შენს მეზობლად (ნაწილი 8)

საღამოხანს ამინდი საგრძნობლად გაუარესდა. მზემ დამალა თავისი ფერადი სხივები და დედამიწას უფლება მისცა ღრუბლის საბანში გახვეულიყო, ნელ-ნელა აცივდა, ქარმაც დაუბერა და ცამ ერთბაშად გადმოყარა დიდხანს ნაგროვები ცრემლები; ზაფხულის სიცხეებით გადაღლილ მიწას

შენს მეზობლად (ნაწილი 7)

თბილი დილა გათენდა. გრილი სიო აღარ ქროდა და მცხუნვარე მზის უდარდელმა სხივებმა დილიდანვე შეაწუხეს დედამიწელები. ლუკას ფეხები მოაჯირზე შემოეწყო, ხელი მის მკერდზე მძინარე გოგონასთვის მოეხვია და თვითონაც ტკბილად ეძინა საშინლად არაკომფორტულ სკამში.

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 9)

ნიამ ძალით ამაგდო საწოლიდან , მერე ლიკას დაუძახა და ორივენი ერთად მირჩევდნენ თუ რა უნდა ჩამეცვა . საბოლოოდ არჩევანი მაინც შავ , მოკლე კაბაზე შეჩერდა , რომელიც "ბოლოში " გაშლილი იყო . თმები ზემოთ ავიკარი , აი მაკიაჟს რაც შეეხება ჯერ ლიკამ ჩამთხაპნა

შენს მეზობლად (ნაწილი 6)

სახლში დაბრუნებულ ლიზის მეზობელი ისევ იქ დახვდა, ბავშვებიც მოეყვანა და აქ ელოდა. გოგონას ბავშვების დანახვა ძალიან გაუხარდა, ყველა სათითაოდ დაკოცნა და გაეთამაშა, მერე მეგობარს გადაეხვია. - იმ ბიჭთან იყავი, არა? - ვიყავი. - კმაყოფილი ღიმილით

უკეთესობის მოლოდინში (ნაწილი 1)

ყველას მოგესალმებით!!! მე აქ ახალი ვარ. ჯერ საიტის კარგად მოხმარებაც არ ვიცი...ეს ჩემი პირველი მოთხრობაა.გამიხარდება თუ მოგეწონებათ.იმედია არ გამაკრიტიკებთ.. მეორე ნაწილსაც მალევე დავდებ

სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი 3)

ნინას როგორც იქნა გაეღვიძა, გაბრუებული იყო, ზუსტად არ იცოდა რამდენ ხანს ეძინა, ძილში თითქოს დაავიწყდა ყველაფერი რაც აწუხებდა, გაღვიძების შემდეგ კი ყველაფერი თავიდან გაახსენდა და ისევ ტირილი მოუნდა , მაგრამ აღარ

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 8)

მოკლედ როგორც მოგახსენეთ რამდენიმე დღეში ყველაფერი ჩვეულ რითმს საუბრუნდა . ჩვენ ვერთობოდით , ვცეკვავდით , ვსვამდით რავიცი კიიდევ რას ვაკეთებდით ..... ერთ დღესაც ლიკას საშინელმა კივილმა გამაღვიძა . რაიყო , გოგო რა გაღრიალებს ? შევვარდი მის ოთახში ,

შენს მეზობლად (ნაწილი 5)

დილით ლიზი საშინელმა ხმაურმა გამოაღვიძა. უცებ იფიქრა, სახლი გაგიჟდაო, ირგვლივ ყველაფერი ხმაურობდა: კარზე ზარს გამალებით რეკავდნენ, ოთახში ტელევიზორი ბუტბუტებდა, მაგიდაზე ტელეფონი ბზუოდა, მაღვიძარა კი ისე გამალებით ხტუნავდა ტუმბოზე, გეგონებოდა ამ

სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი 1)

ადამიანის ფსიქიკა შეუცნობელია, ერთი შეხედვით არ შეიძლება მოგწონდეს ადამიანი, რომელიც გამუდმებით დაგცინის, გამცირებს,ნერვებს გიშლის თუმცა მსგავსი ანომალიებიც გვხვდება ცხოვრებაში.

მომვლელი (ნაწილი II)თავი 4

არ ვიცით ვინ მოიტანა ახალგაზრდა ბიჭი იყო. დანარჩენი ჩვენ გავაკეთეთ,ჯერ არ უნახავს რომ გაიღვიძებს ხვალ ნახავს . -და ვინ იყო? გიგი დათუნიას დააკვირდა მერე ხელში აიღო და შეათამაშა. და უკან დააგდო სავარძელზე,შეგიძლიათ წახვიდეთ ცოტა გაიარეთ,აქ კიდევ