რელიქვიების მცველი (თავი 12)

კიდევ დიდხანს ებრძოდა ივანი საკუთარ თავს და ბოლოს ჩაეძინა. შორს, ჰორიზონტზე კი იისფერი ბურუსი გამოჩნდა. რომელიც ძალიან სწრაფად მოჰქროდა გამოქვაბულისკენ და გზად შთანთქავდა ყველაფერს რაც ხვდებოდა. კლდის ძირში შეკრებილი არსებები კივილით გაიფანტნენ

მზე,ზღვა და რეალობა (თავი 2)

და მათი ამბავი გრძელდება...-ალბათ მარიამზე ამბობ,ის ჩემი ძმისშვილია -აუ,ილია შეგიძლია მარიამის ნომერი მომცე ილიამ საბას მარიამის ნომერი მისცა

ბრალდებულო! თავი 9.

ხმა აღარ ამოუღია. უაზროდ ვიჯექი და ვცდილობდი ყურადღება არ მიმექცია მისი დაჟინებული მზერისთვის. ძნელია, როცა ადამიანი, რომელიც თითქოს წარსულს ჩააბარე, ისევ უეცრად იჭრება შენს ცხოვრებაში. ყველაფერს რომ ივიწყებ, ამ დროს ჩნდება და სათითაო მომენტს რომ

მზე,ზღვა და რეალობა(თავი პირველი)

-ელენე! -ხოო რა გინდაა -მგონი შენთან ლაპარაკი მჭირდება -მოდი გელოდები მივიდა 19 წლის მარიამი ელენესთან მის საუკეთესო დაქალთან

ყველაფერი შეიცვალა ( 2 და 3 თავი)

გოგონები სახლში დაბრუნდნენ , ანასტასია მაშინვე თავის ოთახში ავიდა და კომპიუტერს მიუჯდა , თავისი სკაიპი ჩართო როგორც ჩანს ანის ბევრი ურეკია . ცოტა ხანში ისევ დარეკა

ნოემბრის 13 (თავი 4)

-მიყვარს! -სათქმელის ბოლომდე დასრულება არც მაცადა ისე შემაწყვეტინა... -დარწმუნებული ხარ რომ შესაძლებელია?! -დაეჭვებით ვკითხე. თანაც არ მინდოდა ამ კითხვას უთანხმოება გამოეწვია. -აუცილებლად! -მტკიცე ტონი გამოიყენა მან. -არვიცი, არვიცი... ... ხომ იცი

ჩემი 1 საათიანი მონსტრი შეყვარებული +18 (III თავი)

-დუდა... -ჰო ნიტა რა იყო?! შემომიბრუნდა ისეთი ღიმილით, წამით გამოვშტერდი. -ისა... მე რომ მშიოდა?! -ჩავიბურტყუნე საცოდავად. -რაა?! შენ?! შენ მე გადამრევ.. და ახლა საჭმელზე ფიქრობ? -მკითხა გაოცებულმა და ორ ნაბიჯში ჩემთან გაჩნდა. -ეტყობა წეღან კარგად

სიმპათიური სტუმარი ( 12 თავი)

რომ გავიღვიძე უკვე ათი საათი იყო. გამთენიისას ჩამძინებია. უფროსთან დავრეკე და შესვენება ავიღე. ვფიქრობდი გაბროზე, ჩვენს პრობლემებზე. ვწყევლიდი იმ კაცს რომელმაც ეს მტრობა წამოიწყო.მაგრამ გაბროზეც გაბრაზებული ვიყავი, რა ვერ გაიგო რომ მხოლოდ მასთან

მოლურჯო სული (თავი 1)

-მაადლობა, ტატო. ხელი, ხელზე დავადე, მან კი ჩემი ხელი, თავისაში მოიქცია და გაყინული ტუჩები შემახო, ტუჩები, რომელიც სიცივის მიუხედავად მაინც მწვავდა. -მაადლობა შენ მარიამ, ვინაიდან წამებში შეცვალე ჩემი სამყარო, შენი მოლურჯო სულით! -„მოლურჯო სული“

ბრალდებულო! თავი 8.

-ამდენი ხანი არ გიფიქრია ჩემს მოკითხვაზე?-ცოტა ბრაზი და მცირე წყენა იგრძნობოდა მის ხმაში. -მაპატიე, ვიფიქრე არ გაგიხარდებოდა.-ვცადე თავის გამართლება. -ყველანაირად არასწორი როგორ გაჩნდი.-გამიბრაზდა.-ჩამოვედი და ხვალ მოიცლი, რომ მნახო? -შევეცდები.