მე, უშენოდ...(ნაწილი 10)

შეიძლება შევცდი ასე, რომ დავიწყე შენთან ურთიერთობა, მაგრამ უკან რომ დამაბრუნა ისევ იგივე გავაკეთებდი, იმიტომ რომ სიგიჟემდე მიყვარხარ მარიამ, სიგიჟემდე და ამ სიყვარულს დასასრული არ აქვს, მზად ვარ შენთვის მოვკვდე თუ შენთვის აუცილებელი იქნება

მე, უშენოდ...(ნაწილი 9)

საშინელმა თავის ტკივილმა გამოაღვიძა დილით ახვლედიანი. უცნაურ სიმძიმეს გრნძობდა მარჯვენა მკლავზე, თვალები გაჭირვებით დააშორა ერთმანეთს და მის სხეულზე აკრულ მარიამს ინტერესით დააკვირდა.

მე, უშენოდ...(ნაწილი 8)

ესეც ახალი თავი მათთვის ვინც ასე მოუთმენლად მელოდებოდა. მაქსიმალურად ვეცადე თავი გამეზარდა. მიხარია თქვენი კომენტარები, ის რომ ისტოროა ასე მოგწონთ და ბოდიში ყველას რომ ვერ გპასუხობთ.

მე, უშენოდ...(ნაწილი 7)

დილით ცარიელს საწოლში გაეღვიძა. ახვლედიანი არსად ჩანდა, მაგრამ მისი სურნელი მთელს ოთახში გაბატონებულიყო. საწოლზე წამოჯდა, თვალები დახუჭა და წინა ღამით მომხდარი სცენის გახსენებას შეეცადა. ხვდებოდა რომ დათა იმაზე მეტად მოსწონდ

მე, უშენოდ... (ნაწილი 6)

გავითვალისწინე თქვენი თხოვნა და ესეც ახალი თავი. რომ იცოდეთ რამხელა ენერგიას ვდებ მასში და კიდევ უკმაყოფილების გრძნობა მრჩება. მიხარია ვისაც მოგწონთ, ვეცდები თქვენი იმედები გავამართლო. მიხარიხართ ძალიან

მე, უშენოდ... (ნაწილი 5)

დავბრუნდი ახალი თავით. კომენტარებს ვკითხულობ და ძალიან მიხარია ვისაც მოგწონთ ეს ისტორია.ეს მაძლევს სტიმულს უფრო საინტერესო გავხადო ყველაფერი. ვხვდები, რომ რადგან ახალბედა ვარ იმიტომ არ მყავს ბევრი მკითხველი. ისიამოვნეთ და გამიზიარეთ შთაბეჭდილებები,

მე, უშენოდ... (ნაწილი 4)

უკვე დიდი დრო იყო გასული რაც აკვირდებოდა ჯიბეში ხელჩაწყობილი დათა ახვლედიანისა და მის გვეედით მდგარი მამაკაცის მხიარულ საუბარს და ვერ იჯერებდა რომ ამ სასიამოვნო შესახედაობის კაცს ვინმესთვის ბოროტების გაკეთება შეეძლო.

მე, უშენოდ...(ნაწილი 3)

ესეც მესამე თავი. რაღაც პრობლემების გამო დროულად ვერ მოვახერხე ატვირთვა. თვალი გადავავლე კომენტარებს და ძალიაან მიხარია ვისაც ისტორია მოსწონს. გპირდებით უფრო დაიხვეწება და საინტერესო გახდება.????????

მე, უშენოდ...(ნაწილი 2)

ესეც მეორე თავი. ასე მგონია არ მოგწონს მაინცდამაინც ვერ ვხედავ აქტიურობას. ისიამოვნეთ მომდევნო თავით. ????????

მე, უშენოდ...(ნაწილი I)

შემოდგომის გვინი საღამო იყო შენობა რომ დატოვა, რომელშიც მუშობდა. უკვე შებინდებულიყო და ქუჩის განათებებიც ამაყად იწონებდნენ თავს. ფეხით გაუყვა ქუჩას სამარშუტო ტაქსის გაჩერებამდე. ჩანთაში საფულის ძებნაში გართულს არ გაუგონია როგორ გაჩერდა მის ფეხთან