ისევ შემიყვარე (7)

-გველებში აღარ მინდა-ისეთი სახით ვუთხარი 2 საათი დამცინოდა სახლამდე მომაცილა,ვხვდებოდი,რომ აკოსთან ურთიერთობა ისევ საწყის ეტაპს ემსგავსებოდა. დრო მიდიოდა,ჩვენ კიდევ ისევ იმ მეტაპზე ვიყავით,მხოლოდ იმ განსხვავებით,რომ ალეკოს გრძნობები დღითიდღე

ისევ შემიყვარე (7)

ძალიან ბევრი მელაპარაკა,იმაზე,რომ უაზროდ ვუყვარდი და ყველაფერს გააკეთებდ,რომ მის გვერდით თავი ბედნიერად მეგრძნო,დარწმუნებული ვიყავი,რომ შეეცდებოდა კიდეც,მაგრამ რაღაც მაინც არ მაძლევდა მოსვენებას,მაინც ნიკაზე მეფიქრებოდა და ვფორიაქობდი,ასე უცებ

ისევ შემიყვარე (6)

ტანში საშინლად მტეხავდა,ალბათ 40 მაინც მქონდა სიცხე,მაგრამ ხმას ვერ ვიღებდი,არ მინდოდა მძინარე ბავშვები შემეწუხებინა,მგონი აკოს არც ძინებია,დივნის კიდეზე იჯდა ჩემს ფეხებთან და უეჭველად მიყურებდა,ოთახს ბუხრის მკრთალი ცეცხლი ანათებდა,ნეტავ რატომ არ

ისევ შემიყვარე (5)

გადავწყვიტეთ გვეყურებინა.ფილმი რომ დამთავრდა ტელეფონზე შეტყობინება გამომიგზავნა " შენამდე აბსტრაქციაში ვიყავი,ახლა უსასრულობაში ვარ" წინადადება ფილმიდან. გამეღიმა,პასუხად მივწერე გიჟი ხართქო და შენი ბრალიაო. მერე დავიძინეთ. ბედნიერი ვიყავი.

ისევ შემიყვარე (4)

მეტად აღარც მოუწერია,ნიკა ისევ აგრძელებდა ტვინის ბურღვას და მუქარას,ხან გამოჩნდებოდა ხან კიდევ ქრებოდა,როგორც სჩვევია ისე. ალეკოს ხასიათი მაშინებდა,რომ დათვრებოდა თავზე კონტროლს კარგავდა.საშინელი ხასიათი ჰქონდა,

ისევ შემიყვარე (3)

არაფერი მითხრა,იცოდა ჩემი ხასიათი,მანქანაში ჩავსხედით და თბილისისკენ ავიღეთ გეზი.გზაში ნიკამ დამირეკა,ხმა გამოვურთე ტელეფონს და ჩანთაში ჩავაგდე.ისე კი მაინტერესებდა რა უნდა ეთქვა,მაგრამ მაინც არ ვუპასუხე,ცოტახანშიამოვიღე ტელეფონი ისევ და შეტყობინება

ისევ შემიყვარე (2)

ცხოვრება თიტქოს უფრო უკეთესი გახდა,ტკივილიც ნელ-ნელა ქრებოდა,თუმცა ვიცოდი ნიკას ერთი სიტყვა და გამოხედვა საკმარისი იქნებოდა ჩემი გულის ასაჩქროლებლად.ჩემი დაალეკოს მიმოწერა კი უსასრულოდ გრძელდებოდა, შემდე უკვე ტელეფონზეც გადავედით. ახალ წელს

ისევ შემიყვარე (1)

გავუთიშე და დილამდე ვტიროდი.მომდევნო დღეებიც ასე გრძელდებოდა,ლიკა და თაკო მამაშვიდებდნენ,ალბათ მართლა რამე შარშიაო თორემ ხომიცი როგორ უყვარხარო,საშინელი დეპრესია დამეწყო,ამ ყველაფერს კი ფინალური გამოცდებიც დაემატა,ნერვები აღარ მქონდა.ყველაფერი

ისევ..

მთელი ღამე დაუღალავად ვიცეკვებდი ტანგოს შენთან ერთად და არაფერზე ვიფიქრებდი გარდა შენი თვალებისა. მთვარე იქნებოდა ჩვენი მეგზური. დილიდან საღამომდე დაუღალავად მოვუსმენდი შენს ლაპარაკს. შენი სურნელით გაჯერებულ ჰაერს ჩავისუნთქავდი და დაუკითხავად

ბედნიერების ექვსი თვე : ისევ ერთად (სრულად)

-კატო გეყოს, ჩემი გაჭირვება მაქვს მე რა-ამოიბუზღუნა. -რა ხდება? -რა მიხვედრილი ხარ-მწარედ ჩაიცინა.-ნორმალურია ამ დროს და ასეთ ვითარებაში ეგრე რო მომეწეპე? მიიწი ცოტა იქეთ... -ოჰ მაგაზე არ იჯავრო.ისეთი დაღლილი ხარ , ძალიანაც რომ მოინდომო, მაინც