რომ არა შენ... VII

თემო უკვე გასული იყო და დათოც მას მიყვებოდა, მაგრამ გაჩერდა, ევასთან ახლოს მივიდა და ხალათი შეუსწორა -გიხდება. -ჩაიცინა და თვალი ჩაუკრა, მოწყვეტით აკოცა და ჩქარა გავიდა.

რომ არა შენ... VI

ევა დათოს მოშორებას ცდილობდა, როცა ბიჭმა წელზე შეუცურა ხელი. დადვანი კი მოსწყდა ამქვეყნიურ ცხოვრებას და ტვინი გაეთიშა. ფიქრი, აზროვნება, საერთოდ ვერაფერს ვეღარ აკეთებდა. დათო კი იძირებოდა მის გრძნობებში

რომ არა შენ... V

-ძალიან გთხოვ, რაც შეიძლება მოკლედ... -ხმა გაუწყდა და თავი შეიკავა.-მომწონხარ... შეიძლება უფრო მეტიც.გოგო დაბნეულობისგან თვალებს ვერ უსწორებდა გიორგის, აღელვებული თითებს აწვალებდა.

იცოდეთ რომ

იცოდეთ, რომ დღეს მე მაინც გადავლახავ ტალღებს, ის მღელვარე, ის მღელვარე სიკვდილის კარს აღებს. მე ვიცი, რომ ვერ მერევა და პირიქით, მავსებს. სიყვარული, ეს გრძნობა ხომ ყველა კანონს არღვევს. იცოდეთ, რომ დღეს მე მაინც არ მოვკვდები, არა. მე ამ მძიმე

რომ არა შენ... IV

-კარგი რაიყო, დამშვიდდი. - ჩასჩურჩულა დათომ და ისევ წელზე შემოხვია ხელი. ევა კი ლამის გაითიშა, ამის დანახვაზე ბიჭმა ტუჩის კუთხე ჩატეხა,მაგრამ არაფერი შეიმჩნია, იცოდა რა დროს რა იყო საჭირო. დათოს ხელი მოიშორა და შემთხვევით

რომ არა მოგონება ?

ზოგადად ხდება ისე, რომ უმეტეს შემთხვევაში საერთოდაც არ ვუკვრიდებით რას ჩავდივართ და საერთდაც არ ვფიქრობთ რა მოყვება ჩვენს მიერ გადადგმულ ნებისმიერ ნაბიჯს . რაციონულად შესაძლოა შესაბამისი საკითხი უგულებელვყოთ,მაგრამ

რომ არა შენ... III

სწრაფად დააჭირა ღილაკს... მეთოთხმეტე სართულზე, ლიფტის კარის გაღებისას დაფეთებული გამოხტა. - კარგია, მემგონი ვერ დამინახა. - იმშვიდებდა თავს და სიხარულისგან იღიმოდა. -ჯანდაბა ჩემოდანი. - ლიფტის კარი უკვე იხურებოდა, დაბნეულმა რომ გამოიხედა. -რა ჯანდაბა

რომ არა შენ... II

-ღმერთო... რა სირცხვილია - ღრმად ჩაისუნთქა - რა გაყვირებს გოგო?! -ხმა არ ამოიღოთ და მე თქვენი „გოგო“ - გააჯავრა - არ ვარ. თავხედი - თავი დაიმშვიდა დ

რომ არა შენ...

-ვაიმე ესღა მაკლდა. - ფერი ეცვალა ბიჭს. - გოგონა ხმას ჩაუწიეთ. - ევამ ისევ არ მიაქცია ყურადღება ამიტომ ხელი მსუბუქად მიჰკრა.-რა გინდათ?-მუსიკას ჩაუწიეთ, ასე ვერ დავიძინებ.-სჯობს აქედან გადაჯდეთ, მეტის მოთმენა არ შეიძლება, საკმარისია უკვე.

არასდროს გეტყვი რომ მიყვარხარ

შუაღამეა. კედლის საათმა სამჯერ დარეკა ზარი. ფანჯარასთან ვდგავარ ფინჯანი ყავით ხელში და შენს ნაბიჯებს ველოდები.დარწმუნებული ვარ, რომ მოხვალ მაგრამ არ ვიცი როდის. იქნებ სულაც ახლა.