სამეფო კარზე [სრულად]

სახლში მისულმა ბარგი ჩაალაგა, მერე მთელი დღე დედასთან მიხუტებულმა გაატარა. ხომ გეუბნებით, ამხელა გოგო ისევ ბავშვია. იმაზე დარდობს დედის გარეშე როგორ უნდა გაძლოს. იმაზე არც კი ფიქრობს იმ სახლში, უცხო ოჯახში რა სიტუაცია დახვდება. უმცროსი ბაგრატიონების

ერთი დღე (სრულად)

ნერვიულად მივაჭირე თითი ლიფტის ღილაკს და ადგილზე ავცქმუტდი. რამდენიმე წუთის წინ მომხდარმა მთლიანად შეცვალა ჩემი, ამ ეტაპზე დაგეგმილი ცხოვრება. ჩემი უფროსის გაოგნებული სახე წარმომიდგა თვალწინ, ხელშეკრულება რომ მივაფარე ცხვირზე და მივუჯახუნე კარი.

დავიბადე იმისთვის რომ ვიყო ბედნიერი (სრულად)

მინდოდა რომ კარგად დამამახსოვრებოდა მისი სახე,ბოლოჯერ შევეხე მის ტუჩებს და წამოვედიი... დღეს მისი ნახვიდან დღემდე 7თვე გავიდა და ვხვდები რომ არ შემიძლია, მე ვერ შევეგუე უმისობას, ახლაც ამას იმიტომ ვწერ რომ არვიცი გული რას გადავაყოლო.

დარჩი ჩემთან.. (სრულად)

გამარჯობაათ.. ამ საიტზე ახალი ვარ და პირველი ესეც ჩემი პირველი და ყველაზე ძველი ისტორიაა.. იმედი მაქვს ისიამოვნებთ.. გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში გამოხატეთ და შემდეგისთვის აუცილებლად გავითვალისწინებ.. შაბათ დილას გრილმა ნიავმა გამაღვიძა. თვალები

გრძნობების მელოდია (სრულად)

-ესმეს ანუ....- შეუმჩნეველი ღიმილი შეეპარა მარგველანის ბაგეებს, ნელა წამოდგა დივნიდან და სავარძელში მჯდომ ჯანხოთელს მიუახლოვდა, ძალიან ნელა დაიხარა მომღიმარი გოგონასკენ და ოთახის კუთხეში მდგარი პატარა ლამპის შუქზე ვერც ვერავინ შეამჩნია,როგორ აცდა

დილის არომატი - სრულად

- კი მინდა თეკუნ . - ღიმილით უთხრა და თეკაც სამზარეულოსკენ გაბანცალდა. - მივხვდი და უსიტყვოდ მესმის შენი ! - სიცილით დავუქნიე თავი და მანაც ოდნავ ჩაიცინა. გოგონებიც გამოვიდნენ ოთახებიდან , მე კი ჩემს ყავას დავავლე ხელი...

შოკოლადის ბრალია! (სრულად)

...ვერ ვიტყვი, რომ ნაგლი და თავშიავარდნილი გოგო ვიყავი ვცდილობდი ყველასთან საერთო ენა გამომენახა, არც გაჭირვება არ ვიცოდი რაიყო. მამა ადრე დამეღუპა, მაშინ 13 წლის ვიყავი, მართალია მამაჩემი ბოლო პერიოდში ალკოჰოლზე დამოკიდებული გახდა და შირად,როდესაც

უსაზღვრო სიყვარული! (სრულად)

დრო ზოგჯერ გვაშორებს ადამიანებს, ხან კი გვახვედრებს.. დროის სისასტიკისგან არავინ არ ვართ დაზღვეულები. დრო ხან იქით - ხან კი აქეთ წაგვიყვანს. დრო თეატრია - ჩვენ კი მისი პერსონაჟები ვართ.

სიყვარული ერთხელ მოდის (სრულად)

გამარჯობათ მე ანა ლიპარტელიანი ვარ 35 წლის.ჩემი მშობლები მსახიობები არიან და სწორედ ამან განაპირობა ჩემი ამსფეროსადმი სიყვარული.ბავშვობიდან თეატრში ვიყავი ფაქტიურად იქ გავიზარდე.სანამ დედას და მამას რეპეტიციები ან წარმოდგენები ჰქონდათ მე კულისებში

ბამბის ნაყინი (სრულად)

-რომ არ დაგნებდე?-მზერას არ აცილებს, მოგბეზრდები და წახვალ? -იქამდე არ შეგეშვები, სანამ ჩემად არ გაქცევ,- ურყევია მამაკაცი!