მე, ლექტორი-5

თამთას ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი, შიგადაშიგ ისეთ შეძახილებს აკეთებდა, მაკამ რამოდენიმეჯერ შემოიხედა რამე ხომ არ დაგემართათო. ბოლოს თამთას ნახატი ვაჩვენე და სრულ.შოკში ჩავარდა, ნახევარი საათი მეხვეწა უთხარი მეც დამხატოსო.-შენ ნორმალური ხარ? რა

მე და ის... ჩვენ (9)

-აბა დამიჭირე-გავიქეცი და მივრბოდი, ლევანიც გამომეკიდა, მივრბოდით და მეგონა რომ მხოლოდ ჩვენ ორი ვიყაით მთელს სამყაროში, მხოლოდ ჩვენ და წვიმა.-დაგიჭირე-ხელები მომხვია და მაგრად მომიჭირა, მეც გრძნობებს ავყევი, შევტრიალდი და ჩავეხუტე, ვეხუტებოდი და არ

დამიბრუნდი ძვირფასო, მე შენ ისევ მიყვარხარ!

კლასიდან სიცილით გამოვდიოდით მე, ნინო და ანა, თუმცა ეს ღიმილი მაშინ მიმეყინა სახეზე, როცა ჩემსკენ მომავალი დათო შევნიშნე, სახეზე ფერი აღარ ედო, თუმცა კარგად ჩანდა ამ სახის მიღმა კმაყოფილება, სევდა და შური. -ჩამოვიდა სალი, ის ჩამოვიდა-თქვა თუ არა

მე, ლექტორი 5

ანათებდა და ოთახში სასიამოვნო აურას ქმნიდა, ოთახი პატარა იყო თუმცა ავეჯის განლაგებით მშვენიერ კონსტრასტს ქმნიდა. გიჟივით ვაცეცებდი თვალებს, ოთახში უამრავი სახატავი ტილოები ეკიდა, ამის დამხატავი უდაოდ ნიჭიერი ადამიანი იყო. მხოლოდ ერთ ტილოს ჰქონდა

მე და ის... ჩვენ (8)

-ეეხ ეგრე იცი რამდენი ამე არ შეიძლება? მაგრამ გვინდა და მაინც ვაკეთებთ. -გასუქდები, თან შაქარი თუ რაღაც დაგემართება-სიცილი ავტეხე ამაზე ლევანისაც გაეცინა, თან ჩაკიდებული ქონდა ჩემი ხელი და ისე ვლაპარაკობდით. წინააღმდეგობას არ ვუწევდი. -ხო ეგ კი

მე, ლექტორი 3

არვიცი რატომ მაგრამ, ჩემდაუნებურად მეფიქრებოდა უცნობზე, სახელიც კი არ ვიცოდი, რა უნდა მეფიქრა მის ამ უაზრო გამოხტომაზე აზრრზეც არ ვიყავი. დედამ ადვილად შემატყო აფორიაქება თუმცა მალევე მიხვდა რომ არაფრის თქმას არ ვაპირებდი და მე და თამთა.

მე და ის... ჩვენ (7)

-კარგი გამიშვი ძალიან გთხოვ. -გიშვებ ნუ ფართალებხელი გამიშვა და წამოსვლა დავაპირე როცა ხელი მომკიდა მისკენ შემატრიალა და ისე მოხდა რომ სულ მასზე ვიყავი აკრობილი.

მე და ის... ჩვენ (6)

ლევანი ოთახში შევიდა და მძინარე მარიამი დაინახა, ისეთი ლამაზი იყო, მისი გაღვიძება გადაწყვიტა რადგან მეორედ არ მიეცემოდა ასეთი შანსი იმისთვის რომ დალაპარაკებოდა, მაგრამ ისეთი რთული იყო მარიამის გაღვიძება, ლევანიმ მაინც გააღვიძა და უთხრა.

მე, ლექტორი 2

არც ისეთი მშვიდი ღამე მქონდა, მთელი ღამე არ მეძინა წამდაუეუმ მეღვიძებოდა და ჩემი მეორე დღის გეგმები მახსენდებოდა, ისევ შიში მიპყრობდა,ჭ. აზრზზე არ ვიყავი რა უნდა გამეკეთებინა ბავშვებისთვის, თუმცა რაღა ბავშვები ზოგი ჩემზე დიდიც კი იქნებოდა თავს ძალა

მე, ლექტორი

არასდროს ვყოფილვარ მომთხოვნი ბავშვი, იმის და მიუხედავად, რომ ჩემს ოჯახს არ უჭირდა. ყოველთვის იმას ვჯერდებოდი რასაც დედა ჩათვლიდა საჭიროდ, თუმცა არც დედაზე "მიკერებული" ვიყავი, და არც ის განაგებდა ჩემს ცხოვრებას. უბრალოდ თავიდანვე გათავისებული