დრო {10}

-აუტანელი ხარ, როგორ მაცლი იმფორმაციას ისე რომ ვერც კი ვხვდები? ხომ შევთანხმდით ამ ფსიქოლოგობის გამორთვაზე?-გამორთულია გეფიცები. -მაშინვე ვამოაჩინა თეთრი კბილები, ნინასაც თვალები მის ტუჩებზე გაუშეშდა.-უბრალოდ ასეთი ვარ.

დრო {9}

-რა გადაწყვიტე? მომყვები პაემანზე თუ არა? -ტელეფონი ჰქონდა ყურზე მიდებული, თან ისე იღიმოდა თითქოს დაინახავდა ლილე.-არა! არ მინდა. -კარგი. -გათიშული ტელეფონი ჯიბეში ჩაიდო, მანქანიდან გადავიდა და სახლისკენ დაიძრა.

დრო {8}

ერთი კვირა იყო გასული სოფლიდან ჩამოსვლის შემდეგ. საწოლში სიცარიელის გამო მალე გაეღვიძა, უკვე ათი საათი დაწყებულიყო, მთლიანი ბინა შემოიარა, მაგრამ ნუცა არსად ჩანდა. ბოლოს ტელეფონს დაავლო ხელი და გიგანის ნომერზე გადარეკა

დრო {7}

შენი ადგილი ჩემთან არის, ჩვენს სახლში, ჩემ გვერდით. მხოლოდ შენ შეგიძლია ჩემი დამშვიდება, გაბრაზებაც და აზრზე მოყვანაც. მხოლოდ შენ მჭირდები

დრო {6}

-მოშიშვლებული მხრები უჩანდა, სველი თმა ახლაც ფანქრით ჰქონდა შეკრული და სახეზე მაკიაჟის ნასახი არ გააჩნდა. ისეთი ბუნებრივი და ლამაზი იყო ინსტიქტურად შეახო თითები სახეზე.

დრო {5}

შავი ტანზე მომდგარი კაბა ეცვა და სხეულის ყველა დეტალს შესანიშნავად გამოუკვეთდა. გვერძე მდგომ გიგანს უყურებდა გაბწყინებული თვალებით, მის წვრილ წელზე რომ შემოეხვია თავისი დიდი ხელი

დრო {4}

-დათვერი პატარა? -ჰო. -ყურებამდე იღიმოდა, თან აბჭყვიალებული თვალებით შესცქეროდა გიგანს. -ბჭყვიალა ხარ, სულ ბჭყვიალებს შენი თვალები…

დრო {3}

-ცხელ შოკოლადს. -წვრილი ხმით ჩაილაპარაკა და თავი ოდნავ ამოსწია მამის ყელიდან კაცის უკეთ დასანახად. -ახლავე ქალბატონო. -თბილად გაუღიმა ბავშვს, მერე ტელეფონით თავის მდივანს დაურეკა და თვალი ლუკას გაუსწორა. -გისმენ. -დაბრუნება უნდა გთხოვო. -როგორც კი

დრო {2}

მომხედე… რეები გისვია სახეზე მამი… რაარის ეს? -პომადა. -პატარა ხელით ჩამოშლილი კულული ყურზე გადაიწია და სულ გადარია გიგანი.

დრო {1}

სასამართლოდან გამოსული სწრაფად მიუახლოვდა ყოფილ ცოლს, ქალის აცრემლიანებული თვალები დააიგნორა და ბავშვი ხელიდან გამოსტაცა. -დღეს ჩემთან მიმყავს.-უკვე რამდენი დღეა წესიერად არ მინახავს!