აფერისტი პატარძალი [ნაწილი მეორე; დასასრული]

საღამოს სახლში ემოციებით გადაღლილი დაბრუნდა. თანამშრომლები სულაც არ იყვნენ კმაყოფილი უფროსის ცვლილებით. ყველაზე მეტად კოსტას საყვედურიანი მზერა ეტკინა, არაფერი უთქვამს, მაგრამ თვალებმა აგრძნობინეს ყველაფერი.

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეორე)

დილით ჩემმა მაღვიძარამ გამაღვიძა, უკვე შვიდი საათი იყო, მიუხედვად იმისა რომ გვიან დავიძინე მაინც წამოვდექი ფეხზე. სააბაზანოში თავი მოვიწესრიგე ელასტიკი ამოვიცვი მოკლე სვაარჯიშო ტოპი ფეხზეც ამოვიცვი ბოტასები და ფრთხილად ჩავირბინე კიბეები. გარეთ

სასიყვარულო სამკუთხედი (თავი მეორე)

-ღადაბ გოგო, მე და ვინმე შემიყვარდეს? სიცილით გავხედე ჩემს უკან მჯდომ გოგოებს და თან თვალი მათემათიკის მასწავლებლისკენ გავაპარე. - რომ შეგიყვარდება და მოგარჯულებს, მერე ჩვენ ვიცინებთ ქალბატონო ანა . ნიშნის მოგებით მითხრა თათიამ, თან მარის შეხედა

ვნება აშლილნი მეორე ნაწილი სრულად

*ბექა, მეგის ვერ ვპოულობ, სიჭინავაც დაეძებს, არ იცი სადაა?-ანარვულებული ხმა ქონდა სალოს, მეგის გარკვევით ესმოდა მისი ხმა. *ჩემთანაა სალო-ორივენ იგრძნო როგორ ზრუნავდა მეგობარზე, როგორი ძვირფასი იყო მისთვის მეგი- ბებოსთან ვართ და მალე დავბრუნდებით,

"ოლივია"...ნაწილი მეორე

იმის თქმა ნამდვილად გამიჭირდება რამდენი ხანი "ვეგდე" ასე ნახევრად კაბა შემოხეული და ტალახში ამოგლაგნილი,გონებით სადღაც შორს,ძალიან შორს ვიყავი.თვალები ნელა წამოვზიდება მაღლა,როცა ჩემკენ მომავალი მუტანტი შევნიშნე,ჰო,იმსიმაღლე იყო სხვას ვერაფერს

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (18 თავი)

მეთვრამეტე თავი ვუმზერდი კარებს საიდანაც სულ რამდენიმე წუთის წინ მიშა გავიდა. იმდენად მოულოდნელი იყო მოვლენების ასეთი შემობრუნება, რომ ემოციებს ვერ ვიოკებდი. ვცდილობდი სალომესთან შესვლამდე გრძნობები მომეთოკა, თუმცა პალატაში ისევ სულელივით გაღიმებული

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (17 თავი)

მეჩვიდმეტე თავი - მე და ბორია ბავშვობიდან ვმეგობრობთ. ჯერ საბავშვო ბაღი, შემდეგ სკოლა. საერთო ბევრი გვქონდა, სპორტი, გოგოები, გართობა. მოკლედ ჩვეულებრივი მოზარდები ვიყავით. არც პოპულარობა გვაკლდა და არც მშობლებისგან ხელშეწყობა. ვიზრდებოდით და ჩვენი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (16 თავი)

მეორე დღეს რაფოსგან მესიჯი მივიღე. მეთაური ოდესაში იმყოფებოდა და სასწრაფოდ დაკავშირებას მთხოვდა, როგორც წესი შემოვლითი გზებით არასოდეს მიკავშირდებოდა. ცოტა არ იყოს მეხამუშა მისი ქცევა. დიმკას შევატყობინე და ორივენი მესიჯში მითითებულ

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (15 თავი)

დილით გვიან გამეღვიძა. თავი მტკიოდა. ყავა არ იქნებოდა ცუდი. ტუმბოზე დიმკას წერილი შევნიშნე: - ვახოს ვესაუბრე, სასაუზმოდ რესტორანში ჩავედით. იმედია შემოგვიერთდები. შხაპი სწრაფად მივიღე და მეც მათთან ჩავედი. სალომე არ ჩანდა. თემურიკო როგორც