თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 15

ვფიქრობდი რა გამეკეთებინა, სად წავსულიყავი, ფეხს ვერ ვადგამდი ადგილიდან. სიგარეტს მოვუკიდე და ფანჯრის რაფას დავეყრდენი. კედელზე მიმაგრებული მოწყობილობები მაშინღა გამახსენდა, როცა წრიპინის ხმაზე ბატონი გიორგი გამოვიდა კაბინეტიდან. ამაზე უკვე აღარ

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 14

დროთა განმავლობაში ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდა. ჩემთვის დილა უფრო გვიან იწყებოდა, ვარჯიშის ვალდებულება მომეხსნა, თუმცა გაკვეთილებს ვესწრებოდი და ფსიქოლოგთანაც მეტ დროს ვატარებდი, (მაგრამ ეს ჩემი სურვილით), მადონა ჩემზე განსაკუთრებით ზრუნავდა,

ატეხილი გრძნობები 11

კონსერვატორიის სიახლოვეს გაჩერებულ მანქანას მიყრდნობოდა, შენობას გასცქეროდა, თან ეწეოდა. მალე დაინახა, ვიღაც ტიპთან ერთად ღიმილით მომავალი. ინტერესით შეათვალიერა უცნობი, უკვე მესამედ ხედავდა ფეფოს გვერდით.

მარადისობა შენთან ერთად ^^

ნ-ს ერთი წამისაც არ მწამს უშენოდ..მარადისობა კი მხოლოდ მაშინ მეჩვენება ლამაზი თუკი შენით იქნება გაჟღენთილი..უშენოდ?! სისულელეა! იშენოდ?! არარსებულია ! ჩემი არსებობა 2წლის წინ დაიწყო არადა შენც იცი რამდენის ვარ:) არვიცი მე როგორ გადმოვცე ჩემი გრძნობა

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 13

საღამოს ჩემთან მადონა ამოვიდა. გამიხარდა მისი დანახვა. ვინმეს თანაგრძნობა ნამდვილად მჭირდებოდა. თავს მარტოდ და სუსტად ვგრძნობდი. საწოლზე ჩამოჯდა და მკითხა -რა ქენი, დაელაპარაკე მათეს? -მადონა გთხოოვ, მისი სახელის გაგონებაც აღარ მინდა. -გასაგებია...

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 12

ოთახში მადონა დამხვდა. ცარიელ ჭიქას შეხედა და მკითხა-დალიე?-დავიბენი-შენ საიდან იცი?-ნინომ მითხრა. ბავშვის მამა მათეა, ხო ასეა?-გაკვირვებული მივაშტერდი.-კარგი რა თეკლა, მე ფსიქოლოგი ვარ და თქვენ ორივე ჩემი პაციენტები ხართ. მითხარი წამალი

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 11

გრძნობა დამიბრუნდა მაგრამ თვალების გახელას არ ვჩქარობდი. წამლების სუნით და ხელის მოძრაობით მივხვდი, რომ პალატაში, რბილ საწოლში ვიწექი. ბატონი გიორგის და ნინოს ხმა გავიგონე. სავარაუდოდ ჩემზე ლაპარაკობდნენ

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 10

სანამ ოთახიდან გამიყვანდნენ დავინახე როგორ მისცვივდნენ ლაშას ექიმები, მიუხედავად იმისა რომ ლაშას მიმართ საშინელ ზიზღს ვგრძნობდი, მაინც შემეცოდა, გულში დანაშაულის გრძნობამ გამიელვა, მივხვდი ეს მოსვენებას აღარ მომცემდა. თუმცა ისიც კარგად მესმოდა რომ

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 9

კარი ჩავკეტე და საწოლზე მოვიკუნტე, ცრემლები მახრჩობდა. ასეთი განადგურებული და შეურაცხყოფილი არასდროს ვყოფილვარ, ვერ ვხდებოდი რით დავიმსახურე ეს მოპყრობა, ვცდილობდი რაიმე გასამართლებელი მიზეზი მომეძებნა. ვფიქრობდი, ლაშას ეს ქცევა სიმთვრალის ბრალიათქო,

თავხედებო, მოგესაჯათ ერთად ყოფნა! 8

დრო გადიოდა. მე და მათე საბოლოოდ გავუცხოვდით. ახლა თითქოს ყველაფერს სხვაგვარად ვუყურებდი, ჩემს გარშემო არსებული გარემო უცნაურად შეიცვალა. მაგრამ ახსნა ვერ მომეძებნა. თვის ბოლოს ლაშას დაბადების დღე მოდიოდა, დაცვამ საჩუქარი გაუკეთა და იმ დღეს სასმელით