მივედი, ვნახე შევიყვარე (თავი მეორე)

დავამუღამე რომ ისიც მაგარი დაექსტაზებული იყო, ამ ქვეყანაზე არ იყო. ვიცეკვეთ, ვიგიჟეთ, ერთად დავლიეთ ბარისტოიკაზე, მიმტანი მაგის მეგობარი იყო, მითუმეტეს ორივეს რო გაგვიხსნა ლაპარაკი დავიწყეთ გიჟებივით, კაროჩე როგორც არი ხოლმე რა ბედნიერების ზენიტში

დაუმორჩილებელი (თავი 17)

რა სხვაობა ცხოვრებასა და არსებობას შოროის ? ძალიან დიდი მაგრამ ზოგჯერ ცხოვრება რომ არსებობას ემსგავსება და ხშირად არსებობაში გადადის ესაა ადამიანის ყველაზე დიდი ტრაგედია . ამასობაში ისე გადის დრო ვერც კი ვხვდებით. ხან წარსულში ხარ ჩარჩენილი ხან

სკოლა (თავი 7)

სკოლაში სიარული უფრო მიხაროდა, აღარც გაკვეთილები მეჩვენებოდა ძალიან უაზრო. ერთი სული მქონდა როდის დაირეკებოდა ზარი რომ დერეფანში გავსულიყავი და თემო მენახა.

ნამდვილი სიყვარული (თავი 3)

ვაიმე არ მჯერა, პირველად შემიყვარდა ადამიანი სიგიჟემდე და სტატია: ცნობილი ბიზნესმენის ლევან ახვლედიანის ვაჟი "სანდრო ახვლედიანი" დაქორწინდა?! "დაქორწინდა" "დაქორწინდა" ეს სიტყვა მიტრიალებს თავში, ნუთუ ეს სიმართლეა, მას ცოლი ყავს, მე ის სამუდამოდ

ნასახლარი თავი 1-ლი

არვიცი ზუსტად იმ საღამოს მამა როდის მოვიდა სახლში, სამსახურიდან გამოაგდეს ნასვამი იყო დედას უყვიროდა, ხმა ნელ-ნელა იზრდებოდა და მასთან ერთად ჩემი ხელების მიფარება ყურებზე,ყველაფრის მტვრევა ისმოდა, ყოველთვის როცა ეს ხდებოდა გავიქცეოდი ჩემს ოთახში

მსოფლიო​ სხვა თვალით (თავი მეორე)

მსოფლიო სხვა თვალით ჩემი პირველი სათავგადასავლო მოთხრობაა , თქვენ პატივად გხვდათ იმოგზაუროთ უბრალო სახანძროს უფროს ნიკ ჯოუნსთან ერთად რომლის თვალწინ მსოფლიო შეიცვლება ერთი ვირუსის გავრცელებით, ნიკი იწყებს დღიურის წერას და თქვენც თან მოსდევთ მის

თამაში თავი 7

გასაღებს მაწვდის და ქურთუკს კარადაში კიდებს. რატომღაც ამ ბოლო დროს აი იმ ბოლო ფიქრის მერე აღარაფერზე ვფიქრობ,დავიცალე და ჩემი ცხოვრება თითქოს მქრთალი მეჩვენება. ოთახში ვზივარ და ველოდები პაცენტებს, გარედან მესმის ვიღაცის კივილი ვიღაც ყვირის და

შენ არ ხარ ჩემი და! მე შენ მიყვარხარ! (11 თავი)

დილას სანდროს ოთახში, სანდროს საწოლში, სანდროს გვერდით მეღვიძება, ყველაფერს სანდროს სუნი აქვს, მსიამოვნებს მასთან ასეთი სიახლოვე. ის უბრალოდ წევს ხელი აქვს ჩემთვის გადახვეული და მიყურებს. -დილამშვიდლბისა. -ამბობს ის და მიღიმის

შენამდე (5თავი)

-რა დაგემართა? -არაფერი-ლუღლუღებს თავისთვის.-სახლში მინდა...-წამოდი-რაც შეიძლება თბილად ვამბობ,მისი ნდობის მოსაპოვებლად. -არ შემიძლია-თავს იქნევს უარის ნიშნად და თვალებში ისევ ცრემლები უდგება-დედაჩემს ვუთხარი,რომ მეგობართან ვრჩები-მიხსნის მას

გთხოვ არ წახვიდე, უშენოდ ვერ ვიცოცხლებ (თავი21)

-რავიცი არამიშავს შენ როგორ ხარ? -მეც რავიცი ვარ რა. უკვე გამოხვედი თუ ციხიდან მირეკავ? -არა რა ციხიდან გამოვედი უკვე და მამაჩემის კომპანიაში დავიწყე მუშაობა. რამდენიმე წელში კი თბილისში გადმოვალ. მამაჩემს არ უნდა რომ ტყუილად ვიყო მთელი ცხოვრება.