ფიფქის ეფექტი [თავი 9] დასასრული

თქვენც ირწმუნეთ სასწაულების! ირწმუნეთ, რა იქნება... მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებთ ამ ცხოვრებაში აღმოაჩინოთ ის, რაც ადრე უხილავი იყო. ბედნიერების ელექ რწმენაა, რაც უფრო დიდია ის, მით უფრო იზრდება ბედნიერებაც!

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი II/

ფიქრობდა… მთელი ღამე ფიქრობდა ვერონიკა მისი ქმრის ნათქვამზე. არ ამოსდიოდა მისი სინანულით სავსე მზერა თვალებიდან და მისი აკანკალებული ხმით ნათქვამი სიტყვები: მომეცი შანსი გამოვისყიდო შეცდომები!.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 13)

დილით ულევი ენერგიით მეღვიძება, მაგრამ ტანის განძრევა მაინც მიჭირს. ჩემს გარშემო შემოხვეული ტატო ძლიერი მასით მაწვება სხეულზე, თავი თმებში ჩაუმალავს, ფეხები კი ჩემსაში აქვს ახლართული.

ფიფქის ეფექტი [თავი 8]

სამყარო ფერადი გახდა, არსებობაც შეიღება ცისარტყელასავით და კიდევ... თეთრი ფიფქებს ყველაზე მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა ამ პეიზაჟში. ისინი სიყვარულის პალიტრაში ურევდნენ ფუნჯებს. ხო, ვაჩეს ამ გრძნობისთვის სიყვარული ჯერ ვერ დაერქმია,

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი I/

სასტუმრო დილის 6 საათზე დატოვა, თავჩაღუნულმა გაიარა მისაღებში და სასწრაფოდ ჩაჯდა ტაქსში, რომელიც ნომრიდან გამოიძახა. _რამდენ ხანში მივალთ?_ანერვიულებულმა იკითხა და საათს დახედა, უკვე 6:20 საათი იყო.

მკურნალი ცრემლები 6თავი

- ვსუნთქავ, - ამოვიჩურჩულე და თავი ჩავხარე. - ქიმია რატომ? - ამას არ უნდა მეკითხებოდე, ელენ... - ჩვენს შორის ქიმიაა მხოლოდ? - გულდაწყვეტილმა ამოვილაპარაკე და ვისკი პირდაპირ ბოთლიდან მოვსვი. - და შენ ეგ ცოტა გგონია?

ჩანახატი (9 თავი)

მეცხრე თავი თვალებით გაზომა მოწინაღმდეგე გიორგიმ. გულის სიღრმეში აღიარებდა, რომ გუშინდელი „გმირობის“ ავტორები, იგივე მარკოზაშვილი და ადამია დიდად არც არასოდეს ხიბლავდნენ, მაგრამ ამ სიტუაციაში მათთვის მხარი უნდა გაემაგრებინა, არასწორი იქნებოდა

ფიფქის ეფექტი [თავი 7]

–ვაჩე!–წამოიძახა გახარებულმა და კისერზე ჩამოეკიდა მას. ვაჩე ამას ნამდვილად არ ელოდა. განცვიფრებამ როგორც კი გადაუარა, კაფანდარა სხეულს ხელები შემოხვია და მის ყელში თავი გაუთვიცნობიერებლად ჩარგო. დარიას ტანში სასიამოვნო

დააფასე საკუთარი თავი (დასასრული)

მთელი ძალით მომხვია ხელები და თავი ჩემს ყელში ჩარგო. ძალიან,ძალიან დიდ ხანს ვიყავით ასე. ფრთხილად გადმოანაცვლა ხელები მხრებიდან ლოყებზე და უსაზღვრო სითბოთი გამიღიმა...

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 12)

„სულ გააფრინეს?!“_ორმაგად გაბრაზებული ქვეცნობიერი ღრიალით მიყრუვებს თავს და ძალიან სწორადაც იქცევა. აბა მეტი რა რეაქცია უნდა მქონდეს როდესაც ათი წლის გაყრილ ცოლ ქმარს, რომლებსაც უკვე სხვადასხვა ოჯახები აქვთ, რამისაა კოცნაში ვუსწრებ.