სამიზნე || (თავი 12) დასასრული

-არ გგონია, რომ ზედმეტად ფილმის სცენარს გავს?_უხეშად გაეცინა ყოფილ მოადგილეს. -არამგონია მაგისთვის გეცალოს, უბრალოდ უთხარი აღარ ისროლონ და აქვე დაგტოვებ. -დავიჯერე როგორ არა_ხელი აუქნია კაცმა.

მარტოხელა დედა. თავი 7

ნუ დარდობ მარიამ,კარგად ვიცი და ვაანალიზებ ჩემს მდგომარეობას,მე საერთოდ არ ვფიქრობ ამაზე,ჩემი ცხოვრება მხოლოდ ჩემს შვილს უკავშირდება.. -ანუ მშვიდად ვიყო.-კი მარიამ.მშვიდად იყავი,მასზე როგორც

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 2

მათეს არაჩვეულებრივად სათუთი გრძნობა მოჰგვარა ამის ხილვამ. მასში რომანტიკულმა სამყარომ მთელი თავისი ძალით გამოიღვიძა, გარეგნულადაც გასხივოსნდა. ყვითელ და მწვანე ადგილებს ნაზად მიეფერა.

ტანჯვისთვის დაბადებული (მეცხრე თავი)

ვიღაც ელენე ძალიან ლამაზი ქალბატონი იყო.გრძელი ქერა თმით, ცისფერი თვალებით, სწორი ცხვირი, საშუალო სიმაღლის და ძალიან გამხდარი. ქათქათა თეთრი ფრთებით, რომელიც ზურგზე გადაჰფენოდა, ძალიან ლამაზად გამოყვანილი ნაკვთები ჰქონდა და მსუბუქი მაკიაჟი ესვა.

ზოი. მეორე ნაწილი. თავი 1

მია მაგიდას მიუჯდა და მხოლოდ და მხოლოდ გართობის მიზნით, რათა დრო როგორმე გაეყვანა და ამ დროს რაღაც მაინც ეკეთებინა, ჭამას შეუდგა.

არ დამივიწყო /თავი 10/

-მიკი და ლუ საუზმეს ამზადებენ და შეგიძლია მიეხმარო. -იცოდე ლაპარაკი არ დაგვიმთავრებია.-მითხრა და ოთახიდან გავიდა. -მე დავამთავრე!

დადიანი და დეისაძე (თავი 3)

როცა ალექსანდრეს და ლიზას მშობლებმა გაიგეს რომ ისინი უკვე წყვილი იყო ძალიან გაუხარდათ მალევე გავრცელდა ეს ამბავი ჟურნალებში და ტელევიზიაში გოგონებმა და ბიჭებმა დაიწყეს საუბარი მათზე ზოგი კარგს ამბობდა ზოგი ცუდს:

ზიზღნარევი სიყვარული (თავი2)

თათიამ წვალებით მაგრამ ღირსეულად გაზარდა შვილები, ორ ადგილას მუშაობდა რომ მათთვის არაფერი მოეკლო, შეძლებისდაგვარად აცმევდა და აჭმევდა,ისე რომ არავისი დამადლებული არაფერი ქონოდათ

მარტოხელა დედა. თავი 6

მიდი საყვარელო,მიდი,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში… ელენე ქვემოთ ჩავიდა,ვუყურებდი და თან სუფრას ვშლიდი.გოგოები ვსაუბრობდით და ძველ ამბებს ვიხსენებდით..მალე ეზოდან ჯერ მანქანების ხმაური მოისმა,მერე კი ხმაურით გამოჩნდნენ მამაკაცები, ზოგი

ბაბნიკს შეუყვარდა (თავი 15)

-ვერ გავიგე სკაი. -სარ..კე ამოიბუტბუტა. წამით მას მივაშტერდი.შემდეგ კი იმავე სარკეს შევხედე საიდანაც ცოტა ხნის წინ სკაის ზურგი დავინახე, ამჯერად კი იქედან ორი მომწვანო-მოყვითალო პატარა მძივი შემომყურებდა,რომლის პატრონიც მე ვარ.ისევ სკაის შევხედე,