მარტოხელა დედა. თავი 11

-მოვრჩეთ ახლა პროფილს და სახლში წავიდეთ,კაცები ვეღარ იცდიან.-თქვა კატომ და ბავშვებს დაუძახა,მერე სტუმრებს დაემშვიდობა და ტაქსებში განაწილებულები სახლში წამოვედით. იქ უკვე გველოდა ყველა. ბავშვები ბებიებთან ერთად მათი მეთვალყურეობის ქვეშ დავტოვეთ და

ერთმანეთზე ჯიუტები (თავი 2)

როგორ ხართ გოგოებო?- გაგვიღიმა ვაკომ - ჩევნ კარგად, შენ როგორ ხარ? - კოსომ უპასუხა ჩემს მაგივრადაც, რადგან მე ზედმეტად დაკავებული ვიყავი ახლების

ENJoY LiFe თავი 1

-ბრავვო...ბრავო-სიცილი ვეგარ შეიკავა დაქალის ანამოსწრებულობით გაქვირვებულმა ლულუმ -მეტის გირსი იყო დავაწიწკნი იმ თმებს ერთხელ იქნება-არ ჩერდებოდა გაცოფებული ტასო -ვაიმე შენ არ აიჩემე მივიდეთ მივიდეთო მე სულ არ ვარ ამ დებილი ჩხუბების მოყვარული შენთან

მეტრო (თავი 12)

უფსკრულის კედლები ჯერ მიწის პირობაზე საგრძნობლად გაწითლდა და მისგან სიმხურვალის წვეთები გადმოდინდებოდა, შემდეგ გადამდნარ ლავად ქცეულა და ბოლოს მყარ მასად, რომელიც ლითონის მადანზე უფრო მუქი შეფერილობის და მკვეთრი, მძაფრი სურნელის მქონედ იქცა. თვალები

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 6

-ზიზღისა და შურის ჩანჩქერი არ გადმოვუშვი ჩემ სულში და დიდი ღრმული არ გავაკეთებინე იქიდან დაშვებულ საზიზღრობას. წარმომიდგენია, როგორ დაგიჭაობდა ეგ ყველაფერი. ახლა, ალბათ, პატიებაც გიჭირს.

მეფური სიყვარული (თავი 1)

არმინდოდა მეფის შვილის ხარჭა ვყოფილიყავი. ჩემი ოცნებები, ჩემი ბავშვები ყველაფერი უნდა დამეთმო, ჩემი თავისუფლება კითხვის ნიშნის ქვეშ დგებოდა.

აბლაბუდა (მეხუთე თავი)

არაფრისმთქმელი გვერდი ჰქონდა, იმის დადგენაც კი გაგიჭირდებოდათ გვერდის მფლობელი ქალი იყო თუ მამაკაცი. აშკარად ახალი დარეგისტრირებული. სულ ორიოდე კომენტარი და ისიც ჩემ რომანზე. მიქებდა წერის სტილს, გადმოცემის მანერას, იწონებდა სიუჟეტს და აღნიშნავდა,

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი6)

მარიამი მუშაობას შეუდგა, ისეთი გახარებული იყო რომ სულ დაავიწყდა ალექსანდრე და მისი დამცინავი გამოხედვა რომელიც მუდამ იმას აგრძნობინებდა რამხელა სხვაობაა მათ შორის

მეტრო (თავი 11)

დონის ოთახიდან გამოსულებმა ელიოსს დასამშვიდებლად წამალი დაალევინეს. დონი სამზარეულოში გავიდა, ვერასდროს იტანდა მამაკაცის ქვითინს, ყოველთვის მიაჩნდა ძლიერ მამაკაცს ტირილი არ შეშვენისო და მის სახეზე ცრემლი მშობელ დედასაც კი არ უნახავს. მარაზმი იყო და

მარტოხელა დედა. თავი 10

გიკრძალავ ჩემთან და ჩემს შვილთან მოახლოებას.-მივაძახე და კარი მივაჯახუნე,გაბრაზებულმა შევხედე გიოს,რომელსაც ვერ გაეგო რა დააშავა და კუთხეში მიიყუჟა.ან მას რას ვამტყუნებდი?ის ხომ ბავშვური გულუბრყვილობით აკეთებდა ყველაფერს?ან იქნებ მამის სითბოს ეძებდა