ ჩამეხუტა. მოიცა, მოიცა... საცვლებისამარა რატომ ვიწექი? კარგად მახსოვს, რომ ტანზე არ გამიხდია... ოხხ დემეე... დენდარტყმულივით მოვშორდი მის შიშველ სხეულს და თვალებგაფართოებულმა ავათვალიერე.

მრავალძალში ჯვარდაწერილნი [5 დასასრული]

სიმხურვალეს გაშმაგებული სუნთქვაც ერთვოდა და ხვდებოდა ლიზა, რომ იყო ძალიან, ძალიან ბედნიერი. –რამდენი ხანია,რაც საიდუმლოდ მალავ? – მუცელზე შემოეხვა ცხელი ხელები და ცხელმა, ყელსი შეფრქვეულმა სუნთქვამ, უამრავი ჟრუანტელი წაიყო მთელს სხეულში. –ორი

გოგონა სალამანდრას ტატუთი -14- დასასრული!

როგორი აუხსნელი და სათუთი სიტყვაა მონატრება,ნატიფი და სათნო ატლასივით რომ არის გადაფენილი გულში და სიმსუბუქის შეგრძმებას ბადებს...მკვდარი ძმის ჩახუტება და მონატრების ერთიანად ჩაცხრომა იმდენად თბილი აღმოჩნდა რომ შესაფერის სიტყვებს ვერ ვპოულობ რომ

მალე მოგირჯულებ გპირდები (23 დასასრული)

-რომელიც კიდევ გიყვარს? (მე) -უზომოდ (სანდრო) -ამ ბავშვსაც (მე) -ჩემთან წამოხვალ (სანდრო) -ვერ წამოვალ (მე) -არ გეკითხები (სანდრო)

სწორედ იმ ღამით (დასასრული)

წერილში კი ეწერა "შეგიძლია ჩემზე აღარ იფიქრო" ანა_ეს ჩემი დაწერილია არა თემო, მამაჩემის დაწერილია_ვიცანი მისი კალიგრაფია, _ესეიგი მამაშენი ღებულობდა ჩემ წერილებს ანა?_მე ერთი წერილი მივიღე, მაშინ როცა ლუკა დაიბადა, _შენ ჩვენი ფიცი გატეხე ანა

ცხოვრების ახალი ეტაპი (6 დასასრული)

-დაურეკე მერე შენს "ძევაჩკებს"-იპოვა გამოსავალი დუდამ.-ცოტაც -ხელით მანახა რამდენი იყო ცოტა გიორგიმ-გაუძელი და მერე ბანკეტში ვიგულაოთ, აჰ თუ ხო მე მომტეხე მაგ პონტიდან-თითქოს ნაწყენმა გაიხსენა.ჩაფიქრებულის მზერა მიიღო, ვიცი მე ამის ეს მზერა

ამაყი ქალბატონი 7 (დასასრული)

მზერა აერია ორივე თვალი ბადაგისფერისკენ რომ გაექცა.ნელა დაიხარა იაგო და აფეთქებულ ტუჩებზე ფრთხილად შეეხო მონატრებულ მეუღლეს. ათასობით ტყემლის ყვავილის ფურცელი დაფარფატებდა მათ ჰარშემო და მათრობელა სურნელი დაუყვებოდა ჰაერს.