დრო (თავი IV)

ის კი მიყურებდა ბავშვური, აწყლიანებული თვალებით და უცებ მკითხა: –ზღაპრები ხომ ასე არ მთავრდება? თქვენი ამბავი ცუდად რატომ მორჩა? აქ კი მომიწია იმ პასუხის გაცემა, რისი დაჯერებაც თავადაც არ მინდოდა: –ცხოვრება ზღაპარი არაა, ილია, ზოგი ამბავი ცუდად

ზაფხულის რომანი. 2 თავი

წყნეთის აგარაკი ძალიან მომწონდა. კეთილ მოწყობილი 2 სართულიანი სახლი. ევრო რემონტი, ბაღი, აუზი და ბლა, ბლა, ბლაა... მე და ანო მანქანიდან გადმოვედით, სახლის სიმაღლემ თვალი მოგვჭრა და ჩანთები ძირს დავაგდეთ. დედა კი მეზობელს ელაპარაკებოდა, მეზობლის

2 გრამი სიყვარული (თავი 2)

-მეც მახსოვს პირობა-დაბნეული სახით გავხედე და სადარბაზოში გავუჩინარდი..როგორც კი შევედი მანქანის ხმამ მამცნო რომ ლუკა წავიდა..ლიფტით ასვლა დამეზარა ამიტომ კიბეები ავირბინე საოცრად კარგ ხაისათზე ვიყავი ლუკას გაცნობით მაგრამ როგორც კი ჩემ სართულზე

დრო (თავი III)

ენობიდან ფეხი გამოვდგი თუ არა შემცბარი გავჩერდი და ერთ ადგილს მივეყინე, ის ნამდვილად ვერ დამინახავდა და შემეძლო შეუმჩნევლად გავპარულიყავი, მაგრამ მინდოდა კი???

სიზმრის ქურდი (თავი III)

-გაბრიელს იცნობ?-ამ კითხვაზე შეცბა, აშკარად არ ელოდა. თუმცა წამის მეასედში ეშმაკურად გამომხედა და მითხრა: -მისით ასე რატომ დაინტერესდი?-ჯერ მე შემომხედა შემდეგ ისევ ნივთს, რომელიც ხელში ეჭირა-მოგწონს?-ახლა თვალებგაბრწყინებულმა მკითხა და ისევ მე

M.I(თავი მეექვსე)

მარი გაშეშებული იდგა კარებში. თვალებს ვერ უჯერებდა, სრულიად არ ელოდა ირაკლის გამოჩენას, ცოტათი ეშინოდა კიდეც ეგონა რომ ის გაბრაზებული იყო. არ შემცდარა, ირაკლის თვალები ანთებული ჰქონდა სიბრაზისგან.

გამომყვები ცოლად! (თავი 11)

რატის ვთხოვე რომ მოეკითხა სად იყო კატო, მანაც დაურეკა სოფოს, გავიგე რომ კატო მასთან იყო და ვიგრძენი ცოტათი მაინც როგორ დავმშვიდდი. -ახლა რას აპირებ?-მკითხა დაეჭვებით დათომ. -არ ვიცი, მართლა არაფერი არ ვიცი. -ხვიჩა გაფრთხილებ!-დაიწყო რატიმ, მაგრა არ

მოძალებული ( I თავი )

გოგოს მაშფოთებს ჩემი მდგომარეობა. -ვინმე გაიცანი? ან იქნებ ვინმეს შეხვდი? -მსგავსი არაფერი. -სიყვარულს ელოდები-გამხმარ ლოყებზე ღიმილი ეპარება მას. -რაა??-სიგარეტს ვაბოლებ და ჩემს ფრჩხილებს დავყურებ

შენ ჩემი გახდები?!... (თავი 32)

ხშირად გვგონია, რომ უიმედობა და ტკივილი გვანადგურებს და ერთი უაზრო ქმედებით, რასაც სიცოცხლის მოსპობა ქვია, შვებას ვპოვებთ თუმცა რეალურად უფრო გვიმძიმდება სული, უფრო დიდი ტორნადო ბობოქრობს ჩვენში და საბოოლოდ ისეთი ქაოსი იდებს ბინას სხეულში, რომელსაც

დრო (თავი II)

–შენ ხომ მითხარი სხვა მოძებნეო.... –მიპასუხა. ასე მეგონა ცა თავზე ჩამომექცა და ქვესკნელში ჩამიტანდა... ამ მომენტში მივხვდი რას ნიშნავდა ფრაზა „გველნაკბენივით შევხტი“... დიდხანს ვუყურებდი ეკრანს გაშტერებული, არ ვიცოდი რა მეთქვა... ხელის კანკალით