განაჩენგამოტანილი (დასასრული - ნაწილი 9)

კარი გავაღე და ადგილზე გავშეშდი. სულ მთლიანად კანკალი დავიწყე. ხელში მიშოს მობილური მეჭირა და ძირს გადამივარდა. კარის მიკეტვა ვცადე მაგრამ უშედეგოდ. ნაბიჯებით უკან ვიხევდი, ცოტაც და ისტერიკებში ჩავვარდებოდი. შიშისგან ხმას ვერ ვიღებდი:

შენს მეზობლად (ნაწილი 27)

დილა იყო, როცა ლუკამ თვალები გაახილა, ადგილზე ჩამძინებიაო გაიფიქრა და ოთახში გაიარ-გამოიარა. ცარიელმა სახლმა ბიჭს სევდა მოჰგვარა, დაალკდა ლიზის ფუსფუსი დილაობით და ხმამაღალი ტიტინი ბევრ უაზრო თემაზე. სწრაფად ისაუზმა და მასთან წასასვლელად მოემზადა,

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 8)

კივილის დაწყება დავაპირე მაგრამ მაბამდე მან შუქი აანთო და როცა მისი სახე დავინახე ენა ჩამივარდა. მეჩვენება? მართლა ისაა? არა.. არ არსებობს.. სიზმარში ხომ არ ვარ? არა, არ ვარ.. თვალებს ვერ ვუჯერებ ღმერთოო, კივილი ახლა მინდა ოღონდ სიხარულისგან, ჩემს

შენს მეზობლად (ნაწილი 26)

ლიზი ხედავდა, როგორ შემოანგრიეს კარები ნიღბიანებმა, როგორ ჩხრეკდნენ ოთახებს, როგორ იძლეოდა ბრძანებას ერთ-ერთი მათაგნი, რომ ყველა გასასვლელი გადაეკეტათ და ლუკა ეპოვნათ; უყურებდა ბიჭს, რომელიც კიბის უკან იმალებოდა და ყოველ ჯერზე, როცა ვინმე მასთან

OLIVIA ნაწილი 9(ნამდვილი სიყვარული)

-ბრაიან,გთხოოვ მოიცადე ! გთხოოვ გაჩერდი , მაპაიე ბრაიან , გეხვეწებიი...-შენ კიდევ მოსმენას მთხოვ?ლიივ,მე შენ არ გადანაშაულებ,უბრალოდ მწყინს რომ მომატყუე.-არა ბრაინ,გთხოოვ!ბრაიან!მისმინე...-არა ლივ,არა, არარის საჭირო უაზრო ტყუილები

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 7)

არხეინად ვიყავი, ყურადღება არც ახლა მივაქციე, პომადის წასმას ვაგრძელებდი, მოვიდა და პირდაპირ ჩემს წინ დადგა. მიყურებდა. მხოლოდ ახლა გავხედე და ცინიკურად ვუთხარი: - რამე მოხდა მიშო? - ცოტახანი ჩუმად იყო, თავი ჩახარა, შემდეგ მკლავში ხელი ისე მაგრად

OLIVIA ნაწილი 8 ( მგელი )

და აი რამდენიმე წამში სახლის წინ ვიდექი,კარი სრუკიად თავისუფლად შევაღე და აქეთ-იქით მიმოვიხედე.ჯენისამზარეულოში ფუსფუსებდა და დივანზე მჯდომ მაიკს "ემსახურებოდა". -ჰეი , მე ვერავინ მამჩნევთ... -ხელებგაშლილი , უყმაყოფილოდ

შენს მეზობლად (ნაწილი 25)

ლუკა კედელში ჩაშენებულ გრძელ სკამზე ჩამოჯდა, რომელიც თაროს უფრო ჰგავდა, ხელები თმაში შეაცურა და იდაყვებით მუხლებს დაეყრდნო. ოთახში დაძაბული სიჩუმე ჩამოწვა.- დაიმახსოვრე ჩემო ბიჭო, ზოგჯერ ერთადერთი სიმართლე,

განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 6)

ველოდი რას მეტყოდა, გული გამალებით მიცემდა, მისი ტუჩების სიმხურვალე ისევ მინდოდა შემეგრძნო.. ჩუმად არის.. ხმარ არ იღებს.. უბრალოდ დგას და მიყურებს. მეტი აღარ შემიძლია ეს სიჩუმე ისევ მე დავარღვიე:- არაფერს იტყვი? - პასუხად კვლავ

სიყვარულის უარმყოფელი(ნაწილი 10,დასასრული)

ჩემო ძვირფასო მეგობრებო, სამწუხაროდ ჩვენი ისტორია დასასრულს მიუახლოვდა, ამ ბოლო თავში შევეცდები მოკლედ გადმოგცეთ თუ რა მოხდა სოფოსა და დედამისის სახლიდან წამოსვლის შემდეგ, ბატონი ვახუშტი თავიდან