თუ იპოვი გზას (სრულად!)

მერიემი საშინლად გაწითლდა. ჩანთას ხელი დაავლო და თავქუდმოგლეჯილი გავარდა აუდიტორიიდან. მსგავსი რამ არასოდეს დამართნია. სკოლის პერიოდშიც კი არასოდეს დაუყენებიათ კუთხეში. მთელი კურსის წინაშე შერცხვა და ბოღმა ყელში მოაწვა.

ღამით... ლიანდაგებზე (სრულად)

მისი საუბრის პროცესში გონებაში აზრები კუბიკებად ნაწევრდებოდნენ და შეკვრას ვეღარ ვახერხებდი... ის გაჩუმდა, კარგა ხანს ასე იჯდა ჩემს წინ, მე კი მისი ამ სიჩუმის პროცესში ვუსმენდი რელსებზე მიმავალ მატარებელს...

მის მკლავებში (სრულად)

გავბედე, გავბედე და წამოვედი. მოვკიდე ჩემ ბარგს ხელი და გამოვუყევი გზას. თან ვფიქრობდი, ალბათ რომ არა ბავშვი ვერც ვერასდროს გავბედავდი ამას.

ამნეზია (სრულად)

არ მახსოვს... მხოლოდ ის ვიცი რომ ვსუნთქავ. ისივ კი არ ვიცი რისთვის,უბრალოდ ვსუნთქავ. რადმინდა ასეთი სიცოცხლე, თუ ყოველი წამი იშლება ჩემი მეხსიერებიდან. რომ მოვხუცდები(თუ მოვა ეს დრო)რა მექნება მოსაყოლი?ან ვის მოვუყვები

წარწერა კედელზე (სრულად)

"შენ ჩემზე დგახარ"ეწერა კედელზე... ძირს დავიხედე, პარალელურად ბავშვების კივილის ხმა მესმოდა, თუმცა უბრალო ემოციებს მივაწერე, ჩემს უბანში გამბედაობით არავინ გამოიერჩეოდა..."ჩემი თავი მოდის სხვა ოთახიდან, მიიხედე" მივიხედე და

-რა ბანალურია! (სრულად)

იოსების სახლი აქვე აღმოჩნდა და სულაც არ გამიკვირდა არავინ რომ არ მიპასუხა კაკუნზე, ბრახუნზე და ზარზე.ბოლო გამოსავალი ისევ ის ვიღაც მეგობარი მრჩებოდა.ზარი რომ გავიდა თითქოს ამოვისუნთქე-გისმენთ-გაისმა ბოხი და ნამძინარები ხმა ტელეფონში

რომ არა ის დღე (სრულად)

მომენტალურად გადავჭერი ქუჩა და მის წინ გავჩერდი, ფრთხილად გაახილა თვალები და ცეცხლისფერი მზერით შემომხედა, ვფიქრობდი თუ რა იშვიათი გარეგნობის იყო ეს ქალი, ის კი კითხვებს ერთი მეორის მიყოლებით მისვავდა...

კადრი წარსულიდან (სრულად)

ის დედის ერთა იყო, მარტოხელა დედას მის გარდა სხვა არავინ ჰყავდა, არ მითქვამს რომ ფშავიდან იყო? ის მთის შვილი იყო, თავისუფლების მოყვარული, ქალაქი სულს უხუთავდა... ზაფხული დამთავრდა და უნდა დაბრუნებულიყო, მე კი... მე კი შემეშინდა, აქამდე ისე

სახლი ტბის პირას (სრულად)

-ჰო, ეს გასაგებია -თქვა მან -ახლა ის მითხარი შენი აქ ყოფნის მიზეზი რა არის? კარგი გოგონები, მამაკაცებს ღამის პირველ საათზე საძინებლებში არ უვარდებიან -ღიმილით დაამატა ბოლოს -ცუდი სიზმარი დამესიზმრა და მარტო ყოფნა არ მინდა. შეიძლება ამაღამ შენთან

ლურჯი ფორთოხალი [სრულად]

სადღაც გაიელვებს, რომ საპირისპირო დროს ხართ დაბადებული. წამიერად იმასაც დაწერს ღრუბელი, რომ ღმერთს ერთმანეთისთვის არ გაუჩენიხართ. იმ წამს ნაცრისფერი გადაფარავს ყველაფერს და ეშმაკი დაწერს - ღმერთმა არ იცის.