ჩემნაირი (თავი 9)

„ადამიანები მთელ თავიანთ ცხოვრებას ატარებენ ბედნიერების ძიებაში, თითქმის ყველას უწევს ამ გზაზე სხვა ადამიანებთან ბრძოლა, რადგან ჰგონიათ, რომ სწორედ ეს ადამიანები არიან მათი უბედურების მიზეზი, თვლიან მათ მტრებად. ეს ბრძოლა ადამიანებს უამრავ ძალას

ატმისფერი ( თავი 6 )

სწრაფად ჩაილაგა ორივე ხელი ჯიბეში. ალბათ პირველია ვინც მადლობის სანაცვლოდ , 3 ლარად ნაყიდი შოკოლადი გაუწოდა. შერცხვა. ლოყები უცბად შეუვარდისფერდა და საყვარელი ატმისფერი დაედო . თვალები აარიდა, მაგრამ მიხვდა იმდენი ზრდილობა უნდა ყოფნოდა სახეში

ჩაკეტილო სივრცე 7 თავი

მხოლოდ ერთხელ თვალებში შეხედვა და თითების ნაზი შეხება საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის რომ მათ ერთმანეთი ეგრძნოთ.

მრუდე ბილიკები ( თავი 5)

მისმინე !- გაბრაზება შეერია ხმაში და ფეხზე წამოდგა. ყველაფერი ისე დავტოვოთ როგორც არის. - შენ ჩემი ძმა ხარ. ჩემთვის ყოველთვის ასე იქნება. უბრალოდ ახლა კარგად არ ვარ, კარგად კი არა ძალიან ცუდად ვარ - ცრემლები გადმოსცვივდა და აივანზე გიჟივით გავარდა .

ჩემნაირი (თავი 8)

-იცი რას ვნანობდი, ვნანობდი რომ ვერ გითხარი თუ როგორ ძლიერად მიყვარდი, იცი შენს გამო მიღირდა მხოლოდ სიცოცხლე, ღმერთისთვის არასდროს არაფერი მითხოვია მაშინ კი საწოლს მიჯაჭვული ღმერთს სიცოცხლეს შევთხოვდი, ვთხოვდი რომ კიდევ ერთხელ მომცემოდა

ჩაკეტილი სივრცე 6 თავი

-რადგან შენ არ ხსნი მე გავხსნი-ვუთხარი მომღიმარი სახით და პარკიდნ ყუთი ამოვიღე მიას თვალები გაუბრწყინდა ტელეფონის დანახვისას, მაგრამ იმდენად დაძაბული და დათრგულნული იყო დედას სიტყვების გამო რომ ჩემთან ახლოს მოსვლა და გამორთმევა ვერ გაბედა-აიღე

ჩემნაირი (თავი 7)

-მზად ხარ პირობის შესასრულებლად -რომელი პირობის გააჩნია -იზრუნო ჩემზე ცხრა თვის განმავლობაში რომ ყველაფერმა გართულებების გარეშე ჩაიაროს -ნებას თუ მომცემ მთელი ცხოვრების განმავლობაში ვიზრუნებ შენზე და არამარტო

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 7)

ბაკურმა მორიდებით შემოაბიჯა კაბინეტში. ირაკლის მოპირდაპირედ ჩაჯდა სავარძელში და დაელოდა საუბრის წამოწყებას. -კიდევ ერთხელ გამარჯობა ბაკურ. -შეგიძლია ბაკუ დამიძახო. გუგასთვის ძვირფასი ადამიანი, ჩემთვისაც ძვირფასია. -მადლობა ბაკუ. პირველ

ჩემნაირი (თავი 6)

-მეთე რას აკეთებ?-ახლად გაღვიძებული მაშინვე ვეკითხები როგორც კი ჩემოდანს ვხედავ -ბარგს ვალაგებ-ამბობს და აგრძელებს ტანსაცმლის ჩალაგებას -ეგ ისედაც შევნიშნე მაგრამ რატომ ალაგებ? -მივდივარ-მოკლედ მიჭრის და ვხვდები რომ ერთ დღეს მისი სიტყვა

ნათელ ფერებში (თავი 1)

პირველად სოფელში თოთხმეტი წლის ასაკში ჩავედი, როგორც შეეფერებოდა "უნახავმა რა ნახას" ზუსტად ისე განვითარდა მოვლენები. (მოკლედ ტომ სოიერი - მდედრობით სქესში, როგორც ერთმა არაჩვეულებრივმა ადამიანმა მითხრა)