თამაში (სრულად)

როცა თამაშში გიწვევენ, უარს ვერ იტყვი, თორემ მოგკლავენ. როდესაც თამაში იწყება, უკან ვეღარ ბრუნდები. თამაში მანმადე გრძელდება, სანამ მას არ იპოვი, ან არ მოგკლავენ. თამაშში მხოლოდ ორი გზაა, მოკვდი ან მოკალი. როგორც არ უნდა ცადო სხვა გზას ვერ იპოვი.

ჩანაწერი დღიურიდან ( სრულად )

ახლა თეთრ ფურცელს დავყურებ და მინდა რომ დავწერო,ბოლომდე გავშიშვლდე და ყველაფერი დაწვრილებით აღვწერო,მინდა რომ ყველაფერი მოგიყვე. შემიძლია გენდო? იქნები კი ჩემი მეგობარი? ხომ არავის გაუმხელ ვინმეს იმას რასაც შენს ფურცლებზე დავწერ? უამარავ საიდუმლოს

ოთხი დღე (სრულად)

-თბილებიც ჩაალაგე დედიკო -ოთხი დღით მივდივარ სამუდამოდ კი არა დედა ჩანთაში მორიგი ჟაკეტი ჩადო და დედამის მობეზრებულმა გადახედა. -რო ჩახვალ დარეკე, ბევრი არ დალიო სიცილით გადაეხვია შვილს და სახლის კარები ანერვიულებულმა მიხურა. -იქ ამბები ატყდებაა

მინდოდა (სრულად)

მინდოდა შენი რიტმით მეცხოვრა, რომ შენს დაძახილს დავლოდებოდი და სანატრელი მუსიკის ხმაზე შენს მაჯისცემას შევკედლებოდი,

მუქი ჩაი და რძე ჩვეულებრივი. (სრულად)

წვიმს... გადაუღებლად წვიმს... ნოემბრისეული სიცივეა. ნოემბრისეულად ცრის და ნოემბერსისეულად ერთდროულად თბილა და სცივა თბილისს.

ვნება (სრულად)

-ეკატერინე,-თითქმის ჩურჩულით მეუბნება და თითებს ჩემ თმაში ხლართავს-შემიყვარდი,-გული ამიჩქარდა,ყურებში რაღაცამ წუილი დაიწყო,თითქოს სადაცაა გონებას დაკარგავო,ავკანკალდი და დაბნეული ჩამოვცილდი,მე არც კი ვიცი რა უნდა ვუთხრა.

ეშმაკის თამაშები - სრულად

- დავიშალოთ ... - თქვა და როგორც კი სხეული შეარხია გონს მოსულმა ნინამაც სწრაფად მოჰხვია ხელები კისერზე. - არა ... რა დავიშალოთ ... - თავი გააქნია და პატარა ბავშვივით შეკრა წარბები. - ნინა ... - წიგნი , წიგნი წავიკითხოთ ! - ტაში შემოკრა გაკრეჭილმა

Pont Neuf (სრულად)

მისი ხელი ძლიერად მიჭირავს.ვიცი,უნდა გავუშვა,მაგრამ ღმერთია მომწმე არ მემეტება.ვგრძნობ,ახლა თუ გავუშვებ წავა და დავკარგავ. -მირა,-ყურში ჩუმად მეჩურჩულება ჩემს სახელს,-უნდა წავიდე. უარყოფის ნიშნად თავს გიჟივით ვაქნევ და ხელს უფრო მეტად ვუჭერ.

მარტო [სრულად] +18

არ ვიცი ვინ ვარ, რა მქვია, სად ვცხოვრობ და რა ენაზე ვსაუბრობ. მე ვიცი მხოლოდ ეს წვა და ეს გაუსაძლისი სიამოვნება, ტკივილი, რომელიც არანაირ ტკივილს არ ჰგავს. ყველაფერი მტკივა, ის ყველა ატომს ეხება. არ მიტოვებს ადგილს არც სხეულზე და არც სულში, რომელსაც

სამი გზა [სრულად]

შემოდგომის მიწურულს, ზღვისპირა ქალაქში მანქანებისგან თითქმის თავისუფალი იყო მთავარი გზა. გზის ერთ მხარეს მაღალი შენობები აჭიმულიყო, მეორე მხარეს კი მარადმწვანე ნაძვები შეჯგუფულიყვნენ. მათში ვიწრო ბილიკი შეიმჩნეოდა, რომელსაც ზღვის ნაპირზე გაჰყავდით.