თამაში "LOVE"

- დედა, თქვენ ერთად ხართ? წეხან რა მოხდა? იმდენად მოულოდნელად წამოიჭრა ყველასთვის საინტერესო საკითხი, რომ ჰაერში გავარდნილი სიჩუმე, მხოლოდ ჩემი ხველით და ტელევიზორის ხმით ირღვეოდა. - არა, ჩვენ არ ვართ ერთად! - კი, ერთად ვართ.

თამაში "LOVE"

- გამოსვლას არ აპირებ?! ჩახრეწილი ხმით კითხულობს და ვიცი ვინცაა. მაგრამ მე არ მეკითხება. ხომ ასეა? მე არ მეკითხება... მერე ჩემი სახელი მომესმა, თუმცა არა. უბრალოდ მომესმა, რათქმა უნდა, მომესმა. ჯანდაბა. დ**ხვიე აქედან დეა.თუ არ გამოვჩდები, წავა. და

თამაში

მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი გზები ჯერ კიდევ არ არის გადაკვეთილი, მე ვგრძნობ შენს ყოფას ყოველ ლექსში, სტროფში, ყოველ საგულდაგულოდ შერჩეულ სიტყვაში. ცხოვრების სიმფონიაში შენ ხარ კრესჩენდო, კულმინაცია, რომელიც სუნთქვაშეკრულს მტოვებს.

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო (სულ)

ტბის ზედაპირი სარკესავით ირეკლავდა ზეცას.ჩამობურული ნაძვები გვირგვინივით ერტყა წყლის გამჭვირვალე სივრცეს. ისეთი მყუდროება სუფევდა ირგვლივ, რომ ვერავინ წარმოიდგენდა, თუ ეს სამოთხის მსგავსი მიდამო, ამ ლამაზი ნიღბის მიღმა სისხლიან საიდუმლოს წლების

ბედის თამაში (პირველი თავი)

–არ მჯერა ნეა,რომ ეს საქმე დასრულდა ჩვენს სასიკეთოდ.გახარებული ქერა ბიჭი ქუჩაში ბოლო ხმაზე ყვიროდა და აქეთ იქით დადიოდა. –არც მე,ბოლო წუთამდე კი გვაწვალა ამ კაცმა და რავიცი...სიცილით მიუგო შავგვრემანმა გოგომ –ხო მაგრამ სანამ სასამართლოს ფურცელი არ

ცეცხლი აინთო, თამაში დაიწყო

-კარგად, თებე, შენ როგორ ხარ?-უთხრა ლეამ, როდესაც ანეს სახეზე „მოვკლავ, სულ ერთია“-ამოიკითხა. -რავი, აი, საოცრად. ახალი გადმოდის და მიხარია. სასტავი გავმრავლდებით. უეცრად, კარი ხმაურით გაიღო და საკლასო ოთახში, დაჩი შემობრწყინდა.

სიცოცხლისა და სიკვდილის თამაში (თავი მეორე)

გზაში ნენეს ნათქვამზე ფიქრობდა ის პატარა არსებაც კი ხვდებოდა, რომ უკვე ძალიან აგვიანებდა და უნდა გაემხილა გრძნობები. საჭესთან მჯდომი გეგმას ადგენდა, როგორ ეთქვა ნიცასთის ყველაფერი. ეშინოდა მისი რეაქციის,შეიძლება

სიცოცხლისა და სიკვდილის თამაში (თავი პირველი)

საღამო იყო ოთახში მარტო დარჩენილი ვცდილობდი გონება მომეკრიბა და კიდევ ერთხელ გადამეხედა გამოცდის თემისთვის, მაგრამ მყუდროება ჩემმა მეგობარმა დამირღვია ერთად გვქონდა ნაქირავები ბინა სამ გოგოს მართალია

გრძნობებით თამაში (მეოთხე თავი)

თვალები გავახილე და იმის გაანალიზებისას,რომ ეს ცუდი სიზმარი არიყო უბრალოდ თავი ბალიშში ჩავრგე და ვეცადე თავი რამით დამემშვიდებინა,თუმცა ხელჩასაჭიდი ვერაფერი ვნახე.სიგიჟის ზღვარზე მისულს კარების ხმამ დამაბრუნა რეალობაში.კარებისკენ გახედვაც კი არ

გრძნობებით თამაში (მესამე თავი)

...და როგორც,დოჩანაშვილი წერდა ,,დაწოლისას,დაძინებამდე არის ერთი რაღაც პატარა,გარდამავალი წამი,როცა საკუთარი თავი ყველა ვიცით.'' და მართლაც,ჩვენ მაშინ ყველაზე ნამდვილები და წრფელები ვართ გრძნობებშიც და ემოციებშიც.თავისუფლად ვაფრქევთ ცხარე