ადამიანი და მისი მოდგმა

ყველაზე ფენომენალური არსება რაც კი უფალს შეუქმნია ადამიანია.. ჩვენ , ადამიანებს , უფალმა გვიბოძა სიყვარულის, ტკივილის, ტანჯვის , სიხარულის და კიდევ სხვა მრავალი განცდის გამოხატვის უნარი. მაგრამ

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №1

შესავალი მე ტასო ვარ, 17 წლის, მე12 კლასში გადავედი, ვარ ქერა და ლურჯთვალება. მყავს 20 წლის ძმა გიორგი და 11 წლის დაიკო - სალომე (სალი). მშობლები ერთმანეთს გაეყარნენ უკვე 2 წელია. შეძლებული ოჯახი ვართ, მაგრამ რად მინდა კარგი ცხოვრება მამიკოს

ნიკალაი და კასი(ვახშმის დღე)თავი 4

- თქვენ ხვდებით,ახლა რას მთხოვთ?(გაოცებული და გაბრწყინებული თვალებით შესცქრეოდა იგი.) - დიახ,კასი მე თქვენ სიყვარულს გთხოვთ. - კი,მაგრამ თქვენ ხომ არც კი მიცნობთ დაა... - კვლავ გავიმეორებ ჩემს სურვილს.მინდა,რომ გაგიცნოთ და თქვენს შესახებ ყველაფერი

ჩემი დაგარქვი და ამას ვერ შეცვლი პატარავ!!~1თავი~

მე ვარ ლიკა ჯაჭვლიანი 15 წლის.დავიბადე და ვცხოვრობ ქალაქ თბილისში.მაქვს შავი მოკლე თმა და ყავისფერი თვალები. არ მიყვარს ეს თავიდან ფეხებამდე აღწერა, ამიტომ ტყუილად დროს არ დავკარგავ. დღეიდან ყველაფრის ახალი ფურცლიდან დაწყება მომიწევს. სხვა სკოლაში

ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეორე თავი

რა საშინელი შეგრძნებაა როდესაც არ იცი როგორ მოიქცე.ამდენი ხნის განმავლობაში მაინც ვერ გავიზარდე და მიჭირს რეალობის აღქმა.დროდადრო ჩემს საქციელში ეჭვი მეპარება თუმცა გონება მაშინვე საპირისპიროს მიმტკიცებს ჩემთავ ვეჩხუბები და ბოლოს ეს ყველაფერი

ეშმაკი და ანგელოზი ოცდამეერთე თავი

ქორწილიი.. თურმე რა დამღლელი ყოფილა ეს ყველაფერი.წარმომიდგენია ნინი როგორი დაღლილი იქნება თუმცა ქმარი მოუწყობს განტვირთვის ღამეს.სახლის კარი მთელი ძალით შვგლიჯე და ფეხსაცმელები შემოსასვლელში მივვყარე,მასვე მივაყოლე ქურთუკი და ჩემი საძინებლისკენ

ისევ მტკივა და ისევ ვჩუმდები

ისევ მტკივა და ისევ ვჩუმდები, ღამეს ვათენებ, სახლში ვბრუნდები, ვცდილობ ვისწავლო ისევ ღიმილი, და აღარ ვიყო მე პილიგრიმი. აღარ დამხვდება ოთახში მზერა, თითქოს მობეზრდა ამ სახის ცქერა, მოკვდა ყოველი მე რისიც მჯერა, აღარ გამომდის უფრთებოდ ფრენა.

ეშმაკი და ანგელოზი მეოცე თავი

დილას საშინელმა თავის ტკივილმა გამაღვიძა.ზლოზინით გავახილე თავლები და თეთრ ჭერს ავაშტერდი.პირველი რამაც თავში დამკრა საავადმყოფო იყო.რათქმაუნდა არც არის გასაკვირი წელიწადნახევარი ხომ საავადმყოფოში ვიწექი.ხელები სახესთან მივიტანე და თითები

ეშმაკი და ანგელოზი მეცხრამეტე თავი

საბუთებს დიდიხანი ჩავსცქეროდი და უკვე ტვინი მეღლებიდა, ბოლოს ყველაფრის სისწორეში რომ დავრწმუნდი ჩემს უფროს შევატყობინე და საწოლზე მივწექი.საათის ციფერბლატი ცხრას უჩვენებდა, დაძინება ვცადე თუმცა ვერ მოვახერხე ამიტომ ტელეფონი ავიღე და მარის დავურეკე.

ეშმაკი და ანგელოზი მეთვრამეტე თავი

ცხოვრება მოულოდნელობებით არის სავსე. უკვე მერამდენედ ვიმეორებ ამ სიტყვებს. გულში ჩაგროვილ დარდს ვიკლავ და მომავალს უიმედოდ გავცქერი. მძულს გერმანია, მისი ქუჩები და მასში მცხოვრები ხალხი თუმცა გამონაკლისებიც არსებობენ. რა არ გადამიტანია თუმცა ეს