ადამიანებს შორის (სრულად)

ჩემი მოწოდება მუსიკა იყო და მთელი ჩემი არსებაც მას მივუძღვენი, ვიოლინოზე ვუკრავდი, აი იმ ქუჩაზე ახლა რომ სასტუმროა ადრე ცნობილი კაფე იყო, მეც იქ ვუკრავდი ხალხი მაშინ მაფასებდა. ახლა ამ ხელებს ხომ ხედავ ადრე მშვენიერ მელოდიებს უკრავდნენ, დღეს კი

რეალური (სრულად)

ღამის ნათურის ფონზე ვუყურებ მის გამოსახულებას, თხელი სწორი ცხვირი, ბუნებრივად ლამაზი წარბები და სქელი ღვინისფერი ტუჩები. თმა შუბლზე ჰქონდა გაოფლილს მიკრული და მშვიდად ფშინავდა. გული მწყდებოდა ჩვენი ურთიერთობა ასე უბრალოდ რომ უნდა დასრულებულიყო.

გაივლის დრო /სრულად/

გაეღიმა ამაშუკელის ნაბიჯების ხმა რომ გაიგო , დაელოდა როდის მოეხვეოდა მისი მკლავები და შემდეგ ისევ გაჩნდა სიმსუბუქე , უხილავი ფრთები რომლებიც სულს თავისუფლებას ანიჭებდა -თორნიკე ... რა იქნება დრო რომ გაივლის ? -გაივლის დრო და დარჩება სიყვარული

სანამ გაიღვიძებდა (სრულად)

დაღლილი სხეული მიაყრდნო მამაკაცის გულ-მკერდს და ორთავემ დაიწყეს ცეკვა. ფარდა გაფრენას ლამობდა. სადღაც ჩაძირულები ვერც კი ამჩნევდნენ ირგვლივ შემოპარულ ცეცხლის კაშკაშს და ეს წითელ-მოლურჯო ალის ხაზები ლამაზადაც კი ეხვია გარს მთელს სახლს. ცეკვავდნენ და

ნახევარი სიცოცხლე (სრულად)

ყველას ცხოვრებაში ჩნდება ადამიანი,რომლის გამოჩენის შემდეგაც იცვლები. არ აქვს მნიშვნელობა ეს უზარმაზარ ბედნიერებას განიჭებს თუ არანორმალურ ტკივილს, შენ უბრალოდ ხვდები,რომ აღარასოდეს იქნები ისეთი როგორიც იყავი ადრე.

ყველა'ფერი (სრულად)

მაშინ როცა იბადება ადამიანი,პირველივე წუთიდან იწყება მისი ისტორისს წერა, შესავალი დაბადებაა, შელამაზებების,ფანტაზიების გარეშე, არ მჯერა ბედისწერის, ადამიანი საკუთარ ბედს თვითონ წერს,თუმცა მჯერა დამთხვევების, დამთხვევების რომლებსაც

თბილისიდან (სრულად)

თბილისი.. ბუნდოვნად მახსოვს. მახსოვს შემოდგომის მზით განათებული თბილი, სიყვარულით სავსე ქუჩები, ძველი ქვაფენილები, ლესელიძე, აბანოები, შარდენი, ქართული ეიფელი, ბნელი სკვერები, შეყვარებული წყვილები, ბიჭები ხელში გოგონების ფეხსაცმელებით და ფეხშიშველი

Déjà vu /სრულად/ +18

უსაზღვროებაში დაინთქა ყველა ფიქრი, ყველა ოცნება.. უსაზღვროებაში გაიფანტა ყოველი წუთი. დრო თითქოს აღარ მიიზლაზნებოდა ტკივილეულ წამებად, დრო თითქოს აღარ არსებობდა.

ცოდვანი (სრულად)

-შენ ხომ არ გაინტერესებ?-ვკითხე და თვალებში ჩავხედე. ორივე ხელი წელზე მომხვია, ახლოს მიმიზიდა,კიდევ უფრო,ვიდრე ვიყავი. -ნაწყენი ხარ? -რა თქმა უნდა,ვარ! -წამოვიყვირე,მაგრამ ანდრო ჩამეხუტა. აი ასე,უბრალოდ ჩამეხუტა. ხელები კისეზე შემოვხიე და თავიც იქვე

ცუდი გოგო და სიმპატიური გამომძიებელი (სრულად)

-ჩემთან უნდა მყავდე, რომ შევძლო სუნთქვა. _აბაშიძემ გოგოს სველი სახე ხელებში მოიქცია და ურთიეთობის მანძილზე პირველად დაეწაფა საყვარელი ქალის ტუჩებს. იმ წამს არსებობდა მხოლოდ ორი ადამიანი, აბაშიძე და ფანგანი... ორი განზომილება... ცა და დედამიწა...