ასეც ხდება ხოლმე (მეშვიდე თავი)

სანამ სამსახურში მივიდოდი, ანისთან გავიარე. კორპუსში, ლიფტის არქონის გამო, მეხუთე სართულზე ქოშინით ავედი. სული, რომ მოვითქვი კარებზე დავაკაკუნე.. რამდენიმე წამში გააღო ქალბატონმა კარი და ისე შებრუნდა არც მომსალმებია.. ღიმილი სახიდან წამეშალა,

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეშვიდე)

-არაა მართალი,-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე.-მაინც ვის გავიჟებ, ერთი? ანდროსკენ მივტრიალდი და თვალებში ჩავხედე. ისიც თვალებში მიყურებდა და ცდილობდა რაღაც დაენახა.

არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი მეშვიდე)

როდესაც მართამ სანდროს დაურეკა ბიჭი უმალვე მასთნ გაჩნდა , მთელა ღამე მუშაობდა გოგონა დაიღალა გადაიტვირთ მაგრამ საწადელს მაინც მიაღწია , ძალიან ლამაზი ესკიზები გამოვიდა , მაგრამ ყველაზე კარგი ის იყო რომ, სანამ მართ მუშაობას არ მორჩა სანდროს ფეხი

თამაში მუსიკის წესებით (მეშვიდე თავი)

მეშვიდე თავი როგორც იქნა თხილამურების გასაქირავებელ პუნქტამდეც მივიდნენ, ანი ერთ-ერთ რკინის კონტეინერში შეიყვანეს, მარიამისა და სოფოს დაბრუნებამდე ლიკამ ბათინკები გახადა და შარვლის ტოტიც შეჭრა მუხლამდე, ტრავმირებულ ტერფს ყურადღებით ათვალიერებდა,

სამუდამოდ სიცოცხლეში (მეშვიდე თავი)

-რას აკეთებ, გაგიჟდი? -ხელი გაინთავისუფლა და მტკივან მაჯაზე მოისვა. გარეთ საკმაოდ სციოდა. განათებულ ქუჩებში ფეხით მომავლი ხალხი დადიოდა, მანქანები ზოგჯერ სიგნალით იკლებდნენ იქაურობას. ყველა თავისთვის იყო, რობოტებივით მომართულნი დადიოდნენ, მხოლოდ

როცა გიყვარს...(მეშვიდე თავი)

მალე წავიდა კოსტა მე კი ჩემს ოთახში შევედი, მალე შემომივარდა ნინი -გოგო შენ სულ გააფრინე ხო? -რა გინდა ნინი? -რა რა მინდა გოგო ვის მიყვები ცოლად? -კოსტას -ხო კოსტას, რომელსაც არ უყვარხარ -შევუყვარდები -კარგი რა ტაისია მომავლას და თავს ნუ იღოპავ ხო

შენ დამიბრუნდი მაშინ, როდესაც უიმედოდ ვიდექი საკურთხეველთან. (მეშვიდე

ლევანის მხარზე თავი დავადე, ყურსასენები მოვირგე და ჩამეძინა, მხოლოდ თვითმფრინავის დაჯდომამ გამომაღვიძა. -ძილისგუდა გაიღვიძე? -აუუ კიი....უკვე ჩამოვედით? -კიი, უკვე ჩამოვედით. აეროპორტიდან ტაქსით Sealife Family Resort Hotel-ში წავედით. ლევანის

ვნება (მეშვიდე ნაწილი)

-ავადმყოფი ცოლის როლში ყოფნა არ მოგბეზრდა? -რას ამბობ,ყველაფერი ახლა დაიწყო,-თქვა და წაბორძიკდა -შენ რა მთვრალი ხარ?-ახლაღა დავაკვირდი ღვინისგან გაჟღენთილ სხეულს და გული ნერვიულად შემიტოკდა

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეშვიდე)

უიმეეე სად არიან აქამდე? - მოუსვენრობამ შემოუტია ლიკას. მე კი რაც მათი მოსვლის დრო ახლოვდებოდა მით უფრო მემატებოდა ნერვიულობა. ადვილი ხომ არ იყო დედამთილ-მამამთილის გაცნობა როდესაც აზრზეც კი ვიყავი როგორები იყვნენ ისინი. ვცდილობდი ნერვიულობა

ნუ დამთმობ თუ კი გიყვარვარ?! (მეშვიდე თავი)

-შენი არ მეშინია ,დღეის ამას იქით შენ ჩემთვის აღარ არსებობ. ისევე ამოგშლი, როგორც ეს შენ გააკეთე .ტკბილი მოგონებები შენზე აქ, სახლის უკან დარჩება.-მის თვალები ცრემლით იყო სავსე(მაშინ ვერ მივხვდი და ახლა ვნანობ რომ ეს ყველაფერი დავიჯერე და ასე