განაჩენგამოტანილი (ნაწილი 1)

ღამის 4 საათია. უცებ საშინელი ხმა ძილს მიფრთხობს, ხმა რომელიც ჩემი ბავშვობის საზიზღარი მოგონებაა.. ხმა რომლის გაგონებასაც ზოგჯერ სიკვდილი მირჩევნია.. ჰო ასეა.. სიკვდილი მართლა მირჩევნია. ზოგადად ვთვლი რომ სიკვდილი

ვნება (მეექვსე ნაწილი)

იქნებ შენს მომავალს წყვეტს,გამოცდილების არ მქონენი ხარივით ჯიუტად არ უნდა მივიწევდეთ მიზნისკენ,ჯერ მათ უნდა ვკითხოთ ვინც უკვე გამოიარა სიჯიუტის წლები.

ვნება (მეხუთე ნაწილი)

ფინჯანი ხელში ფრთხილად ავიღე,პირთან ახლოს მივიტანე და სული შევუბერე,ჰაერში ჩაის ცხელი ორთქლი აიზიდა,მას სურნელიც აჰყვა,საკმაოდ თავბრუდამხვევი,ყველაფერს გავიღებდი ახლა რომ მარტო ვიჯდე და ჩემთვის ვსვამდე.ჩაის სურნელი ხომ მასაც გავუნაწილე.

შენს მეზობლად (ნაწილი 22)

სახლში დაბრუნებულ ბიჭს ნანა კარებში შეეგება, შეშინებული იყო და თავს იმართლებდა, რამე რომ მეეჭვა მაშინვე დაგირეკავდიო. ლუკა ჯერ კიდევ ვერ ხვდებოდა ბოლომდე თუ რა ხდებოდა მის გარშემო, ყველაფერი ერთდროულად მოიშალა და თავდაყირა დადგა, თითქოს ყველამ მის

OLIVIA ნაწილი 4 , 5 (ჯადოქარი)

.................. -ლიივ , სად ხარ ამდენი ხანი ....! -დამტუქსა ვიოლეტმა როდესაც იქ მივედი . -ჰმმ ....კარგი კარგი , რატომ დამიბარე ? -ვკითხე მე ვიოლეტს და იქვე ხის ტოტზე (დაბალი ტოტი იყო ) ჩამოვჯექი . -ხოო ,

ვნება (მეოთხე ნაწილი)

-ისე ცეკვავთ,როგორც დაბოლილი ბულბული,-სიცილით მითხრა მან -გინახავთ ბულბული,რომელიც დაბოლილია და თან ცეკვავს?-ვკითხე და მეც გამეცინა -დიახ,-თავი დამიქნია-ჩემს წინ დგას,-თქვა და ისევ გაიკრიჭა.ზედმეტად საყვარელია.

შენს მეზობლად (ნაწილი 21)

სემესტრებს შორის შესვენება ერთთვიანი იყო, ამიტომ მეგობრებს ძალების აღსადგენად საკმარისი დრო ჰქონდათ. ყველა განტვირთვას და დასვენებას ცდილობდა, მხოლოდ ლუკა გრძნობდა თავს მოუსვენრად - აშკარა იყო, რომ რაღაც აწუხებდა, მაგრამ არაფერს ამბობდა. ერთხელ,

ვნება (მესამე ნაწილი)

ხელ-ფეხი მიკანკალებს,ხელის გულით კიბის მოაჯირს ვეხები და ისე ავდივარ,ძლივს ვსუნთქავ,შიშისა და ნერვიულობისგან გული დამიმძიმდა,შევიწროვდა და ჟანგბადს აღარ უშვებს თავისთან.

ზღვა ვერ გასცდება ნაპირებს..! (ნაწილი II )

ასე ვისხედით დიდ ხანს.იმდენად დიდ ხანს,რომ დროის შეგრძნება დავკარგეთ.ორივემ.ასე უაზროდ გადავხედავდით დრო და დრო ერთმანეთს და მერე გვეღიმებოდა.ბოლოს ვაჩე წამოდგა და მითხრა უნდა წავიდეო.არ შევეწინააღმდეგე,მიუხედავად იმისა, რომ მინდოდა დარჩენილიყო.

შურისძიება ვამპირის ენაზე (პირველი ნაწილი, დასასრული)

ჯესიკა წინ მიიწევდა და გაგონილის დაჯერება არ უნდოდა. ნიკის საფლავზე ავიდა და ვარდების ბუკეტი ხელში შეათამაშა, ნაღვლიანად დახედა და იქვე მდგარ ცარიელ ლარნაკში ჩადო. -ნიკ, ემა ჩემი და ყოფილა, ჩემი და რომელმაც იმ ქვეყნად გაგისტუმრა. იცოდა რომ