იძულებითი თანაცხოვრება (4 თავი)

ეშინოდა გრძნობების, ვერ გარკვეულიყო საკუთარ თავში. ბოლოს ყველაფერი გადახარშა, გაიზრა და მიხვდა რომ ისიც ქალი იყო , ჩვეულებრივი მოკვდავი, რომელიც ვაჩეს მიმართ მხოლოდ ვნებას განიცდიდა. ამ გრძნობას ვერც სიყვარულს დაარქმევდა, ვერც მეგობრობას. ეს იყო

შენ ჩაგიფიქრე მაშინ თავი 3

ესეც მესამე თავი მეგობრებო <3 არვიცი რამდენად მოგეწონებათ ველი შეფასებებსეს ხმები ჩამესმის და ვგრძნობ, როგორ მანჯღრევს ცივი ხელები , Dძილიდან თავის დაღწევას ვცდილობ , თვალებს ძვლივს ვახელ , ეკა თავზე მადგას და მოღუშული მიყურებს, შეცდომებისთვის

ესეც გაივლის...უბრალოდ არ დანებდე (თავი3)

ბოლოს გავბედე და მათი სახეების ყურებით დავტკბი, მათცივ ლოყებს ჩემი ტუჩები შევახე და ამით დავასრულე (თუ გავითვალისწინებთ რომ დამშვიდობებას ვერ ვიტან)... თითოეული წუთი მტანჯავდა, ეს ყველაფერი უკვე მომაკვდინებელი გახდა, იქ გაძლება ბოლო წუთებში

ახალ წლამდე მარტო ( 1 თავი )

2 საათში ახალი წელია მე კიდე ქუჩაში დავდივარ და თითქოს რაღაცას ვეძებ დაახლოებით ნახევარი საათის წინ სახლში მარტო ვიჯექი ნუ ეს ჩვეულებრივია ჩემთვის უკვე 6 თვეა არავის დავლაპარაკებივარ ნორმალურად. მაგრამ ახლი წელი რაღაც განსხვავებული მინდოდა ყოფილიყო.

Secret/საიდუმლო (თავი 21,22,23,24)

საწოლზე ვიჯექი და ჩემთვის გულში ქალბატონ ზოიზე ვბრაზობდი. ბავშვობიდან მაღიზიანებდა თავისი ჭარტალა ენით! ფიქრებიდან რაღაც ხმამ გამომარკვია. ლილიმაც წამოსწია თავი და ფანჯარას მიაჩერდა. შემდეგ კი გახარებული იქითკენ გაიქცა და გამოაღო. -ზეინ? -

ყვითელი გული (საცდელი თავი)

თვალები გავახილე და თვალზე ცრემლი მომადგა... გვირილები,გვირილები,გვირილები... ნუთუ შეიძლება ადამიანმა ყოველთვის ასე საშინლად გაიღვიძოს ? ნუთუ შეიძლება ადამიანის სევდას მხოლოდ ერთი უბრალო ყვავილი იტევდეს ? დღემდე არავინ მეგულება ისეთი ვისაც საიდუმლოს

მკვლელი (თავი7)

დილაადრიან სირბილით ჩავიარე კიბეები, ჯინსის ჟაკეტი მოვიცვი და ხელჩანთა ზურგზე მოვიგდე, სამზარეულოში შესულმა ლანგრიდან მწვანე ვაშლი ავიღე, გემრიელად ჩავკბიჩე და კარის სახელურს დავეჯაჯგურე -სადმე მიდიხარ ? მისაღებიდან ზეინის ხმა მომესმა, წამით

სიყვარული მოდის,სიყვარული ქრება (თავი 3)

საბუთები მოვაწესრიგე,მამა არ ჩანდა,გადავწყვიტე ბიჭებისთვის დამერეკა. -ვა,ვის გავახსენდით?! დემეტრე ხმაში გაბრაზებას ვერ მალავდა. -კარგი რა,თქვენი ჩხუბიღა მაკლია სრული ბედნიერებისათვის -კარგი,კარგი!მხოლოდ ნუგზარის ხასიათების გამო გაპატიებთ,სად

დრამინა თავი 10

სახლის გზას ვედექი,ღიმილით მივუყვებოდი ქუჩას ელისგან გახალისებული,თან ვფიქრობდი მომავალზე...ჩემს ჯანმრთელობაზე და სიყვარულზე...გეგაზე რომელიც ვერ გავიგე ჩემი ბავშვური გრძნობებია თუ ნამდვილად მიყვარს...სახლში რომ,მივედი დედა დავინახე,დივანზე იჯდა და

ფიქრებში დაკარგული [2 თავი]

როდესაც ტატიამ გაიღვიძა, თავის ოთახში ათასობით ყვავილი ეყარა. ეს ხომ მისი დაბადების დღე იყო.. იქვე წერილიც იდო: " გარეთ გამოდი " ტატია გარეთ გავიდა, და რას ხედავს. ლაზარე ტატიას სახლის წინ ვარდებით იდგა.. ტატიას გაუკვირდა როდის მერე დაიწყო ჩემი