თაღლითი და მატყუარა 4

-გმადლობ შემოთავაზებისთვის!-ვამბობ მე.-აუცილებლად გავიცნობ!-იქნებ ასე მაინც მოეშალოს ნერვები. გვერდზე ვბრუნდები და იმ ბიჭისკენ ვაპირებ წასვლას, რომ მკლავში ხელს მავლებს.-რას აკეთებ? შენ თვითონ არ თქვი წადიო?-გაბრაზებული ვეუბნები მას.

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 14)

რომ გამეღვიძა ჩემ თმებს ეთამაშებოდა. –გაგაღვიძე? მაპატიე.–დამნაშავე სახე მიიღო. –გააგრძელე, გთხოვ...–მის ყელში ჩავრგე თავი და ღრმად შევისუნთქე მისი სურნელი. თითები თმაში შემიცურა, ძლიერად ჩამიკრა გულში და თმაში მაკოცა.

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №7

ამ დროს ვიღაც შემოვიდა... ვიღაც ბიჭი. ქერა და მწვანეთვალება. ხულიგანის გამომეტყველებით... ისეთი სიმპატიური იყო, მაგრამ ვეღარ მოვითმინე და დავუყვირე: -რა გინდაა ჰააა?! ვინ ხაარ?! გაგვიშვიი რაა!! (მე) -მეორე გაიყვანეთ! (დაიყვირა იმ ბიჭმა) სხვა ბიჭები

თაღლითი და მატყუარა 3

-შეენ? აქ რა გინდა მატყუარა?-იოცებს ის უცნობი, რომელსაც თაღლითს ვუწოდებ და მუდამ ასე დარჩება! -შენ თვითონ რა გინდა თაღლითო? თუ კდიევ რამეს ჩადიხარ და ხელი არ შეგიშალო?!-იერიშზე გადავდივარ. -ჩემი სახელი დადაა და ეგეთი ფორმით მომართვით ნუ

და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე...

გნახე და უეცრივ აზვირთდა გრძნობები, კონტრასტს ქმნის გრძნობასთან წყვდიადის სიჩუმე, გამექცა ხელიდან შესაძლებობლები, და დროა, უბრალოდ ადგე და მიჩუმდე. საკუთარ სიზმრებში დავეძებ შენს თვალებს, ვიცი რომ სხვისი ხარ, ნახვისას ვჩერდები, რამდერჯერ მატკინე

შემიყვარდი და რა ვქნა? თავი №6

სკოლიდან გამოვედი და ყბა ჩამოვაგდე! სკოლელები და კლასელები ჩემს მანქანას ბუზებივით ეხვეოდნენ. ერთი ამბავი ჰქონდათ ატეხილი. მე მანქანისკენ გავექანე! -უკაცრავად! გამატარეთ, თუ შეიძლება! რა ხდება?! უკაცრავად! გამატარეე რა!.. (მე) როგორც იქნა მივაღწიე

თაღლითი და მატყუარა 2

-ასე მიმზიდველი ვარ?-ირონიით მეკითხება ის. -ხუმრობისთვის გცალია?!-გაბრაზებული ვუყურებ მის მწვანე თვალებს. -და შენ?-მეკითხება ის. ჩემს ნერვებზე თამაშობს თუ რა არის?! -ჩემი მანქანაა ეს!-ვეუბნები მე და მინდა ახლავე მოვკვლა. -ასეთი მატყუარები თუ

და ამით ცოცხლობს ადამიანი!

არის წუთები, როცა მოელი (გრძნობ, ამ ოცნებით როგორ იცვლები) და არის წუთი, როცა იღლები, როცა კვდები და როცა იცლები! ასე გარბიან დღეები, წლები და ფერს იცვლიან მოგონებები; ასე პოულობს წუთები წამებს და ამით ცოცხლობს ადამიანი!

ფრეზია და კედარი (გაგრძელება 13)

სახლში ჯერ მე მივედი. არც კანსწი ყოფილა წინააღმდეგი. მითუმეტეს, რომ ვიღაცამ დაურეკა. მე ტკბილად მაკოცა... ამაღამ გნახავო ჩურჩულით მითხრა და ტაქსის კარი გამიღო რომ ჩავმჯდარიყავი.

თაღლითი და მატყუარა

მობილურს ვიღებ და ყაზბეგში, ჩემს მეგობრებთან ლელასთან და ნინასთან ვრეკავ: -როგორ ხარ, ნინა?-ვკითხულობ მე. -კარგად, შენ?-მეკითხება ნინა. -მე კარგად ვარ! ლელა, როგორ არის?-მობილურზე ვლაპარაკობ და თან ერბო კვერცხს ვიწვავ. -დიდი მუცლით დადის და