სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი 9)

ნინასა და ლევანის წყვილის გარშემო სკოლაში საკმაოდ ბევრი აჭორავდა, ძირითადად ლევანის თაყვანისმცემელი გოგოები ატლიკინებდნენ ენას, მის არჩევანს არ იწონებდნენ, ნინას ზურგს უკან მიწასთან ასწორებდნენ და ერთი სული ქონდათ მათი

შენს მეზობლად (ნაწილი 11)

საგამოცდო კვირა სწრაფად გავიდა. მეგობრები ერთად დადიოდნენ უნივერსიტეტში მიუხედავად იმისა, ვის როდის ჰქონდა გამოცდა, ერთად ემზადებოდნენ და ერთადვე ერთობოდნენ. კვირა, რომელიც როგორც წესი, მომქანცველი

ის... ნაწილი 18

თვალი მოვავლე გარშემო ყველაფერს და აღმოვაჩინე რომ იატაკზე ვწევარ ,არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი ასე გათიშული მხოლოდ უკანასკნელი სცენა გამახსენდა გონების დაკარგვამდე და კიდევ ერთხელ გამცრა სხეულში. ზურგზე ვწევარ და უაზროდ მივჩერებივარ ჭერს, გარშემო

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 12)

რამდენიმე საათში სახლში მომაცილა და წავიდა . აი მ3 კი... მე კვლავ გაუგებრობაში ჩავვარდი , რა ჯანდაბა ხდებოდა ჩემს თავს ? ნუთუ ? არა არა ! ეს შეუძლებელი იყო , როგორ შეილება რომ მე შემიყვარდეს ბინმე , მითუმეტეს აბაშიძე . ნიას დავურეკე , ის

შენს მეზობლად (ნაწილი 10)

მეზობელი მართალი იყო, გოგონამ გადაწყვიტა მათი სიყვარულისთვის შანსი მიეცა და ახლა მას ვერავინ გადააფიქრებინებდა. გრძნობდა, რომ ეს სწორი საქციელი იყო და არც სხვაგვარად შეეძლო მოქცევა, უბრალოდ თავს ვერ ერეოდა. მეორე დღეს, უნივერსიტეტიდან დაბრუნებული

სტოქჰოლმის სინდრომი (ნაწილი7)

რამდენიმე დღე გავიდა ინციდენტის შემდეგ ლევანი კი ისევ ვერ ერეოდა ბრაზს, ნერვები ეშლებოდა ჯაბაზე, ნინაზე ყველაზე მეტად კი საკუთარ თავზე. მაინც რას უშვრებოდა ეს გოგო ასეთს რომ საკითარ თავზე კონტროლს აკარგინებდა, ის

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 11)

მოკლედ როგორც გითხარით გადავწყვიტე უბრალოდ თბილისში დაბრუნება , ჩემს ძველ ნაცნობს მანქანა ვთხოვე და თბილისშიც დავბრუნდი . სიმართლე გითხრათ მარტოობა მერჩივნა ჩხუბს და დავიდრაბას . როგორც მოგახსენწთ თბილისში დავბრუნდი , სახლში და სახლში

შენს მეზობლად (ნაწილი 9)

ადამიანებს, რომლებიც ნაკლებს საუბრობენ და ნაკლებად ჩანან საზოგადოების სხვადასხვა წრეებში, ყოველთვის ბევრად მრავალფეროვანი ცხოვრება აქვთ, ბევრად მეტი აქვთ სათქმელი და როცა მათი ლაპარაკის დრო მოვა, ან სამუდამოდ დაგატყვევებენ საკუთარი ცხოვრებით ან ისე

ის... ნაწილი 17

თვალები მძიმედ გავახილე, ისევ დავხუჭე.მერე ისევ ნელა გავახილე.ვგრძნობ რა მძიმედ დევს სხეული საწოლზე.წამით გაიელვა კადრმა და სწრაფად წამოვჯექი საწოლზე.დამიარა სიცივემ მთელს სხეულში.გამახსენდა უკანასკნელი კადრები, საინტერესოა რატომ დავკარგე გონება ეს

ალქაჯები V.S ბაბნიკები (ნაწილი 10 )

რამდენიმე წუთში სახლში ვიყავით , მე კვლავ აფორიაქებული ვიყავი . მაინტერესებდა რატომ გავშტერდი ასე , ანდა ასე რატომ ვფიქრობდი უბრალო კითხვაზე? მოკლედ სახლში მისულმა სწრაფად გავირბინე ოთახები და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე.