სადგური N6 (თავი ოთხი)

_ცივი და ბნელი აისია!_ მინავლული ცეცხლის პირას ვისხედით. კვლავ ქარი ქროდა, თუმცა არც ისეთი ძლიერი, რომ ტყის იდუმალი სიღრმიდან იმ არსების დაჟინებული სათხოვარი მოეტანა ჩემამდ

კომენტარის გარეშე (თავი 10)

_თუ ეს სიყვარული არ არის, მაშინ არ ვიცი, რა ჯანდაბა შეიძლება იყოს. ...გოგონამ ახედა – არა გაბრაზებული, არა სასტიკი - უბრალოდ... დაღლილი სახით. _მჯერა, რომ გიყვარვარ,_გაიმეორა. მაგრამ სიყვარული ნდობის გარეშე უბრალოდ კიდევ ერთი გზაა ვინმეს

Haunting Adeline თავი 5

თაიგული ვტაცე ხელი, სახლში შევვარდი, კარი დავჯახუნე და ჩავკეტე. ვარდების შუაგულში, ფრთხილად ჩასმული, შავი ბარათია. ოქროსფერი კალმითაა დაწერილი.მკლავებ აკანკალებული ვიღებ ბარათს. ვხსნი. “პატარა თაგუნავ, მალე გნახავ.”

სარკევ სარკევ მითხარი (დასასრული თავი 5)

თუ რამე ნიკაზე აზრს შემაცვლევინებდა სწორედ ის მზრუნველობა იყო, რასაც არც ისე სერიოზულად დაშავებული ანასადმი იჩენდა. თავიდან კი ვუყურებდი ეჭვით, მაგრამ ბოლოს მეც ვაღიარე, რომ იყო მათ შორის რაღაც იმაზე მეტი, ვიდრე ოდესმე ჰქონდათ ვინმესთან

დოროთე (თავი მეორე)

ვზივარ კაბინეტში და ვმუშაობ ანუმაციაზე, რადგან სადაც არის მშვენიერი ელეონორა შემოაბიჯებს ჩემს სამუშაო ოთახში.

Haunting Adeline თავი 4

ბარის ზედაპირზე დგას ცარიელი ვისკის ჭიქა და მის გვერდით — კიდევ ერთი წითელი ვარდი. ბაბუაჩემის ვისკისგან ერთი წვეთია დარჩენილი მხოლოდ. ეს ჭიქა აქ არ იდგა. არც მე და არც დაია ბოლო საათია არ ჩამოვსულვართ ქვემოთ — ორივე ჩაფლულები

მარტო' სული 28 თავი

-რატომ არ შეგიძლია რომ ის ღამე უბრალოდ დაივიწყო?!-სლუკუნით ჰკითხა გაღიზიანებულმა გოგონამ და ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა -იმიტომ, რომ არ მინდა!- დაუფიქრებლად უთხრა თორნიკემ და მათშოროს არსებული მანძილი წამებში დაფარა

სახლი მთაში თავი 10 (1)

ანდრეას არ სურდა ძმასთან სახლზე და მასთან დაკავშირებულ ადამიანებზე საუბარი, მაგრამ გულის სიღრმეში გრძნობდა რომ დუმილი შეიძლება ყველაზე დიდი შეცდომა ყოფილიყო. ტელეფონს კიდევ ერთხელ დახედა. შეიძლება არც არაფერი, მისი პარანოიის ნაწილი ყოფილიყო, მაგრამ

Haunting Adeline თავი 3

— დაიცა, რა თქვი? ვიღაც შენს სახლში შემოვიდა? — ჭყავის დაია. — ჰო, — ვუპასუხე. — და წასვლის წინ წითელი ვარდი დამიტოვა სამზარეულოში, ბარის თავზე. სიჩუმე. არ მეგონა, თუ დადგებოდა დღე, როცა დაია პარსონსს ენა ჩაუვარდებოდა.

კომენტარის გარეშე (თავი 9)

_საშინელებაა, მაგრამ დამოკიდებულებასაც იწვევს. ეს საკუთარი თავის წინააღმდეგ ჭადრაკის თამაშს ჰგავს – წინასწარ იცი ყველა ნაბიჯი, რომელსაც გადადგამენ, მაგრამ ვერ წყვეტ, რადგან გინდა ნახო, ვინ მოიგებს. თუმცა ჩვენ გამარჯვებას კი არ ვცდილობდით, არამედ