სამი მიზეზი (7 თავი)

-ვიცი თორნიკე, ვიცი, უნდა ვიპოვო გესმის? მე აქ არხეინად ვიჯექი, იქნებ რა ჭირდება? იქნებ როგორ უჭირს? იქნებ მაინც ვერ გადაარჩინეს? იქნებ ჩემს მშობლებს უჭირთ? წარმოგიდგენია რა სიტუაცია იყო, რომ

ხევსურეთი XIX

-წარმოდგენა არ მაქვს.რატომღაც მაგ კაცზე მაქვს ეჭვი.სად ცხოვრობს ეგ ნაგავი,ვაჩვენებ როგორ უნდა ხუმრობა -არ ვიცი ნიკო და მაგით წინ ვერ წავალთ.აშკარაა ,რომ ყვავილებიც და ის ფულიც ერთმა და იმავე ადამიანმა

გიჟური დღეები (თავი 19)

შენს ოპერაციას აფინანსებენ ბეღურა! - ყველანაირი შესავლების გარეშე მაჯახა. თვალები გამიშეშდა და ხმაურით გადავაგორა ნერწყვი. „ოპერაცია“...“ოპერაცია“. ახლა, ალბათ ცისარტყელას ფერებმა გადამიარეს სახეზე. იმის წარმოდგენა, რომ მე ისევ დავინახავ, მამუნჯებს.

ნენე (სრულად)

-ლაზარე სად მივდივართ?-ვკითხე, მაშინ როცა საკმაო მანძილი გავიარეთ, სანაპიროსთან ახლოს ვიყავით. - სულ, ცოტაც მოიცა და შენი თვალით ნახავ,- მაინც თავისას იმეორებდა.არაფრით , არ მითხრა სად მივდიოდით.

ჩვილის სუნი აქვთ ცოცხლად მოკლულ დედის საწოლებს

შეგიმჩნევიათ შვილმკვდარ დედებს როგორ გავყურებ,თითქოს მეც მათი ნაბოლარა ქალიშვილი ვარ.ღმერთო დედობის სასწაული თუკი არგუნე,მაშინ ყოველღამ საფლავებზე რატომ მიდიან.სევდა რატომ აქვთ მუდამ

ხევსურეთი XVIII

დროის ინტერვალი ისეთი მოკლე იყო,რომ დასაფლავებაც არ გვქონდა გადაწყვეტილი.ცხედრები რომ დაგროვდა,დარაჯმა ყველა ერთად წაიყვანა სატვირთო მანქანით ტყეში და ყველა ერთად დამარხა

"გატაცებული" (თავი 7)

საშინელებაა, როდესაც სხეულს სძინავს, მაგრამ გონებას ჯერ კიდევ ღვიძავს. არასდროს მქონდა გამოცდილი, მაგრამ ვიცოდი, სიზმრების მსგავსად, მასაც სტრესი იწვევდა. ახლა, კი ეს ყველაფერი მე მემართებოდა. მეგონა, სხეული პარალიზებული მქონდა, მაგრამ ყველაფერს

და შენ რა გგონია?

ჩვენს დღევანდელობას სახელი არ აქვს. ვნელდებით და გვგონია რომ საათის ისარიც მოიკოჭლებს. ჭეშმარიტი სიხარული ჟრუანტელივით მოულოდნელი გვექცა. თავისუფლების სიყვარულს არ ვესალმებით უაზრო ფიქრებს კი იმის უფლებას ვაძლევთ წყვდიადში მოგვაქციოს.

სხვისი შვილები (IV)

აი იმ სავარძელზე იჯდა, ალექსანდრეს რომ დაპირდა აღარ დავჯდებიო და მოაჯირზე შემოეწყო ფეხები. პირველი დღისგან განსხვავებით დღეს რიკულების დათვლის სურვილიც არ ჰქონდა. ვერ გაიგო როგორ მიუახლოვდა დემეტრე, პატარა ბავშვივით რომ მიეფერა თმაზე მაშინღა

უნებლიე შეცდომა (22- დასასრული)

შვებით ამოისუნთქეს, ახლა ყველა დაისჯებოდა, მაგრამ ის აფიქრებდათ, რომ დაჩის გრიგოლი არ უხსენებია, ეს კი საკმაოდ დიდი მიზეზი იყო კიდევ ენერვიულათ. უკვე ბინდდებოდა ბიჭები რომ მოვიდნენ, საშინლად დაღლილები ჩანდნენ. მაშინვე მაგიდა გაშალა ლილიამ და ყველა