სიზმრის ქურდი(I-XXV თავები)

ფეხის ხმა ხშირდება,გამხმარ ფოთლებზე ფეხშიშველი მივრბივარ. გავრბივარ... ძალიან სწრაფად მივრბივარ.შიში მიბყრობს და სუნთქვა მიხშირდება. საკუთარი გულისცემა ყურებში მესმის. ეს რა ჯანდაბაა? ვის გავურბივარ? ან საით გავრბივარ? არ ვიცი. მხოლოდ ის ვიცი რომ

ვარდის ქურდი

"მილა მაპატიე გთხოვ"- კიდევ ერთი sms "საყვარელი" დაქალისაგან.ნაწერს ვეღარ ვარჩევ.თვალები მიწყლიანდება ,თუმცა თავს ვაიძულებ მლაშე სითხეს თავისი არ გავატანინო. ბარმენს კიდვ ერთ ჭიქა ტეკილას ვთხოვ,ლიმონსაც ვაყოლებ ,ფულს ვტოვებ და ბარიდან გამოვდივარ.

სიზმრის ქურდი (თავი XXV)

ეკა გამოკეთდა. ყველას ძალიან გვიხაროდა, მის პალატაში თითქმის ვეღარ შევდიოდი, რადგან დიდი ხნის მონატრებული მშობლები სულ საკუთარ შვილებთან ატარებდნენ დროს. ექიმებმა კიდევ ერთი კვირა დატოვეს, რადგან ნაკერები ბოლომდე შეხორცებოდა.ერთი კვირის შემდეგ კი

სიზმრის ქურდი (თავი XXIV)

როგორც იქნა ექიმიც გამოვიდა საოპერაციოდან. ამასობაში ეკას ბებია, დეიდა და დათოც მოსულიყვნენ. ანას დაღლილობისგან ბიძამისის მხარზე ჩასძინებოდა. სახე ჯერ კიდევ სველი ჰქონდა, ცრემლებისგან. ექიმი საოპერაციოდან გამოვიდა თუ არა, ეკას ოჯახის წევრები მაშინვე

სიკვდილის ქურდი

ნელნელა საკუთარი თავის კონტროლს ვკარაგავ, როგორც ფიზიკურად ასევე სულიერად. სხეულს ვერ ვაკონტროლებ, შფოთი არ მასვენებს, ფიქრებს ვერ ვალაგებ, ყველაფერი მეორეხარისხოვანი გახდა.. ჩემი თავიც.

სიზმრის ქურდი (თავი XXIII)

-გაბრიელი- სახლში ვიყავი, როდესაც მობილურზე უცხო ნომერი შემოვიდა. სენსორს ხელი გავუსვი. -გისმენთ! -გამარჯობა გაბრიელ, ანა ვარ. შენთან ძალიან მნიშვნელოვანი საქმე მაქვს და შეგიძლია შემხვდე? -გაგიმარჯოს. ახლა?-ვკითხე ინტერესით. -უმჯობესია, თუ ახლა

სიზმრის ქურდი (თავი XXII)

გაბრიელმა სახლამდე. -ხვალამდე! -ხვალამდე!-ვუთხარი და კარებისკენ შევტრიალდი, რომ სახლში შევსულიყავი, თუმცა გაბრიელი ხელს არ მიშვებდა. -დამშვიდობება?!-მითხრა ღიმილით.

სიზმრის ქურდი (თავი XXI)

ნეტავ უნდა ვუთხრა გაბრიელს ზეგ რაც მოხდება? იქნებ ყველაფერი, რომ ვუთხრა არ დამიჯეროს?! ან კიდევ უარესი. დამიჯეროს და უფლება არ მომცეს ჩემი მისია შევასრულო. არ ვიცი, უკვე აღარაფერი ვიცი. ამ ფიქრებში ვიყავი გართული, გაბრიელის ხმამ, რომ გამომიყვანა

სიზმრის ქურდი (თავი XVIII)

-გაბრიელი- მეორე დღეს ეკას სახლთან კიდევ მივედი. არ ვიცი რამდენი ხანი ვიდექი გარეთ. თუმცა ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და კარზე დავაზარე. კარი ხანში შესულმა ქალმა გამიღო. -გამარჯობა, ქალბატონო...-სახელი არ ვიცოდი ამიტომაც პაუზა გავაკეთე.

სიზმრის ქურდი (თავი XVII)

ღმერთო, რა სისულელე გავაკეთე! როგორ ავყევი, ნიკას! აი, ახლა კი ღმერთი იმისთვის მსჯის რომ მინდოდა გული სხვისთვის მეტკინა, საბოლოოდ კი ისევ მე ავღმოვჩნდი გულნატკენი. ეკას ნახვამ ისე გამახარა, მივხვდი როგორ მომნატრებოდა.