ღამის ზმანება (17 ნაწილი)

-დე.. არ ინერვიულო, მე არასდროს არ დამკარგავ - ვუპასუხე მაშინვე და ჩავეხუტე. როგორ მომნატრებია ჩემი დედიკო. ისევ ისეთი თბილი და გამგებიანი... რა თქმა უნდა დედაჩემი უზომოდ მიყვარდა და არ შემეძლო რამდენიმე ჩხუბის გამო მისთვის ხაზი გადამესვა.

გარდაქმანა (8-9 ნაწილი)

რამდენიმე დღის წინ ალბათ ვერც კი წარმოიდგენდა შესაძლებელი თუ იყო თავი ეგრძნო ათასჯერ უფრო უკეთესად ვიდრე მაშინ ბექასთან ერთად პირველად რომ გაიღვიძა როგორც მისმა ცოლმა, მაგრამ ტროპიკული სანაპიროს თბილი ჰაერი და მისი მძიმე, ძლიერი ხელები პატარა წელს

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 8, დასასრული]

– ჩემი პატარა სპლიყვი ხარ! – უჩურჩულა ლაზარემ სიცილით და სხეულზე უფრო მეტად მიიკრო. – რა ვარ? – გაკვირვებულმა ახედა და ჩუმად გადაიკისკისა. – სპლიყვი.

ღამის ზმანება (16 ნაწილი)

-რამდენიმე წამში შემოვა - გავიფიქრე გულში და თვლა დავიწყე... „1..2..3..“ ორმოცდაათამდე ავედი, თუმცა არ შემოსულა და უკვე სერიოზულად დავფიქრდი მართლა ხომ არ წავიდათქო. დაფეთებული წამოვვარდი და ფეხსაცმელები ამოვიცვი. „უჰჰ... სიარულიც დამვიწყებია..“

წარსულის კვალი II ნაწილი

-აუუ სადაა რა ეს ბიჭი ამდენ ხანს- ამბობდა გაბუტული დიკო ლუკაზე და გაბრაზებული ტუჩემს კიმავდა და ადგილე ხტოდა, თოკო და ნუცა მას სიცილით უყურებდნენ მეც მეცინებოდა მალევე მოგვიახლოვდა საყვარელი და უსიმპატიურესი პატარა კაცი -გილოცავ დიკო დაბადების დღეს

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 7]

შენთვის ყოველთვის ის პატარა ანცი ბავშვი ვიყავი, სულ რომ კისერზე გეჯდა, სულ შენთან რომ უნდოდა, სულ რომ გკოცნიდა, გეფერებოდა, გეხუტებოდა... – შენ ისევ ის პატარა ანცი ბავშვი ხარ, მაშინ რომ სულ ჩემთან უნდოდა, სულ რომ ჩემთან იყო და სულ რომ ჩემში იყო.

ზუსტი მეცნიერება [ნაწილი 6]

მიუჯდა გვერდზე და მის მხარს, თავისი მხრით მიეყრდნო. – რაღაც, ძალიან გამიცუღლუტდი შენ! – ეშმაკურად აუციმციმდა თვალები და პატარა ცხვირზე საჩვენებელი თითი ნაზად დაჰკრა. – მე? შანსი არაა! – სიცილით გაიმეორა მამაკაცის ქმედება და ბოლო ხმაზე გადაიხარხარა.

ღამის ზმანება (15 ნაწილი)

მამა მომიკვდა, დედა კი ამ ყველაფერს მე მაბრალებდა! მშვენიერია! არც დემე მყავს გვერდით! ისეთი ბედნიერი ვიყავი... რატომ გავუბედურდი ასე მალე და ასე ძალიან არ ვიცი... რა დავაშავე ასეთი? მშობლებს რომ არ დავუჯერე? სულ არ მაინტერესებს სწორი საქციელი იყო

ყინულის ყვავილები (ნაწილი 4)

-კარგი,-საშრობზე დარჩენილი ჩაის ჭიქები კოვზებიანად დავაწყვე ბარზე და საშაქრეს დავწვდი. -დათომ დამირეკა წეღან,მაღალი სიცხე აქვსო. -ვის?-მშვენივრად ვიცოდი,ვისაც. ჩემმა მეუღლემაც იცოდა,რომ ვიცოდი. -აი,იმ ბავშვს,რომელიც ნაგავში მოისროლეს,მირა!

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი21, დასასრული)

სისხლი და საავადმყოფოს სუნი - ეს ის იყო რასაც ზურა ყველაზე მეტად ვერ იტანდა. თუმცა ახლა მოუწევდა.ფიქრობდა რომ თათიასთან ურთიერთობა უნდა გაეწყვიტა. მნახველთა სიაში უცბად გაეწერა და გოგონას პალატაში გაცეცხლებული შევარდა.