P ( არა ) ნორმალური მე! 2 თავი

დიდხანს ვატრიალე ბარათი და ათასჯერ მაინც წავიკითხე, იმედით, რომ გავიგებდი გამომგზავნის ვინაობას, მაგრამ სიტყვები “კეთილი იყოს შენი მობრძანება ლამაზო“ არაფრის მთქმელი იყო. ბარათი მოხატული იყო წითელი ყვავილებით ,რომელიც ჩემი დაკვირების შედეგად

( არა )ნორმალური მე!

ყოველთვის განსაკუთრებულად მიზიდავდა ღამე, სიბნელე, სიწყნარე და ალბათ ამან განაპირობა ჩემი დღევანდელი მდგომარება. ყველაფერი მაშინ დაიწყო 14 წლის რომ ვიყავი. მშობლები ავტოკატასტროფაში დამეღუპა. მე და ჩემი 15 წლის და დავრჩით ესე უამრავი ნათესავისა

დამიბრუნდი ძვირფასო, მე შენ ისევ მიყვარხარ! (სრულად)

ჭორები პირველ სკოლაში ისე უცებ ვარდება, არაა გასაკვირი ჩემამდეც რომ მოვიდა, მაშინ მითხრეს ზურას შენი კლასელი ელენე უყვარსო და კინაღამ გადავფიჩინდი, რამ მოაწონა ის მახინჯი? ვფიქრობდი, თუმცა თბილისელია სათამაშოდ აშკარად, ნერვები მეშლებოდა ამ არსების

მე, ლექტორი-5

თამთას ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი, შიგადაშიგ ისეთ შეძახილებს აკეთებდა, მაკამ რამოდენიმეჯერ შემოიხედა რამე ხომ არ დაგემართათო. ბოლოს თამთას ნახატი ვაჩვენე და სრულ.შოკში ჩავარდა, ნახევარი საათი მეხვეწა უთხარი მეც დამხატოსო.-შენ ნორმალური ხარ? რა

მე და ის... ჩვენ (9)

-აბა დამიჭირე-გავიქეცი და მივრბოდი, ლევანიც გამომეკიდა, მივრბოდით და მეგონა რომ მხოლოდ ჩვენ ორი ვიყაით მთელს სამყაროში, მხოლოდ ჩვენ და წვიმა.-დაგიჭირე-ხელები მომხვია და მაგრად მომიჭირა, მეც გრძნობებს ავყევი, შევტრიალდი და ჩავეხუტე, ვეხუტებოდი და არ

დამიბრუნდი ძვირფასო, მე შენ ისევ მიყვარხარ!

კლასიდან სიცილით გამოვდიოდით მე, ნინო და ანა, თუმცა ეს ღიმილი მაშინ მიმეყინა სახეზე, როცა ჩემსკენ მომავალი დათო შევნიშნე, სახეზე ფერი აღარ ედო, თუმცა კარგად ჩანდა ამ სახის მიღმა კმაყოფილება, სევდა და შური. -ჩამოვიდა სალი, ის ჩამოვიდა-თქვა თუ არა

მე, ლექტორი 5

ანათებდა და ოთახში სასიამოვნო აურას ქმნიდა, ოთახი პატარა იყო თუმცა ავეჯის განლაგებით მშვენიერ კონსტრასტს ქმნიდა. გიჟივით ვაცეცებდი თვალებს, ოთახში უამრავი სახატავი ტილოები ეკიდა, ამის დამხატავი უდაოდ ნიჭიერი ადამიანი იყო. მხოლოდ ერთ ტილოს ჰქონდა

მე და ის... ჩვენ (8)

-ეეხ ეგრე იცი რამდენი ამე არ შეიძლება? მაგრამ გვინდა და მაინც ვაკეთებთ. -გასუქდები, თან შაქარი თუ რაღაც დაგემართება-სიცილი ავტეხე ამაზე ლევანისაც გაეცინა, თან ჩაკიდებული ქონდა ჩემი ხელი და ისე ვლაპარაკობდით. წინააღმდეგობას არ ვუწევდი. -ხო ეგ კი

მე, ლექტორი 3

არვიცი რატომ მაგრამ, ჩემდაუნებურად მეფიქრებოდა უცნობზე, სახელიც კი არ ვიცოდი, რა უნდა მეფიქრა მის ამ უაზრო გამოხტომაზე აზრრზეც არ ვიყავი. დედამ ადვილად შემატყო აფორიაქება თუმცა მალევე მიხვდა რომ არაფრის თქმას არ ვაპირებდი და მე და თამთა.

მე და ის... ჩვენ (7)

-კარგი გამიშვი ძალიან გთხოვ. -გიშვებ ნუ ფართალებხელი გამიშვა და წამოსვლა დავაპირე როცა ხელი მომკიდა მისკენ შემატრიალა და ისე მოხდა რომ სულ მასზე ვიყავი აკრობილი.